CAN SUYU'M (Tamamlandı)

33-İdare etmeyi öğreniyorum

....

İçimde ki kahramanı öldürdü. Bende ki abiyi öldürdü. Kendini öldürdü...

Odaya girince kilitledim kapıyı. Tolga'yı tanıyorsam konuşmaya gelecek ve ben onu görmek istemiyorum. Gerçi şuan onu tanıdığımdan bile şüpeliyim. Benim tanıdığımla aşağıda ki adam arasında ciddi farklar var. Belki o değişti belki de ben 22 senedir abim tanıyamadım, bilmiyorum.

Kendimi yatağa attığımda demin ki tahminim gerçekleşti; Tolga konuşmaya geldi. Beni yanıltmadığına şaşırdım doğrusu.

"Tuğba, dinlemeden yargılıyorsun."

Dedi kapı açılmayınca. Bana diyene bak!

"Kimden aldım acaba bu huyumu? Bana seni hatırlatıyor Tolga! Sende Bahar ablamı dinlememiştin!"

"Aynı şey değil!"

"Haklısın, senin ki daha beter!"

"Tuğba..."

"Dinlemeyeceğim seni! Git burdan!"

Dedim sinirle, belki fazlaca yüksek bir sesle. Ama hak etmiyor mu, ediyor.

Sinirli bir nefes aldı. Kimin sinirleneceğini bile karıştırdı! Çok güzel!

"Dinleyeceksin! Nedenimi, niçinimi dinleyeceksin! Dinlemesen bile anlatacağım! İsterken kulaklarını tıka!"

"İyi fikir!"

Dedim alayla. İyice sinirlendi, kapıya yumruk attı. Kapı kırılacak sandım ama baya sağlam çıktı.

"Lanet olsun şu inadına Tuğba! 2 dakika çeneni kapayamaz mısın sen?! Bir kerede denileni yap ve çeneni kapa!"

Deyip soluklandı. Bu arada da benim vereceğim tepkiyi bekledi. Hiçbir tepki vermedim. Bakalım ne diyecek?

"Dinleyeceksin demek ki. Ben Bahar'ı dinlemedim çünkü hiçbir açıklama içimi soğutmayacak biliyorum. Aksine bahanesi...."

"Sebebi! Bahane değil, sebep!"

"İyi sebep olsun! Sebebini öğrenirsem daha da sinirleneceğim ve bunu istemiyorum."

"Hadi bunu kabul ettim. Ya son yaptığın? Ona ne açıklama yapacaksın?"

"Başka kadınlara git..."

"Tek bir tane de değil yani? Brova abi! Çok güzel!"

Başıma ağrılar giriyor. Sanki biri eline balyoz almış kafama, dahası beynime vuruyor. Dayanamayacağım ölçülere ulaşmasa bari.

Abim konuşmadı 5 dakikadır. Aşağı inmedi biliyorum ama konuşmuyorda. Belki de artık konuşmayacak, 'bahane' üretmeyecektir.

"Aç kapıyı yüz yüze konuşalım, hadi."

Açmalı mıyım bilmiyorum. Açıkçası açacakta durmuyorum.

"Lütfen."

Yalvarır gibi çıktı sesi. Kıyamadım yine, kalkıp açtım kapıyı. Gözlerinin içi parladı. Sonra usulca sarıldı bana. Sarılmadım ama çekilmedim de. Öylece dikiliyoruz kapı ağzında.

"Cezalandırmak istedim Tuğba. Beni başkalarıyla görürse pişman olur sanmıştım. Gideceğini düşünemedim."

Dedi sessiz sessiz ağlarken. Sinirim uçtu. Kıyamam ki ona. Ne olursa olsun.

*

Dizimde yatıyor abim, bende saçlarıyla oynuyorum. Öyle çağresizce boynumda ağlayınca uçtu sinirim. Yatağa oturdum, o da dizime yattı. Affetmedim ama biraz daha yumuşak davranabilirim. Uyudu sanırım. Öpücük kondurdum yanağına. Söyledikleri hala aklımda. Belki de benim bu durumlarına sebep. Ben olmasam evleneceklerdi belki. Ne demişti abim?