Merry Christmas, little fangirl

1 December 2017 ~ 5 Seconds of Summer preferences

Decoration time

JOUW POV

ASHTON

'Mag het nu dan eindelijk?' Ik kijk op van de thee die ik aan het drinken was en zie hoe Ashton me met glinsterende ogen en een enorme glimlach aankijkt. Ik schud lachend mijn hoofd en zet mijn mok op tafel.

'Serieus, Ash?'

'Jij zei dat je niet wilde gaan versieren voor het december was. Het is nu december.' Ik lach zachtjes.

'Eén december,'wijs ik hem terecht. Ashton knikt.

'Dat weet ik.' Ik wrijf met mijn hand over mijn gezicht en probeer niet te lachen -dan weet hij al dat hij het gewonnen heeft.

'Je bent echt ongelofelijk, Irwin.'

'Maar je hebt het beloofd.'

'Vooruit dan maar.' Ashton juicht even, maar staat dan op van zijn stoel, drukt een kus op mijn wang en spurt naar de zolder. Ik kan weinig anders dan lachend toekijken hoe hij enthousiast naar zolder rent. Gauw drink ik mijn laatste beetje thee op en volg hem naar boven.

Een halfuurtje later staan we samen beneden de takken van onze plastic kerstboom uit te vouwen. Onze boom is niet heel groot, maar wel gezellig.

'Eigenlijk moeten we ook wat kerstmuziek aanzetten,'zegt Ashton. Ik knik instemmend. 'Ik kijk wel even of ik iets kan vinden.'

'Laat mij hier maar verder werken,'mopper ik pruilend. Ashton geeft me een aai over mijn haren, maar buigt zich dan over een doos met allemaal oude kerstcd's.

Ik ben net een nieuwe tak aan het uitvouwen als ik plots een enorm kabaal achter me hoor. Ik laat van schrik de tak uit mijn handen vallen en draai me om.

Daar staat Ashton, met een doos waarvan de onderkant kapotgescheurd is, in zijn handen. Op de grond ligt een heel slagveld aan kapotte cdhoesjes en cd's.

'Welja,'murmelt Ashton. Ik lach zachtjes.

'Maar een playlist op Spotify dan?'

'Laten we dat maar doen. Ik ruim het zo wel op.' Ik knik en ga weer verder met het uitvouwen van onze kerstboom, terwijl Ashton een playlist opzoekt.

Als dat gebeurd is, hoor ik dat hij terug gaat naar de ravage aan cd's en de gevallen cd's met de kapotte hoesjes probeert te matchen.

Een tijdje lang maken we de woonkamer in relatieve rust klaar voor de kerst, maar dan word ik opnieuw opgeschrikt door herrie. Ik herken het meteen als brekend glas en gok dat dit keer de kerstballen slachtoffer zijn geworden.

'Dit méén je niet,'zucht Ashton. Ik laat de lampjes voor wat ze zijn en ga bij hem kijken. En inderdaad, de doos met de kerstballen is naar de grond gegaan en stukken glas liggen over de hele vloer.

'Je wilde zo graag versieren, dan moet je niet de hele boel afbreken.' Ashton rolt met zijn ogen.

'Ik doe mijn best!'

'Dat zie ik,'grinnik ik.

'Waarom wonen wij ook alweer samen?'

'Omdat je van me houdt,'antwoord ik en ik geef hem een tik op zijn neus. Ashton schudt lachend zijn hoofd.

'Dat is zeker waar.' Hij drukt een kusje op mijn wang.

'En ik houd ook van jou. Je bent alleen een slechte versierder.'

'Dat was gemeen.'

'Maar ik zei ook dat ik van je houdt,'protesteer ik. Ashton lacht.

'Gelukkig maakt dat veel goed.'