from nerd to spy

~47~

Maar nu zou ik er een aan hem geven. Ik pakte een van de brandmerken en maakte ze hem warm. Of nouja heet. Heel heet. Toen het ding rood gloeide stopte ik met het verwarmen. Nu moest ik alleen wachten totdat de deur open zou gaan.

Na een tijdje ging de deur open. Het waren de twee jongens weer. Zonder te twijfelen drukte ik het brandmerk tegen de eerste jongen zijn bovenbeen. Hij schreeuwde. Zo hard dat de andere jongen er ook van schrok. Meteen liet het brandmerk uit mijn handen vallen en gaf de andere jongen een klap in zijn gezicht. Het duurde niet lang voordat ik zijn polsen had vastgebonden aan de ijzeren tafel. Nu was de andere jongen aan de beurt. Hij lag nog te kermen op de grond. Hij zag me aan komen en begon te smeken.

"Alsjeblieft niet nog een keer. Het doet pijn. Het doet verdomme zoveel pijn!" Tranen liepen over zijn wangen. Blijkbaar werden de loopjongens van V niet zo getraind als dat zijn vechters werden. Zijn vechters zouden juist 2 keer zoveel pijn krijgen. 2 keer zoveel straf als ze ook maar heel even hun gevoelens lieten zien. Een traan over de wang? Dan zou de straf zo erg zijn dat ze zouden hopen om dood te gaan. En geloof me dat heb ik vaak genoeg gedaan.

"Ik ben niet zo als V. Ik weet hoeveel pijn het doet. Ik weet hoe het voelt. Dus nee, ik doe het niet nog een keer. Maar ik bind je wel vast. Zodat je me niet achterna kan komen." Ik sleepte hem mee naar de ijzeren tafel en bont zijn goede been vast aan de tafelpoot. Het boeide me niet dat hij niet stevig vast zat. Het zou ook niet veel boeien als deze gasten vrij zouden komen. Ze zijn niet sterk genoeg en voor mijn gevoel zitten ze nog niet heel lang in de gang en vertrouwde V ze nu omdat ik nu toch zwak was op het moment. Ik voelde me nu al iets beter en had al weer wat meer energie.

Ik keek nog een keer om naar de twee jongens en deed de deur open. Dat moest natuurlijk ook precies het moment zijn dat V naar binnen wilde lopen. Meteen greep ik weer naar het brandmerk en duwde het ding hard tegen V zijn been aan. Met een schreeuw viel hij op de grond. Ik wist dat ik nu snel weg moest wezen. V kon namelijk tegen de pijn. Dat moest wel. Ik gooide het brandmerk naar hem toe en raakte hem op zijn hoofd. Vervolgens zette ik het op rennen aan.

Ik rende door de gangen, opzoek naar de uitgang.

"SPEEDY!!" hoorde ik V roepen, of eigenlijk leek het eerder op een brul.

Ik begon sneller te rennen. Ik moest hier weg komen. Ik moest uit deze hel ontsnappen.

Ik gooide een paar deuren op en te zien of het een uitgang was. Helaas was dit niet het geval. En met helaas bedoel ik ook echt helaas. Ik verloor heel veel tijd met de deuren open gooien. V zat nog steeds achter me aan en hij was snel. Heel snel. Ik gooide opnieuw een deur open en wilde net naar binnen kijken toen ik aan mijn haar achterover werd getrokken. Ik verloor mijn evenwicht en verwachte dat ik met een klap op de grond zou vallen. Dit gebeurde echter niet. Nee, wat er gebeurde was veel erger. Ik voelde zijn armen om mijn middel en zijn lippen voelde ik net achter mijn oor.

"Je bent héél stout geweest Speedy... Heel stout." Mompelde hij. Hij tilde me de kamer in waar ik net in wilde kijken. Het was een doodnormale vergaderruimte. Er stond niet veel bijzonders in. Een paar stoelen, een tafel en een beamer. Verder niets. V gooide me in een stoel en ging voor me staan.

"Nou, wat ga ik met jou doen? Misschien moet ik maar gewoon wachten totdat je vriendjes gevangen zijn. En dan zullen we naar een nieuwe locatie verhuizen, daar zal ik dan alles al klaar hebben staan om jou te straffen." Ik rilde alleen al bij het idee.

Ik keek V strak aan.

"Wil je misschien iets zeggen, kleine Speedy?" Ik kneep mijn ogen tot spleetjes en spuugde hem in zijn gezicht.

"Ja, ik wilde nog wat zeggen. Je hebt iets op je gezicht." Hij was boos. Zijn kaken stonden gespannen op elkaar en ik zag een ader op zijn hoofd kloppen. Misschien zou hij dat eens moeten laten nakijken bij de dokter. Dat zou nog wel eens de reden zijn waardoor hij zo gestoord is.

"Of misschien weet ik al een leuke straf. Wanneer je vriendjes gevangen zijn zal ik ze allemaal een voor een vermoorden. En ik zal jou laten toekijken hoe ik ze een voor een een pijnlijke, langzame dood zal geven. Iedereen behalve 1. Jouw kleine vriendinnetje is namelijk nog best wat geld waard. Ze zullen haar vast weer terug willen en misschien ook niet... Dan houd ik haar gewoon zelf." Er ging een rilling over mijn rug. Nee. Dat zou niet gebeuren. We zouden hier allemaal uit komen. Levend.

V deed zijn mond open en wilde nog iets zeggen toen er opeens een heel hard alarm ging. Langzaam stond V op en draaide zich om naar de deur toe. Hij deed de deur open. Ik zag een paar mensen over de gang heen lopen. Een jongen stopte en fluisterde iets in V's oor. Ik stond zelf voorzichtig op en liep voorzichtig in de richting van V toe.

"Snel... brand... oorzaak.. onderzoeken..." ik kon het niet allemaal verstaan. Maar deze woorden dus wel. Wat zou het betekenen?

Ik was nog druk aan het nadenken over wat het zou kunnen betekenen.

"Kom mee." Mompelde V terwijl hij mijn pols vastpakte en de deur uitliep.

"Staat het gebouw in de fik?" vroeg ik voorzichtig.

"Ja... We moeten hier zo snel mogelijk wegwezen. Hopelijk kunnen je vrienden de uitgang niet vinden en ben ik zo meteen van 2 problemen af.

Ik slikte diep. Hopend dat alles toch goed zou komen....

*****************************

OMG OMG OMG!!!!!

Dit boek heeft nu gewoon 100K reads!!!!! WIHOOOOOOO

Ik wil jullie allemaal zooooooo erg bedanken voor alle steun en alle positieve reacties die ik tot nu toe op dit boek heb gekregen!! Hier ben ik zo blij mee!

Ik hoop dat ik snel weer een nieuw hoofdstuk kan uploaden en dat ik weer wat meer inspiratie krijg dan dat ik de laatste dagen had hahah

Het helpt ook niet echt dat ik weer ben begonnen met het overnieuw kijken van the vampire diaries maar ach ja hahahahha

-xxx- love yaaaaa