from nerd to spy

~33~

De week daarna was nogal hectisch. Mijn ouders, of beter gezegd mijn moeder, was heel de week aan het stressen over het diner met de baas van mijn vader. Blijkbaar had de baas ook een zoon... En ja ze wilde dus dat ik er op m'n best uitzag. Tot mijn ergernis. De hele week heeft ze dus lopen stressen. En vandaag... Vandaag was de "grote" dag. Of zo noemde ze het dan tenminste. Pff ze deed net alsof ik ging trouwen vandaag.

"Is iedereen kla- Ariana! Waar zijn je schoenen? Carter, waarom heb je je stropdas niet om? En Vanessa, waarom heb je geen lippenstift op?" Ik rolde mijn ogen en stond op. Met een diepe zucht liep ik naar mijn kamer en zocht een goede kleur om op mijn lippen te smeren. Ik wilde het niet. Ik haat lippenstift. Maar ach de keuze is makkelijk gemaakt als je alleen maar keuze hebt tussen de lippenstift en een zeurende moeder. Dan ga je natuurlijk voor de lippenstift.

Ik liep weer naar beneden en deed mijn uiterste best om niet van de trap te vallen met die akelige schoenen aan. Het was een hele opdracht om niet mijn evenwicht te verliezen maar uiteindelijk lukte het gewoon.

"Oke, is iedereen klaar? We zijn bijna te laat! Opschieten! Opschieten!" mijn moeder rende van hot naar her. Terwijl ik haar met Ariana's schoenen zag rennen kwam Carter naar mij toe.

"Kan je hem voor me omdoen?" Ik rolde mijn ogen en pakte de stropdas aan. Hoe kon het zo zijn dat ik wel wist hoe ik een stropdas moest knopen, maar hij wist het niet?! Ik draag ze zelf niet eens en ik ben ook nog ontvoerd geweest! Hij draagt ze wel en heeft het al die jaren kunnen leren... Maar nee natuurlijk niet.

"Zo. Klaar. En dit is de laatste keer dat ik het doe. Je moet het zelf maar gaan leren." Hij knikte.

"Oke, we zijn klaar, iedereen naar buiten. Kom op! Hup, de auto in!" Ik haakte mijn arm door die van Carter en zo liepen we arm in arm naar buiten. Bij de auto aangekomen deed Carter de portier open en liet mij als eerste instappen. Hij deed de portier weer dicht en liep naar de andere kant van de auto. Opnieuw deed hij de portier open en liet Ariana er als eerste in stappen. Die schoof door tot het midden en als laatste stapte Carter zelf in.

Een half uur later kwamen we aan bij het restaurant. Ik deed de portier open en stapte uit. Met z'n vijven liepen we in de richting van het restaurant. De deur werd voor ons open gedaan en we werden warm ontvangen.

Mijn vader noemde de naam waaronder er gereserveerd was en zo werden we door een ober naar de tafel gebracht. We waren er als eerste. Carter schoof mijn stoel naar achter zodat ik kon gaan zitten. Terwijl we aan het wachten waren op het gezin van mijn vaders baas begon Ariana nerveus te tikken op de tafel. Ik keek haar vragen aan.

"Wat is er?" fluisterde ik zachtjes in haar oor.

"Ik moet plassen..." fluisterde ze terug. Ik grinnikte en schoof mijn stoel naar achter. Voorzichtig hielp ik Ariana ook uit haar stoel en samen liepen we naar de wc.

5 minuten later kwamen we weer terug. Terwijl we gingen zitten kwam er een gezin aangelopen. De man liep voorop. Achter hem liep een jongen van ongeveer mijn leeftijd, misschien iets ouder. Daar achter liep een klein jongetje van Ariana's leeftijd en als laatste volgde een vrouw.

"Ah Arthur, je bent er!" zei mijn vader terwijl hij op stond en gaf de man een hand.

"Dit zijn mijn kinderen. Theodore en Maxwell en mijn vrouw Elisabeth." de vrouw glimlachte.

"Dit is mijn zoon Carter en dit zijn mijn dochters Vanessa en Ariana. En niet te vergeten mijn vrouw Violet." Ik glimlachte. Gewoon om beleefd te zijn. Niet omdat ik dacht dat het aardige mensen waren. De oudste zoon keek niet eens naar mijn gezicht! Nee hij had alleen maar oog voor mijn borsten. En terwijl hij keek was hij ook nog een arrogant aan het lachen. Ik deed mijn best om niet op te staan en die arrogante lach van zijn gezicht af te slaan. En wie weet, misschien doe ik dat vanavond nog wel....