HR: #1 in Teen Fiction
«Σου δίνω είκοσι μέρες.»
Η δεκαεπτάχρονη Ζωή λαμβάνει ένα προσωπικό της βίντεο που έχει διαρρεύσει σε όλους τους μαθητές του σχολείου της, με αποτέλεσμα να βρεθει στο επίκεντρο της προσοχής.
Δέχεται απειλές από τον πατριό της...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Γεια σου Ζωή!"
Ειπε ενθουσιασμένη και τα μάτια μου γούρλωσαν από την έκπληξη. Μόλις με χαιρέτησε ευγενικά;
"Γειά."
Μου φαίνεται τόσο περίεργο, τόσο ψεύτικο.
"Το βράδυ θα κάνω πάρτυ στο σπίτι μου για τα γενέθλια μου. Είσαι καλεσμένη, να ξέρεις οτι θα σε περιμένω."
Ανακοίνωσε και την κοίταξα σοκαρισμένη.
Μου έκλεισε το μάτι της.
"Πάμε κορίτσια."
Έφυγε τινάζοντας επιδεικτικά το μαλλί της. Αλήθεια τώρα;
Έμεινα στην θέση μου κοκαλωμένη και την παρατηρούσα καθώς απομακρυνόταν. Είναι σίγουρα καλά; Από που και ως που με κάλεσε;
Αν και καλεί όλο το σχολείο, μου φάνηκε περίεργο. Ποτέ δεν είχαμε φιλικές σχέσεις. Γιατί να μου το πει προσωπικά;
Το κουδούνι χτύπησε και επανήλθα στην πραγματικότητα.
Βγήκα εξω, έχω γυμναστική.
Έχει μαζευτεί η γνωστή παρέα, μαζί με την Αγγελική, γύρω από το παγκάκι μας. Το πρώην παγκάκι μας. Ώρες ώρες ξεχνάω οτι δεν ανήκω σε αυτή την παρέα πλέον. Πως μπόρεσε να ενταχθεί με τόση μεγάλη ευκολία;
Μόνο που βλέπω την ξινή, γεμάτη αποτυχημένο μέικ απ μούρη της Εύας η επιθυμία μέσα μου να την πιάσω απο τα βαμμένα της μαλλιά και να κοπανίσω το κεφάλι της στο παγκάκι γίνεται όλο και πιο έντονη.
Πρέπει να μάθω να διαχειρίζομαι τον θυμό μου. Γιατί άλλαξε τόσο γαμώτο; Κάποτε μοιραζόμασταν τα πάντα και ήμασταν αχώριστες. Μέγα λάθος. Δεν πρέπει να εμπιστευτώ κανέναν ξανά. Και να ήθελα, νιώθω πως έχω τραυματιστεί ψυχικά μετά από αυτή την εμπειρία.
Δεν μπορώ να είμαι σίγουρη οτι δεν έχει πει καμία γελοία ιστορία μου στους υπόλοιπους. Θα βρούνε και άλλους λόγους για να με κοροιδεύουν συνεχώς.
