Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ένας μήνας αργότερα.
"Α-αχιλλέα! Στ-στα-σταμάτα!"
Τον έσπρωξα από πάνω μου για να σταματήσει να με γαργαλάει. Με ένα χαμόγελο στα χείλη με πλησίασε και με φίλησε γλυκά.
"Πάω να μαγειρέψω"
Δήλωσε ενθουσιασμένος και το χαμόγελο μου χάθηκε.
Ο Αχιλλέας δεν ξέρει να μαγειρεύει. Πιστεύει πως ξέρει, βέβαια.
Έχει κάψει ακόμα και τα μακαρόνια. Ούτε εγώ δεν το έχω πετύχει αυτό. Ποιος το καταφέρνει; Απλά δεν θέλω να τον απογοητεύσω και δεν τον αποτρέπω.
Γέλασα πνιχτά.
Άνοιξα την τηλεόραση για να περάσει η ώρα καθώς μάζευα τις κούπες που είχαμε αφήσει στο τραπέζι.
Εδω και ένα μήνα ο Αχιλλέας μένει μαζί μου και περνάμε τόσο καλά μαζί.
"Πρέπει να φύγω."
Έγνεψα καταφατικά.
Άλλη μια νύχτα που θα περάσω μόνη.
"Ει. Όλα καλά;"
Ρώτησε πιάνοντας το πηγούνι μου, ώστε να τον κοιτάω.
"Ναι. Τα λέμε αύριο;"
Ρώτησα με δισταγμό.
"Τσου."
Κούνησε αρνητικά το κεφάλι του σαν μικρό παιδί.
Χαμογέλασα. Τόσο όμορφος, το χαμόγελο του μου φτιάχνει την ημέρα.
"Άκυρο. Θα μείνω. Θα κοιμηθούμε αγκαλιά, ναι;"
Ρώτησε γλυκά.
YOU ARE READING
Είκοσι Μέρες
Teen FictionHR: #1 in Teen Fiction «Σου δίνω είκοσι μέρες.» Η δεκαεπτάχρονη Ζωή λαμβάνει ένα προσωπικό της βίντεο που έχει διαρρεύσει σε όλους τους μαθητές του σχολείου της, με αποτέλεσμα να βρεθει στο επίκεντρο της προσοχής. Δέχεται απειλές από τον πατριό της...
