HR: #1 in Teen Fiction
«Σου δίνω είκοσι μέρες.»
Η δεκαεπτάχρονη Ζωή λαμβάνει ένα προσωπικό της βίντεο που έχει διαρρεύσει σε όλους τους μαθητές του σχολείου της, με αποτέλεσμα να βρεθει στο επίκεντρο της προσοχής.
Δέχεται απειλές από τον πατριό της...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Παρατηρούσα τα παιδιά που γελούσαν. Φταίει και το ποτό, σίγουρα. Δεν είναι αστεία η κατάσταση, εκτός εάν είσαι αναίσθητος.
Ο Dj ανέβηκε στην σκηνή με σκοπό να συνεχίσει κανονικά το πρόγραμμα του. Τον διέκοψα χαμογελώντας και πήρα το μικρόφωνο από το χέρι του.
Η Νίνα με κοιτούσε απορημένη. Τώρα θα δεις.
"Ελπίζω να σας άρεσε. Πληρώσατε 5€ για να με δείτε να βρέχομαι, πολύ διασκεδαστικό, ε; Και για να ολοκληρώσουμε το show, θα κάνουμε και κάτι ακόμη. Κρίμα είναι μωρε να πάνε χαμένα τα χρήματα σας, σωστά;"
Άφησα το μικρόφωνο και με ενα υπεροπτικό χαμόγελο.
Άλλοι με κοιτούσαν σαν χαζοί, άλλοι γελούσαν. Μα εγω ξεχώρισα τον Αχιλλέα που με κοιτούσε απορημένος, λες και ήξερε οτι πρόκειται να κάνω κάτι που θα μετανιώσω.
Πήρα έναν από τους 3 κουβάδες που είχε νερό και τον έχυσα πάνω στην Νίνα.
Η αντίδραση της ήταν εκπληκτική. Άρχισα να γελάω σαν χαζό. Γαμώτο. Τι έκανα;
"Δεν θα είμαι πάντα εγω το θύμα. Χρόνια πολλά, να τα εκατοστίσεις."
Πριν κατέβω απο την σκηνή, πάτησα το play με όσο θάρρος μου απέμεινε και έκλεισα παιχνιδιάρικα το μάτι μου στον Dj.
Μάλλον πρέπει να πίνω πιω συχνά. Μου κάνει καλό.
Το πάρτυ συνεχίστηκε κανονικά, χωρίς την παρουσία μου. Δεν θα κάτσω ούτε λεπτό παραπάνω εδώ.
Μετά από αρκετό ψάξιμο, βρήκα την έξοδο. Βγήκα από την πίσω πόρτα, δεν θέλω να με δούν έτσι.
Τα μαλλιά μου έχουν κολλήσει πάνω στο σώμα μου, όπως και το φόρεμα μου.
Μόλις βγήκα εξω, κρύωσα απευθείας και ο αέρας δεν βοηθάει καθόλου την κατάσταση. Είμαι μόνη μου και το κυριότερο είναι οτι είμαι βρεγμένη. Δεν τον γλιτώνω τον πυρετό.
