from nerd to spy

~ 1 ~

"reality is a prison..."

~hoofdstuk1~

"Opstaan! Je kleding en eten ligt daar in de hoek. Over een kwartier verwacht ik dat je klaar bent!" Ik open mijn ogen en knipper een paar keer om aan het licht te wennen. De deur gaat met een klap dicht. Langzaam en voorzichtig sta ik op waarna ik vervolgens om me heen kijk. Ik ben nogsteeds gekidnapt door de gang. En na 3 jaar hopen dat ik kon ontsnappen heb ik dat uiteindelijk maar opgegeven. Ik kan hier niet van ontsnappen. Ik heb het al zo vaak geprobeerd maar iedere keer heeft iemand mijn plan weer door.

De gang heeft me ontvoerd omdat ze dachten dat ik goed in hacken ben. Ik ben ook goed in hacken, alleen niet zo goed als dat ze hadden verwacht. Uiteindelijk begonnen ze me dingen te vragen die zelfs te moeilijk waren voor mij, en geloof me dat is moeilijk. Ik moest inbreken bij de beveiliging van de politie. Dit was best makkelijk, maar uiteindelijk wilde ze dat ik inbrak bij een of andere militaire basis, om daar speciale medicijnen te stelen. Het lukte me niet om hier in het systeem te komen en het liep toen niet echt goed af. Omdat ze uiteindelijk niks meer aan me hadden op het gebied van hacken hebben ze me over geplaatst naar een andere "afdeling" Hier moest ik letterlijk vechten voor mijn leven. Eerst werd ik een tijdje getraind door V. V heeft de leiding over alle meiden die worden ingezet als vechters. We moeten vechten voor ons leven en voor geld. Ik heb tot nu toe alles gewonnen, want ja wat moet ik anders.

Zuchtend sta ik op en loop naar de hoek waar mijn eten en mijn kleding ligt. Ik eet snel het stukje vlees op en doe de zuurstokroze sport bh aan. Ook trek ik het zwarte shortje aan. Vroeger had ik dit nooit aangetrokken, maarja ik heb nu niet echt veel keus.

Je zal je nu wel afvragen wie ik precies ben. Ik ben Vanessa Brooklynn Brown. Maar in de boxring sta ik beter bekend als Speedy. Ik ben 1,65 m lang en heb bruin haar. Mijn ogen zijn een mix tussen blauw en groen. Ik ben nu 17 jaar. Vroeger was ik een nerd. Maar die nerd bestaat al een lange tijd niet meer. En als ik eerlijk ben, ik mis haar... Ik haalde op school alleen maar 10en en was altijd de best van de klas. En nu ben ik nogsteeds de beste. Alleen niet meer in leren. Ja misschien in leren vechten... Maar dat heeft niks met school te maken. Ik was vroeger altijd heel onschuldig. En nu ben ik zo erg veranderd dat ik mezelf niet eens meer herken als ik in de spiegel kijk. Als ik dat doe zie ik een brunette met doffe ogen die al jaren geen sprankje geluk meer hebben meegemaakt. Er is altijd wel een blauwe plek te zien op mijn lichaam en ik heb ook een aantal brandwonden. Deze heb ik gekregen van V omdat hij vond dat ik me misdraagde. Meestal was dit omdat ik emotie liet zien. Iets wat echt niet mag als je aan het vechten bent. Het is een levensles, zei hij dan altijd net voordat het hete ijzer tegen mijn buik aan werd geplaatst. Nou de enige levensles die ik heb geleerd is dat je niet alleen in een slechte wijk moet gaan lopen. Vooral niet als het donker is.

De deur zwaait open en er verschijnt een grijnzende V in de deuropening. Eigenlijk is zijn naam Victor maar iedereen noemt hem V.

"Zo Speedy, ben je er klaar voor?" Ik kijk naar mijn voeten en geef een kort knikje. Ik zet een stap in zijn richting en verwacht dat we al meteen weglopen naar de arena.

"Tong verloren?" vraagt V terwijl hij me geamuseerd aankijkt. Hij weet dat ik bang voor hem ben. Ik schudde mijn hoofd om antwoord geven op de vraag. V fronste en keek me recht in mijn ogen aan.

"Nee." zeg ik met tegenzin hardop.

"Mooi." V zet een stap in mijn richting, waardoor ik er snel een achteruit doe. Ik voel zijn handen op mijn onderrug terwijl hij me naar zich toe trekt. Hij drukt zijn lippen op de mijne en ik moet moeite doen om niet over mijn nek te gaan. In plaats van over mijn nek heen gaat sloeg ik mijn armen om zijn nek heen. Ongeveer een jaar geleden heb ik het opgegeven om tegen hem te vechten, ik ga toch niet winnen dus wat is het nut er dan ook nog van. Het enige wat ik krijg als ik vecht en niet terug zoen is een klap, en een keer was het zelfs nog erger dan dat... Die keer heeft hij me verkracht... Daarna heb ik hem altijd maar gewoon terug gezoend omdat ik niet wil dat dat weer met mij gaat gebeuren.

