GECENİN IŞIĞI

55. BÖLÜM

BEKLETMEK İSTEMEDİM SINIR GEÇİLMEDEN HEMEN PAYLAŞAYIM DEDİM.  KEYİFLİ OKUMALAR

••

Gerçek hiçbir zaman şiddet tarafından çürütülemez.
-E. Fromm

••

Her ilişkiye ara sıra aksiyon şart. Dün gece bunu anlamış oldum. Mekandan çıkıp arabamızı beklerken geçen süre zarfı içerisinde korkudan tir tir titriyordum. Ama Gece alışkın gibiydi. En ufak bir korku, endişe belirtisi yoktu. Araba gelince çabucak arabaya atladık ve Gece hızla arabayı kullanmaya başladı. Dikiz aynasından arkamızı kontrol ediyordum. Gerçekten aksiyon şart.

Otele geldiğimizde yorgundum. Gece değildi. O, o kadar bu işlerin adamıydı ki en ufak bir duygu değişimi yoktu onda. Acaba daha önce de basılmışlar mıydı? Bunu ona soracaktım ama uyuyakaldım.

  Sabah uyandığımda bavullarımızın hazır olduğunu gördüm. Ah... dün son günümüzdü. Ve keşke biraz daha gezseydik diye düşünmüştüm. Üzgün üzgün kalkıp banyoya girdim. Elimi yüzümü yıkadıktan sonra çıktım. Gece kahvaltıyı odamıza çağırmıştı. Üzerinde yalnızca bir eşofman vardı.

"Günaydın," deyip dikkatini çektim. Elindeki içki bardağını ağzına götürüp göz kırptı.

"Günaydın."

Bavulları işaret ettim.

"Gidiyoruz güzelim."

Anlaşılan o ki Gece gidecek olmamıza üzülmüyor.

"Yine geliriz. Asma yüzünü," dediğinde omuz silktim. Bavuldan bir jean ve açık mavi bir tişört çıkardım. Üzerimi giydiğimde aynanın karşısına geçtim ve saçlarımın ne kadar uzadığını fark ettim. Uzun zamandır kestiremiyordum. Ve artık yeni bir modele ihtiyacım vardı. Kendimden sıkılmıştım. Kim bilir Gece ne düşünüyordu bu saman saçlar hakkında?

"Güzelim ben seni her halinle beğeniyorum."

"Şu halime bak... paspal gibi," dediğimde sert ses tonunu işittim.

"Saçmalama! Bir daha bunu duyarsam..." gözlerine baktım. Ne yaparsın?

"Çok kızarım sana," diye toparlamaya çalıştı.

"Sabah sabah neden içiyorsun sen?" diye çıkıştım ve onu ittim. Kokusunu bile alabiliyordum.

"Ayılmam lazım."

"Bu şekilde mi! Gece alkol alarak mı ayılıyorsun?"

Sesimi yükseltmemeye çalışıyordum. Ama agresiftim. Bu hallerimin başka açıklaması olamazdı. Çalkantılı bir hafta gelmişti.

"Tartışmak istemiyorum. Birazdan çıkacağız," dedi ve benden uzaklaştı. Sorunlarımızı çözemiyorduk. Çünkü kavga sırasında ya o ya ben ortamı terk ediyorduk ya da sevişerek çözüyorduk. Bizim gerçekten yardıma ihtiyacımız vardı. Bunu onunla konuşmalıydım. Döner dönmez...

••

Bu seferki uçak yolculuğumuz yalnızca iki buçuk saatti. Buna seviniyordum. Yerden 9 bin metre yüksekte gerçekten daha huzurluydum. Gece tabletinden maillerini kontrol ediyordu. Burada olduğumuz süre zarfında işleri hiç kontrol etmemezlik yapmadı. Bu kadar başarılı olmasını buna bağlıyordum. O mailleri kontrol ederken ben de KARAYEL HOLDİNG'in resmi internet sitesindeydim. Nereden başlamam gerekiyordu bilmiyorum. Bu şirkette çalışacaktım ama hangi departmanda?

Elimdeki mezuniyet belgeme en uygun olan departman basın yayın departmanıydı. Editörlük yapabilirdim ama bundan önce alt kademeden başlayacaktım elbette. Işık Güney 'Karayel' olarak editörlüğe çok çabuk kabul edilirdim ama ben kendi hakkım ile kazanmak istiyordum.