GECENİN IŞIĞI

21. BÖLÜM

Keyifli okumalar.

HATIRLATMA!

Az sonra duyulan silah sesi ile gözlerim ağır ağır kapandı. Sızı yoktu. Sadece kan vardı. Kan... Acı vardı. Ağrı yoktu. Kan vardı ve... karanlık...

--

Vücudumda ağrı sızı hissetmiyordum. Gece de sağlamdı. Boynumu tutan el gevşedi ve bir el silah sesi duyuldu. Bacağımı vurmuştu. Çığlık atmak için bile sesim çıkmıyordu. Lanet olsun ki çok acıyordu. Gözlerim tekrar karardı ama bu defa yılmadım. Yere düşecekken arkamdan belime sarılan kollar ile afalladım ve titredim. Bu da kim?

"Şşş kusen sakin ol. Benim." Fredy'nin sesini duyunca rahatlamıştım. Bacağımdaki ağrı ile daha fazla ayakta duramadım ve yere yığıldım. Gece beni vuran adam ile uğraşıyordu. Zaten onu da Fredy vurmuştu. Lanet olsun! Fredy adam mı vurdu yani? Olamaz. Geceye bağırmak istedim. Ona değil bana gel diye. Ama sesim çıkmıyordu. Bacağım acıyordu aynı zamanda boynum da. Eminim boynum morluklar ile doluydu. Fena sızlıyordu. Gece sonunda adamı bırakmış ve yanıma gelmişti. Onu görünce ağlamama mani olamadım. Bana yaklaşıp öpmek istedi ama içgüdüsel olarak korkuyla geri çekilmiştim.

"Fredy arabayı hazırla," diye bağırdı Gece. Daha sonra kendimi kucağında buldum. Bacağım yanıyordu sızlıyordu ama sesim çıkmıyordu. Ağzımı açıp tek kelime edemiyordum.

"Işık... iyi misin? Ağrıyor mu?" derken sesi telaşlıydı. Ve gözlerinde yaşlara şahit olmuştum. O bu kadar güçsüz değildi. Neden ağlamıştı? Cevap olarak başımı salladım acımıyor anlamında. Alnıma bir öpücük bırakmak için eğilince titredim. Korkuyordum. Bana yaklaşmasından. Gece anlayışla karşılayıp geri çekildi. Biraz sonra Fredy arabayı çıkışa getirmiş ve binmiştik. Gecenin dizine bacağımı uzatmıştım. İnliyordum. Başka bir şey de yaptığım yoktu. Sesim çıkmıyordu ki. Gece sayıklıyordu. Bir yandan da Fredy'e hızlı ol diye bağırıyordu. Fredy de şok olmuştu. Adam vurdu sonuçta.

Gece yüzümdeki morluklara acıyarak baktı.

"Güzelim dayan bir şey yok."

Bir yandan beni sakinleştiriyordu. Bacağımdaki ağrı arttıkça gözlerim yorgunluk ile kapanıyordu. Kapatmamaya direndim.

"Güzelim bana cevap ver."

Veremiyordum. Ağzımı açıyordum ama ses yoktu.
Gözyaşlarım süzülüyordu. Hızlı hızlı...

Fredy arabayı durdurunca Gece beni kucağına alıp aşağı indirdi. Acilden girip bağırmaya başladı. Bir hemşire gelip beni sedyeye yatırdı. Hızla sürmeye başladılar sedyeyi. Muayene odasına girdik. Hemşire kurşunun sıyırdığını söyledi. Daha sonra dikiş atmaya başladı. Gece, dikiş boyunca baş ucumda durup elimi sıkmıştı. Hemşire işini bitirip odadan çıktı. Şu an biz bizeydik.

"Fredy dışarı çık." Gecenin emri ile Fredy topukladı. Gece de yanıma gelip yatağa oturdu. O bana yaklaştıkça istemsiz olarak geri çekiliyordum.

"Işık sakin ol benim," deyip daha da yanaştı. Başını indirip boynumu öpmeye yeltenince kafamı hemen geri çektim ve inledim. Boynumdaki morarıklara elini kaldırıp dokunmak isteyince daha güçlü bir şekilde inledim ve yatakta daha da kaydım.

"Tamam," dedi kendi kendine. Daha sonra kalkıp karşımdaki kanepeye geçti. Bacağımda hatırı sayılır bir ağrı yoktu. Ne zaman çıkacaktık biz?

"Akşama çıkarız." Yok artık Gece. Senin insan üstü güçlerin mi var? Düşüncelerimi okumak falan. Elimi kaldırıp boynuma dokundum ve acısı ile inledim.