CAN SUYU'M (Tamamlandı)

30-İkna

Bundan sonra böyle; kana kan, dişe diş Buğra efendi! Kana kan, dişe diş!

Odamda ki seslere abim geldi. Baya korkmuş görünüyor. Ben sinirden dört dönüyorum odayı. Bir o yana bir bu yana gidip gelip duruyorum.

"N'oldu Kıvanç?"

Dedi korku dolu gözlerle. Derin bir nefes alıp yatağa oturdum. Abim de oturdu yanıma.

"Kıvanç iyi misin?"

"O herifle gitti abi!"

Dedim tıslar bir sesle. Gözlerim yanıyor sinirden.

"Buğra mı mesele?"

"Evet! Lanet olsun ki her durumda aramızda o herif! Sürekli Tuğba'nın dibinde! Sürekli yan yanalar!"

"Abartıyorsun Kıvanç."

Deyince abim can alıcı bir bakış attım ona. Ne derece yaktıysa gözlerini kaçırdı. Bende sinirle kalktım ayağa. Bir yandan söyleniyorum, bir yandan soyunuyorum.

"O herif sağlam ayakkabı değil. O herif Tuğba'ya aşık ama bunu anlamıyor! Anlatamıyorum!"

Deyip elimde ki kravatı sinirle attım yere. Sonra bir hışımla ceketimi çıkardım.

"Sakin ol Kıvanç. Sana böyle hissettirecek n'aptı bilmiyorum ama bunun sinirini Tuğba'dan çıkarma."

"Ya ne yapayım? O herife güvenmek yerine beni dinlese hiç bir sorunumuz olmayacak!"

"Git Buğra ile konuş."

"O da hemen itiraf edecek zaten."

Dedim alayla. Abim gözlerini devirirken geceliğimi giyinmiştim bile. Sinirim geçmek yerine çoğalırken bir şey anladım; bu gece uyku haram bana!

---Tuğba---

Lanet olsun! Lanet olsun ya! Böyle önemli bir geceyi kavgayla sonuçlandırdık. Brova bize! Rekorlar kitabına girecek potansiyelde insanlarız. Her çiften ayrı gidiyoruz. Millet böyle bir gecenin sonunda telefonda ailenin beğeni durumu konuşur biz kavga ettik. Mesele yine Buğra! En olmayacak kişi! Ama beyefendi bunu anlamıyor! Nedenini bir çözsem...

Sinirden dilim damağım kurudu. Suyumda bitmiş. Her şey bana karşı!

Sinirle çıktım odadan. Tam merdivenlere yönelmiştim ki gelen kapı sesiyle ürktüm. Geri dönüp baktığımda odamın kapısının çarptığını fark ettim. Sinirle ne kadar hızlı çektiysem artık! Ama umurum değil. Kırılsa bile üzülmem!

Bu merdivenlerden niye ses çıkarıyor bu kadar? Bunlar da mı sinirli yoksa!

-Sen sinirli olmayasın?

Sinirli olduğumu bile bile konuşuyorsun ya pes iç ses!

Mutfağa girerken salonda Buğra'yı gördüm salonda. Televizyon izliyor. Sanırım aksiyon filmi izliyor. Hayatı çok sakin(!). Polis falanda değil(!) zaten. Masa başında çalışıyor ya!. Off sinirden çatacak yer arıyorum resmen. N'aparsa yapsın!

"Buraya gel küçük cadı!"

Sesiyle salona yöneldim odaya gidemeden. Sadece bir yudum içebildiğim için suyumda elimde. Salona gidince onun oturduğu üçlü koltuğun bitişiğinde ki tekliye oturdum. Suyumu da ortadaki sehpaya koydum. Buğra bardağın çıkardığı sesle televizyonu kapatıp bana döndü. Ben sessizim hiç konuşmuyorum. O da beni inceliyor ne olduğunu anlamak adına.

"Ne oldu yine? Ne bu sinir?"

Dedi direk. Gözlerimi çevirdiğimde tek kaşının kalkık olduğunu gördüm.