THE UNFORGIVEN LOVE (under revision)

CHAPTER 35

PLEASE DON'T FORGET TO VOTE AND COMMENT...

 Anna's POV...

Dahan dahan akong lumabas ng bathroom.

Kung maari ay hindi ako makagawa ng anumang kaluskos habang binubuksan ko ang pinto.

Natutop ko ang aking bibig ng makita ko si Cyrus na nakahiga't nakaharang ang malaking bulto ng katawan sa pinto.

Nakatulog na ito sa kakahintay sakin paglabas.

Nakaramdam ako ng awa ng pagmasdan ko ang kanyang mukha. Bakas sa pisngi nito ang mga luhang nanuyo galing sa kanyang mga mata.

Umupo ako sa tabi niya at hinaplos ang kanyang pisngi.

Hanggang kelan?

Hanggang kelan ko paniniwalaan ang aking sarili na totoong mahal ako ng taong to?

Hanggang kelan ko isisiksik sakin isipan, na walang ibang namamagitan sa kanila ng aking kapatid?

His words is sincere, pero hindi ko maiwasan magduda lalo pa't iba ang nakikita ko.

I don't know kung bakit nandito pa rin ako ngayon.

I should be running out of this house.

Run away from the pain, and start accepting the reality.

Yung reyalidad na sumasampal sakin sa mga oras na'to.

Nung nasa kapilya ako kanina, doon ko binuhos lahat ng sakit.

Ang lahat ng luha,

ang lahat ng lungkot,

at ang lahat ng paghihirap.

They say Love doesn't need to be equal or to be fair, it needs to be real.

Pero pano ko makikita kung ano ang totoo sa hindi, kung ang mga pinapakita niya sakin, taliwas sa kung ano ang lumalabas sa kanyang bibig.

I have to be strong. I need too for the sake of our children.

But being strong doesn't enough to be hurt and to be in pain.

It doesn't enough to fight for what is right and for my rights.

Cause at the end of the day, kahit sinubukan mong lumaban, kung siya ang bumitaw, ikaw pa rin ang talo.

kahit ikaw pa ang panalo, kung iba ang kanyang gusto, ikaw pa rin ang talo.

All of them where fall at the same reason, at the same circumstances.

at yun ang katotohanan na ang taong nangako sayo ng pagmamahal ay hindi ka naman palang totoong mahal.

Iyon ang masakit; iyon ang mahirap panghawakan.

Pero may isang bahagi ng utak ko na nagsasabing lumaban at humawak sa kanya.

May nagsasabing wag ko siyang bitawan at ilayo nalang sa reyalidad.

Hindi ko maintindihan ang aking sarili.

Mahal na mahal ko si Cyrus, pero nasasaktan ako sa klase ng pagmamahal niya sakin.

Bumuga ako ng malalim na hininga at masuyong pinaraanan ng aking kamay ang kabuuan ng mukha niya.

I am the wife.

Sa mata ng Diyos at sa mata ng mga tao ay iisa kami.

Isang pamilya na sana'y bumubuo ng magandang alaala.