My Favorite Pain (Completed)

Chapter 34: Saving You

Hindi ko maintindihan ang sarili ko. Kasi naman kapag nakikita ko si Mentius, mamiss ko siya. At kapag wala naman yung presence niya halos lahat lahat ng masasakit na alaala at katotohanan ay di maalis-alis sa isipan ko at dito sa puso ko.

Masisisi ko ba ang sarili ko? Masyado ko siyang minahal kaya alam kong masyado din akong masasaktan.

Walang katapusang buhos ng ulan ang nangyayari ngayon. After xander and I talked the other day. Pinili kong manatili sa bahay at mahihimbing na nagpapahinga. Ganun din si Kuya.

My pajamas are my buddies nowadays at wasak ako sa totoo lang.

Nagdududa na rin ako sa sarili kong nararamdaman ngayon. Hindi ko alam kung matatanggap ko ba o ano. Masakit lang isipin na kung buntis man ako ay walang ama na papanagutan ako.

Weeks have passed pero di na ako nireregla. I was so nervous. And i don't want to know the truth. Mentius is not with me anymore.

Sana hindi ako buntis.
Hindi ko alam.
Maawa ako sa bata na wala siyang ama.

Nagising ako sa kalagitnaan ng gabi at nasaksihang nakabukas ang TV sa sala. Andun si Kuya. Naglalaro lang pala.

Hindi niya pa ako napansin kaya dumiretso ako sa kusina para uminom ng tubig. Pumasok ako sa Cr at humarap sa salamin.

Napahawak ako sa tiyan ko. Itinaas ko ang suot kong T-shirt at napakagat sa labi ko.

I am. I'm pregnant.

Lumalaki na siya ng konti.

Naghilamos ako at inayos ang sarili ko. Marami na namang questions ang nag-aaway sa isipan ko.

Anong mangyari kapag malaman ni Mentius na buntis ako sa kanya?
Pananagutan niya kaya ako?
Paano kapag malaman ni Kuya na si Mentius rin ang nakabuntis kay Jesel?
Paano kung malaman niyang si Mentius pala ang taong mahal ni Jesel?

Hindi ko alam kung hanggang ngayon ba ay nagkikita pa ba sina Mentius at Jesel. Basta ang alam ko ay umalis si Jesel ng tuloyan sa pamilya namin. Nahdivorce na sila ni Kuya that fast.

Hindi lang naman kasi ang baby lang na dala ni Jesel ang dahilan ng lahat. Nang dahil rin kay Jesel na may natira paring pagmamahal kay Mentius.

Oh, edi magsama sila.

Pero paano to?
Napatingin ako sa tiyan ko.
Namuo ang luha sa mga mata ko at dali dali akong napaangat ng ulo para hindi tuloyang tumulo ito.

"Don't worry. I'll raise you alone." Sabi ko sa baby ko.

I'll a pregnancy test next time to make sure if I really am pregnant.

Lumabas ako sa CR at tumabi kay kuya na naglalaro ng basketball. PlayStation churva. Ewan ko. Basta may hawak siyang ano.

"Can i join you?" Sabi ko.

Saka niya pa napansin ako.

"Oh, oh naman. Gising ka pala."

"Hmm. Nagising ako at di na makatulog." Sabi ko.

"Gusto mo maglaro?"

I smiled.

"I'm bad at this."

"Then, I'll teach you." Sabi niya sabay pisil ng pisngi ko.

Habang naglalaro kami ng Basketball. He opened a topic. About Their divorce. And i can't help it but listen. Ears are enough to comfort someone.

"Jesel and I broke up." Sabi niya.

Halata naman.

"I don't know where she is now. But i hope that she's safe."

Kuya is such a beautiful creature here on earth. His so warm.

"She is."

"Alam ko namang ilang beses na niyang sinubukang mahalin ako. Di parin mabubura sa puso niya ang taong mahal niya."

Napayuko ako.

Oh, mentius.

"So, kumusta na kayo ng boyfriend mo?" I gulped.

"Uhhh... Well... You see..."

"Siguraduhin mo lang na hindi yun magloloko. Ano nga ba pangalan nun?" Sabi niya.

I blinked twice.

Wala na akong concentration sa paglalaro kaya i decided to stop playing. Hinarap ko si kuya.

I don't want to lie. Pero takot ako.

"Uhm. Mentius." Sabi ko. I closed my fist and bit mt lower lip.

"Jesel mentioned a name, van. I know I heard that name somewhere. But i just can't remember." Sabi niya.

Nandilim ang atmosphere at pakiramdam dito sa sala at di mapigilan ang mapahigit ng aking hininga.

"I want to know more details about him."

My heart skipped a beat. Bakit nagiging ganto ako?

"Uhm.. Bakit naman gusto mong malaman?" Sabi ko. Eager to know what he's thinking.

"Are you mad?"

"What? No! I...  I was just asking."

"Kilala mo ang van na yun?"

"Hindi." Sabi ko. I'm sorry kuya. I jave to lie this time

Shit. Why am i saving mentius anyway?

Kasi ama siyang dinadala ko. Hindi ko na alam. Wala akong planong balikan si Mentius.

I don't want to care pero looking at my brother's eyes. I feel like he bowed revenge. And I hate that feeling.

Hindi naman siya masamang tao. Pero, he's not good at controlling his self anymore. Why if he'll burst?

Ayokong may horror na mangyayari.

"Help me, priscilla."

"Kuya ano bang balak mo?"

"Hahanapin natin siya... " pinutol niya ang sentence niya.

Nanatiling tahimik ako.

"Kakausapin ko lang naman."

Katahimikan.

Tumayo siya at umalis sa sala sak pumasok sa kwarto niya. Kinabahan ako.

Kakauapin niya lang? Pero bakit parang iba ang pinapahiwatig niya?