Merry Christmas, little fangirl

7 December 2017 ~ Lilo OS

Volunteering

LOUIS' POV

'We zijn hier al bezig met de voorbereidingen van de maaltijden, je kunt hier nog wel aansluiten.' Ik kijk op als ik Elaine's stem hoor. 'Ah, Louis, kun jij onze nieuwe vrijwilliger misschien aan het werk zetten. Dit is Liam.' De jongeman, die net als alle andere vrijwilligers –inclusief ikzelf- een wollige kerstmuts op heeft, krijgt een lichte blos op zijn wangen.

'Natuurlijk.' Ik leg het keukenmes wat ik in mijn handen had om aardappels te snijden, neer en steek mijn hand naar hem uit. Als hij mijn hand vastneemt, realiseer ik me dat die glad en zetmeel-achtig is van de aardappels. 'Ik ben Louis,'zeg ik, desalniettemin. Liam knikt.

'Liam.'

'Leuk je te ontmoeten.' Ik laat Liam's hand weer los en draai me naar het aanrecht. Links en rechts van me staan nog meer mensen groenten te snijden, maar ze besteden maar weinig aandacht aan ons. 'De eerste keer dat je komt helpen?'

'Ja. Ik heb het altijd al eens gewild, vrijwilligers werk doen zo vlak voor Kerstmis.' Ik trek een mondhoek op.

'Het is echt heel mooi. Mensen zijn er echt zo blij mee, ze waarderen het echt. Het geeft echt een goed gevoel. En we hebben allemaal een gezellige kerstmuts op, dat is ook wel leuk.' Liam grinnikt zachtjes, maar gaat er niet op in.

'Ik hoop het.'

'Natuurlijk wel,'verzeker ik hem. 'We zijn nu nog gewoon wat voorbereidingen aan het treffen, daar is weinig geks aan. Ik heb hier nog wat aardappels, die moeten in plakjes, maar je kunt ook met de kool beginnen.' Liam aarzelt even.

'Eh...' Ik besluit dat ik maar voor hem moet kiezen.

'Begin anders maar aan de kool. Gewoon even wassen en in dunne reepjes snijden. Kan niet mis.' Ik duw Liam drie Chinese kolen in de hand en wijs hem de weg naar de kraan. Liam knikt en verdwijnt, waarna ik weer verderga met het snijden van de aardappelen.

Tijdens het koken geef ik Liam nog wat aanwijzingen, al staat hij aan de andere kant van het aanrecht, maar tijdens het opdienen van de maaltijden raken we elkaar uit het oog. Jon, die me blijkbaar nog herkent van de vorige jaren dat ik hier met Kerstmis geholpen heb, houdt me aan de klets, terwijl Liam op en neer blijft lopen.

Vooral de dames in het gezelschap zijn erg van Liam gecharmeerd. Ze maken een praatje met hem, wat meestal eindigt in Liam die met een boei van een hoofd snel terug naar de keuken loopt.

'Wat sta je nou te kijken?'vraagt Jon, als hij opmerkt dat ik niet helemaal bij de les ben. Ik schud afwezig mijn hoofd.

'Er was vandaag een nieuwe jongen. Elaine heeft me gevraagd om hem onder mijn hoede te nemen, dus ik was hem aan het zoeken.' Ik glimlach eventjes. 'De dames kunnen hem over het algemeen niet onopgemerkt voorbij laten lopen.'

'Wie is het?' Jon draait zich op zijn stoel. Hoewel hij het al jaren nogal krap bij kas heeft en regelmatig op straat slaapt, is het zeker geen onaardige kerel. Soms verrekte nieuwsgierig, maar het komt ongetwijfeld uit een goed hart.

'Eh, hij daar, met dat blauwe shirt. Bruin haar, gespierde armen.' Jon kijkt even naar me op.

'Aha. Hm.' Zijn ogen glijden door de ruimte en dan komt Liam weer aanlopen met een paar borden in zijn handen. 'Die knaap?'

'Dat is Liam, ja.'

'Is dat niet iets voor jou? Met dat "bruine haar" en die "gespierde armen".' Ik rol met mijn ogen.