HR: #1 in Teen Fiction
«Σου δίνω είκοσι μέρες.»
Η δεκαεπτάχρονη Ζωή λαμβάνει ένα προσωπικό της βίντεο που έχει διαρρεύσει σε όλους τους μαθητές του σχολείου της, με αποτέλεσμα να βρεθει στο επίκεντρο της προσοχής.
Δέχεται απειλές από τον πατριό της...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Μπήκα ξανά στο club, με λιγότερη όρεξη απο πριν. Προσπαθώ να τον βγάλω από το μυαλό μου.
Ξέρω πως είναι κάπου εδώ και πως θα τον δω σύντομα, ίσως και να αναγκαστώ να κάτσω και μαζί του.
Αναστέναξα.
"Από 'δω!"
Φώναξε η Αγγελική ώστε να ακούσω καλά την φωνή της, η οποία δεν ακουγόταν εξαιτίας της εκκωφαντικής μουσικής.
Με τράβηξε από τον αγκώνα προς ενα τραπέζι γεμάτο παιδιά.
Γαμώτο. Είναι εδώ, όλοι. Η Εύα, ο Δημήτρης, ο Αχιλλέας.
Τέλεια. Θα κάτσω στο ίδιο τραπέζι με την πρώην κολλητή μου, με το πρώην αγόρι μου και με τον Αχιλλέα;
Πήρα μια βαθιά ανάσα και τους χαιρέτησα αδιάφορα. Το βλέμμα του Αχιλλέα ηταν προσηλωμένο πάνω μου.
Δεν έπρεπε να φορέσω αυτό το φόρεμα τελικά. Έκατσα αναγκαστικά ανάμεσα στον Δημήτρη και την Εύα, μιας και η Αγγελική έκατσε ήδη στην κενή θέση δίπλα στον Αχιλλέα.
Δεν συμμετείχα στην συζήτηση, ένιωθα άβολα. Παρατηρούσα απλά τα παιδιά που γελούσαν με μαλακίες. Πόσο θέλω να φύγω από εδώ.
Ο Δημήτρης μου έδωσε ένα ποτήρι βότκα.
"Πιες."
Δεν αρνήθηκα. Πρέπει να περάσει κάπως η ώρα.
Κατέβασα ολο το περιεχόμενο του ποτηριού με την πρώτη προσπάθεια και άκουσα ενα χαχανητό από τον Δημήτρη. Συνειδητοποίησα πως παρήγγειλαν κιάλλα ποτά και χαμογέλασα πλατιά.
Μόλις έφτασαν τα σφηνάκια ήπια τέσσερα και ένιωσα τους μυς μου να χαλαρώνουν ξανά.
"Φτάνει Ζωή."
Ψιθύρισε η Έυα και την κοίταξα με ενα περίεργο βλέμμα.
"Τώρα νοιάζεσαι για εμένα, ε;"
Ρώτησα γελώντας. Το ποτό με βάρεσε άσχημα στο κεφάλι.
