from nerd to spy

~35~

De eerste 5 mannen kwamen in beweging. Ze liepen op me af. Ik zette een paar stappen de trap op en greep me goed vast aan de leuning. Daarna gooide ik mijn benen in de lucht en schopte 2 mannen vol in hun gezicht. De schop was hard genoeg om ze uit evenwicht te brengen en zo vielen ze naar beneden. Vol op 3 andere mannen.

Keer op keer stonden de mannen op en probeerde ze me weer te pakken te krijgen en keer op keer sloeg ik ze neer. Na 5 minuten ging ik verder op de automatische piloot. Ik voelde mezelf al zwakker worden. Stoot na stoot. Trap na trap. Na elke beweging verloor ik weer wat energie. Ik was mezelf alleen maar aan het verdedigen.

Nee. Je bent jezelf niet aan het verdedigen. Je bent je familie aan het verdedigen. Daar draait het nu om.

Nog heel even. Ik moet ze genoeg tijd geven om in de safe room te komen. Dan kan ik opgeven. Dan kan ik instorten. Maar nu heb ik daar geen tijd voor. Misschien zijn ze nog niet veilig, en dan heb ik alles voor niets gedaan. In de gang hadden we een klok hangen. Ik zag dat er al 5 minuten voorbij waren gegaan. Nog 5 minuten. 5 minuten volhouden en dan geef ik op. Over 5 minuten zullen ze wel veilig in de safe room zijn. Dan kan ik instorten...

Nee. Je bent f*cking Vanessa Brooklynn Brown. Een nerd die nooit opgeeft en juist harder gaat leren als ze de uitkomst van een vraag niet weet. Je bent Speedy! Die geeft niet op wanneer ze weet dat ze niet kan winnen. Die gaat door tot het bittere einde. Die doet er alles aan om te winnen! Doe je naam eer!

Ik bleef door vechten. Ik mocht niet opgeven. Ik moest vechten. Vechten tot het einde. Dat is wat ik altijd doe.

4 minuten. Die 4 minuten moest ik in ieder geval volhouden. Dan zouden ze sowieso wel veilig zijn. Een pijnscheut schoot door mijn arm heen. Ik was geraakt. Na 6 minuten was de eerste rake klap van hun kant gevallen. Ik keek naar mijn arm en zag dat er een wond zat. Er kwam bloed uit en niet zo'n klein beetje ook.

Doordat ik naar mijn arm had gekeken had ik mezelf heel zwak opgesteld en voor ik het wist werd ik van de trap af getrokken. Ik viel naar beneden en kwam op mijn rug terecht. Door de klap kreeg ik een paar seconde geen lucht meer en lag op de grond te happen naar lucht. Net als een vis op het droge. Toen ik weer lucht kreeg stond ik op en keek om me heen. Ik was omsingeld.

"Maak het af en breng haar naar mij toe." Hoorde ik V zeggen.

Ik deed nog een poging om mezelf te redden. Om het nog een aantal minuten vol te houden. Dat moest gewoon! Ze kwamen allemaal tegelijk op me af. Ik kon dus echt nergens heen. Ik zat vast. Opgesloten...

2 grepen me bij mijn armen vast. De andere stonden nog steeds met een cirkel om ons heen. Ik probeerde me los te rukken. Toen dit niet lukte begon ik wild met mijn benen te trappen, hopend dat ik nog iemand zou raken.

V kwam steeds dichterbij en voor ik het wist stond hij voor me.

"Het is voorbij Speedy. Je bent van mij." Ik zag dat hij een injectie naald achter zijn rug vandaan haalde. Hij drukte de naald tegen mijn nek en langzaam voelde ik hoe de naald mijn huid binnen drong. Een vloeistoef werd in me gespoten en toen de naald uit mijn nek was werd ik losgelaten. Als een zak met aardappelen viel ik op de grond. Ik kon me niet meer bewegen en mijn oogleden voelde zwaar aan. Net voordat ik mijn ogen sloot zat ik V samen met 2 andere mannen de trap op lopen.

"NEEEEE!!" gilde ik met alle energie die ik nog had.

2 minuten... 2 minuten te vroeg. Ik had gefaald.

2 minuten en dat was het laatste wat er nog door mijn hoofd ging voordat alles zwart werd.

*************************

Hey Fighters!

Ik hoop dat jullie dit een leuk hoofdstuk vonden! Ook al is hij iets korter dan normaal.

Mijn internet ligt er echt bijna uit, dus het kan nog wel een tijdje duren voordat dat helemaal goed loopt. Ik weet dus ook niet wanneer ik het nieuwe hoofdstuk erop kan zetten.

-xxx- love yaaaa