CAN SUYU'M (Tamamlandı)

37-Senin için her şeye razıyım!

"Aksine harika bir şey."

Sesimde rahatlık prensesi de rahatlattı. Nefes alışverişi bile değişti. Hissedebiliyorum.

"Ne olmuş peki?"

"Amcamın kızını bulmuş."

"Amcan yok ki senin?"

Dedi şaşkınlıkla. Kerem amcamdan hiç bahsetmemiştim, doğal olarak şaşırdı. Derin bir nefes alıp her şeyi en baştan anlatmaya başladım.

"Benim bile tanımadığım bir amcam var. Ama onun ismiyle büyüdüm."

"Nasıl tanımıyorsun o zaman?"

"Çünkü zamanında terk etmiş evi. Dedemle çok büyük kavga etmişler. Nedenini hala kimse bilmiyor. Yani bence babam biliyor ama söylemiyor."

"Üzüldüm, gerçekten. Kızını bulduysa baban, amcanı da bulmuştur. Öyle değil mi?"

"Değil. Yani amcam uzun süre önce vefat etmiş."

Dedim sesim kısılırken. Tanımadım evet ama onun kanındanım ben. Ölmesi üzdü beni.

"Başın sağolsun."

"Dostlar sağolsun."

"Peki ya kuzenin? Konuştun mu hiç?"

Deyince yüzümde güller açtı. Kuzenimi çok mu sevdim ne?

"Onun yanındayım şimdi. Seninle yaşıt. Sapsarı saçları, boncuk boncuk mavi gözleri var. Çokta sevdim."

"Belli çok sevdiğin."

Hıh! Sesinde kıskançlık mı var? Oyy yesinler seni.

"Evet, evet çok sevdim. Çok tatlı bir kız."

Dedim damarına basabilmek için. Ses gelmedi hiç. Ben gülmemek için kenimi zor tutuyorum.

"Kıskandın mı?"

"Evet!"

"Kuzenim prenses. Niye kıskanı-"

"Kuzenlerde evlenebiliyor Kıvanç. Kardeş değilsiniz siz! Amca çocuklarısınız! Birde gelmiş överek anlatıyor bana! Canımı sıkma!"

Deyince kahkaha patlattım. Bu hali çok tatlı.

"Gülme! Ya bak hala gülüyor! Kıvanç sus!"

"A-ama p-pren-ses çok tat-lısın."

Dedim kahkahalarım arasında. Sonra yeni bir tane patlattım. Derin derin nefesler alıp veriyor.

"Kapatıyorum ben! Sana kuzenciğinle iyi gece-"

"Nişanlı"

Dedim kahkahalarım biranda kesilirken. Telefonu yüzüme kapaması demek en azından bir gün tripli olacak demek. Bu da işime gelmez.

"Ne?"

"Eylül, yani kuzenim nişanlı. Manken gibi de bir nişanlısı var."

"Eeee?"

Deyince gözlerimi devirmeden edemedim. Gayet açık değil mi?

"Yani bana bakmaz. Boşa kıskanıyorsun."

"Çok üzüldün bakıyorumda!"

Artık bu kadarı fazla! Kıskançlıkta bir yere kadar! Bu resmen saçmalık!

"Şuan saçmalıyorsun! O benim kuzenim Tuğba! Kardeş yarısı! Hem ben seni seviyorum! Nasıl böyle düşünürsün?"

Sesim sinirli çıktı evet ama kendimi tutamadım. Ben güvenini kazanmak için uğraştım aylarca ve şuan yaptığı kıskançlık değil güvensizlik. Ve bu benim canımı yaktı.