HR: #1 in Teen Fiction
«Σου δίνω είκοσι μέρες.»
Η δεκαεπτάχρονη Ζωή λαμβάνει ένα προσωπικό της βίντεο που έχει διαρρεύσει σε όλους τους μαθητές του σχολείου της, με αποτέλεσμα να βρεθει στο επίκεντρο της προσοχής.
Δέχεται απειλές από τον πατριό της...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Γαμώτο."
Σηκώθηκα απότομα από το κρεβάτι του κρύου δωματίου μου. Θα αργήσω, θα αργήσω ξανά.
Ξεσκεπάστηκα και πήρα ένα από τα ελάχιστα σετ ρούχων που έχω έδω μαζί μου.
Έτρεξα στο μπάνιο με ταχύτητα φωτός. Ο γυμναστής μου θα ήταν πολύ περήφανος αν με έβλεπε αυτήν την στιγμή.
Αντίκρισα το είδωλο μου στο καθρέφτη. Το πρόσωπο μου δεν είναι τόσο αδύνατο πλέον. Έχω βάλει τα απαραίτητα κιλά και έχω φτάσει το φυσιολογικό βάρος πλέον.
Τα μαλλιά μου, ώς συνήθως, είναι σε απαίσια κατάσταση. Η αλήθεια είναι οτι είχα βαρεθεί λίγο το look με τα σκουλαρίκια στο πρόσωπο και τα έβγαλα όλα. Έχω αφήσει μόνο τον διακριτικό κρίκο στην μυτη μου.
Άρπαξα την χτένα και έφτιαξα βιαστικά τα μαλλιά μου. Έβαλα μόνο λίγη μάσκαρα μιας και δεν έχω την πολυτέλεια του χρόνου να βαφτώ.
Αφου ντύθηκα και βούρτσισα τα δόντια μου, βγήκα από το μπάνιο.
"Πάρη!"
Άνοιξα την πόρτα του δωματίου του και άκουσα ένα μουγκρητό.
"Έλα μικρέ, ώρα για σχολείο."
Χαμογέλασα. Ξεκινάει η νέα σχολική χρονιά. Αν βρισκόμουν στην θέση του Πάρη δεν θα χαιρόμουν όπως χαίρομαι τώρα για εκείνον. Θα πάει πέμπτη δημοτικού, μεγαλώνει.
Νιώθω σαν μητέρα του ώρες ώρες, αν και έχουμε ξεκαθαρίσει τελείως το γεγονός οτι θέλω να με βλέπει σαν αδερφή του.
Μερικές φορές νιώθω λίγο άβολα μαζί με τον Αχιλλέα μπροστά του, αλλά το έχω ξεπεράσει.
Άλλαξε πλευρό γκρινιάζοντας.
"Δεν θέλω να πάω σε καινούργιο σχολείο."
Ψέλλισε και ένιωσα την καρδιά μου να χτυπάει γρηγορότερα.
"Δεν μου αρέσει εδώ."
Σταύρωσε τα χέρια του κάτω από το στήθος του. Τι πεισματάρης. Από τότε που ήρθαμε στην Ιταλία ο Πάρης δεν πάτησε σε σχολείο, εξάλλου ήταν σχεδόν καλοκαίρι.
