HR: #1 in Teen Fiction
«Σου δίνω είκοσι μέρες.»
Η δεκαεπτάχρονη Ζωή λαμβάνει ένα προσωπικό της βίντεο που έχει διαρρεύσει σε όλους τους μαθητές του σχολείου της, με αποτέλεσμα να βρεθει στο επίκεντρο της προσοχής.
Δέχεται απειλές από τον πατριό της...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Την μισώ."
Είπε η Φράν, μιλώντας για την καθηγήτρια των ιταλικών.
Εδώ και αρκετές ώρες βρίσκομαι στο δωμάτιο των κοριτσιών που ετοιμάζουν βαλίτσες.
Μερικά άτομα από το τμήμα των ιταλικών θα επισκεφτούν μια περιοχή για ένα πρότζεκτ που θα καθορίσει και τον τελικό τους βαθμό, πράγμα που σημαίνει πως για λίγες μέρες θα είμαι ολομόναχη. Υπέροχα.
Ναι, δεν είμαι και το πιο κοινωνικό άτομο, οπότε θα προτιμήσω την μοναξιά μου. Ίσως θα είναι καλύτερα για εμένα. Θα σκεφτώ και θα βάλω σε μια τάξη τις μπερδεμένες σκέψεις μου.
"Αν δεν ήταν υποχρεωτικό, σιγά μην πήγαινα να εξερευνήσω τα δάση της Νότιας Ιταλίας. Θα χαλάσουν και τα νύχια μου."
Είπε αηδιασμένη. Η Αριάδνη στριφογύρισε τα μάτια της και έκατσε δίπλα μου.
"Τι να κάνω;"
Ψέλλισα κουρασμένη.
"Εγώ λέω να τον αφήσεις. Δεν εξηγείται η συμπεριφορά του. Δεν φτάνει που σε χώρισε κιόλας, δεν πρόκειται να του στείλεις μήνυμα. Ξέχασε το. Αυτό που είπε πόνεσε."
Είπε η Αριάδνη επιστρέφοντας ξανά στο θέμα για το οποίο και ήρθα εδώ.
Τον Αχιλλέα.
Η Φραντσέσκα δεν βοηθούσε ιδιαίτερα, απλά μάζευε τα πράγματα της αμίλητη.
"Κάν'τον να ζηλέψει. Πήγαινε με κάποιον άλλον. Με τον Μπρούνο ας πούμε."
Είπε η Φράν και γέλασα.
"Δεν μπορώ να κάνω κάτι τέτοιο, ειδικά με τον Μπρούνο."
Προσπαθούσα να κρατήσω μέσα μου το περιστατικό που συνέβη εχθές. Θα ανησυχήσουν και δεν έχω σκοπο να τους πω για το παρελθόν μου στην Ελλάδα.
Μπορεί όταν τελείωσω την σχολή να γυρίσω πίσω. Μπορεί να μην τις ξαναδώ, δεν τις εμπιστεύομαι ακόμη τόσο πολύ όσο εμπιστευόμουν τις φίλες μου πίσω στην Αθήνα.