Ik voel dat V zijn handen op mijn kont legt en er zacht in begint te knijpen. Ik spring op en sla mijn benen om zijn middel. Ik voel hoe V's lippen omhoog krullen. Niet veel later likt hij met zijn tong over mijn lippen als signaal dat hij de zoen dieper wilde maken. In de eerste instantie open ik mijn mond niet maar als hij daarna hard in mijn kont knijpt en daarmee aangeeft dat hij geen tegenspraak wilt doe ik hem toch maar open en voel meteen zijn tong naar binnen dringen.

~

Na een tijdje laat V me los en maak ik mijn benen los van zijn middel.

"Eigenlijk moet ik je straffen, omdat je niet meteen je mond open deed. Je weet dat ik niet tegen tegenspraak kan." ik kijk naar mijn voeten en wacht op de knal.

"Maar in plaats van dat ik je straf gaan we er vanavond een leuke avond van maken... Net zoals de laatste keer dat je niet gehoorzaamde." Ik sluit mijn ogen en probeer aan leuke dingen te denken, dingen van mijn jeugd. Jammer genoeg kan ik me bijna niks meer van mijn jeugd herinneren het enige wat er in mijn hoofd rondspookt is de werkelijkheid die me gevangen houdt. V pakt mijn hand vast en trekt me mee uit de kamer.

"Oke, je gaat nu even warm lopen, ik kom je over 10 minuten halen en dan begint je wedstrijd. Stel me niet teleur Speedy. Het zou zonde zijn als je er vanavond niet meer bent. Dan kunnen we geen lol hebben..." V geeft me nog een klap om mijn kont en loopt dan weg. En even, heel even overwoog ik om het allemaal te beëindigen. Om het op gewoon op te geven en de tegenpartij te laten winnen. Maar dat kan ik niet doen. Ik weet wat ze met de lichamen doen. Ze dumpen ze, en ik kan het mijn familie niet aandoen om na al die jaren alleen een lichaam terug te geven in plaats van hun vermiste dochter. Zuchtend begin ik dus maar gewoon aan mijn warming-up oefeningen.

Toen ik klaar was met de warming-up oefeningen ging ik op de grond zitten en bleef wachten totdat V weer terug kwam om me op te halen.

"Kom je mee Speedy? Probeer alsjeblieft niet te te erg gewond te raken voor vanavond hè?" Hij geeft me een knipoog. Ik probeer een zucht te onderdrukken en knik maar gewoon met mijn hoofd. Ik loop achter V aan. Na een tijdje lopen we de arena in. Ik heb heel de weg goed lopen opletten, dat doe ik iedere keer voor het geval dat. In de arena zaten er al heel veel mensen, voornamelijk mannen. Er zitten ook een aantal jongens van mijn leeftijd, 17 jaar. Misschien zijn ze net iets ouder maar het scheelt niet veel. De jongens bekijken mijn lichaam van top tot teen en beginnen dan te joelen. Ik rol mijn ogen maar krijg dan meteen een klap tegen mijn kont van V. Hij geeft me een waarschuwende blik waardoor ik meteen al wist dat ik niet meer met mijn ogen moest rollen. Ik keek naar de grond terwijl V mijn handen aan het inwikkelen is. Toen hij klaar was keek hij me aan en grijnsde.

"Maak me trots." hij geeft me een duwtje in de richting van de ring. Ik stap de ring in en ga daar in een hoek staan. Ik spring een beetje op en neer en draai mijn hoofd een paar keek om mijn nek een beetje los te maken. Na 5 minuten komt mijn tegenstander ook de ring in. Ze kijkt me grijnzend aan. Ze is net als ik ongeveer 1,65 m lang. Ze heeft blond haar en blauwe ogen. Er klinkt een bel ten teken dat we in positie moeten staan. We gaan tegenover elkaar staan en wanneer de bel voor de tweede keer gaat beginnen we in een cirkel te lopen, afwachtend op wie er als eerste uithaalt.

****************************************

Hey, fighters!!

Omdat het gister koningsdag was dacht ik dat het wel leuk zou zijn als ik jullie dit hoofdstuk alvast "cadeau" gaf.
Ik hoop dat jullie gister een leuke dag hebben gehad!
En ik hoop dat jullie dit een leuk hoofdstuk vonden!

-xxx-