Ik loop het huis in van mijn 2 beste vrienden: Brad en Blake. Ik hoor ze praten en wil net de kamer in lopen als ik mijn naam hoor.
"Ik hoop niet dat Vanessa vandaag hierheen komt hoor. Ze loopt altijd zo erg te zeuren..." Ik stop abrupt met lopen...
"Fearless is getting back up and fighting for what you want over and over again. -T. Swift"
~hoofdstuk5~
*Een jaar later*
"Vanessa!! Charles is naar je opzoek!!" riep Alice, de vriendin van Charles. Ik zuchtte diep en stond op. Ik was bezig met het lezen van een boek. Ik had mijn schoolwerk al gedaan aangezien ik nu weer online les krijg. Ik kreeg dit bij V ook wel maar niet elke dag. Meestal moet ik 4 dagen in de week een paar uur van die online lessen volgen omdat hij niet wilde dat z'n boxers domme trutjes werden. En hier bij Charles moest ik de lessen volgen, niet dat ik het er niet mee eens was.
Ik liep mijn kamer uit en ging meteen naar het kantoor van Charles. Ik gooide de deur open en ging zitten. "What's upp?" Charles keek me grijnzend aan.
"Je hebt een opdracht." Mijn ogen werden groot en er verscheen een super grote lach op mij gezicht. "Dat meen je niet! Je bedoeld echt een opdracht, een serieuze en niet weer zo'n suffe als vorige keer?" Charles knikte en ik sprong letterlijk in de licht van blijdschap.
Oke, jullie zullen het nu wel niet snappen. Iets minder dan een jaar geleden had Charles me verteld dat hij een spion was. Doordat hij een spion was wist hij dat er in het gebouw waar Jane en ik toen die tijd onze gevechten hadden gevechten werden gehouden. Hij was er al een paar keer geweest en had mij ook al een aantal keer zien vechten. Zijn missie was die dag het arresteren van V, maar het plan liep anders dan gepland. Door de brand kon hij V niet arresteren maar heeft hij mij en Jane wel kunnen redden. Een week nadat Charles mij had gered is hij met een heel team naar het gebouw gegaan waar de gang woonde. Jammer genoeg was de gang net verhuisd, dat was iets wat ze elke maand deden om hun schuilplaats geheim te houden voor andere gangs en politieagenten enzo.
Een maand nadat Charles me had gered vroeg hij aan mij of ik ook een spion wilde worden. Ik heb meteen ja gezegd, en tot mijn verbazing kwam ik er de dag erna achter dat Jane ook een spion zou worden.Elke dag heb ik getraind. Ik kon natuurlijk al vechten dus daar had ik al een stuk minder werk aan. Ik heb geleerd hoe je een geweer in elkaar moet zetten, en natuurlijk ook hoe je er mee moet schieten. Ook heb ik geleerd hoe je met messen moet gooien. In het begin ging het echt slecht maar nu ben ik er echt goed in. Verder heb ik het hacken ook weer en beetje opgepakt.
"Wat is het voor een opdracht?" vroeg ik aan Charles toen ik weer wat rustiger was geworden. Charles grinnikte. "Drugs handel op een middelbare school. Jij gaat er undercover en zoekt uit wie de handelaar is." Ik ging weer zitten en hield me in.
"Rustig maar, je bent niet alleen. Jane gaat je helpen en gaat ook undercover. En er zullen nog 2 andere spionnen komen die ook undercover gaan. En ik zal jullie ook helpen." Ik knikte langzaam. "Oke, pak wat spullen in. We vertrekken over 1,5 uur naar het spionnenhuis waar we zullen verblijven. Oh en je auto staat klaar." Er verscheen meteen een lach op mijn gezicht.
Voor mijn verjaardag, mijn verjaardag was 2 maanden geleden, heb ik een auto gekregen. En niet zomaar een auto lamborghini! Een turquoise lamborghini om precies te zijn.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ik liep naar mijn kamer, aangezien ik nu ook echt bij Charles ben gaan wonen heb ik een eigen kamer en eigen kleding en dat soort dingen. Charles en Alice zijn eigenlijk een soort van 2e ouders voor me geworden. In het jaar dat ik nu bij ze woon ben ik nog wel verder opzoek gegaan naar mijn echte familie. Ik heb mijn broer wel gevonden op facebook, hier heb ik natuurlijk een nep account voor gebruikt, maar kon niet vinden waar ze nu woonde. Ze woonde nogsteeds in het zelfde gebied, maar ik wist niet precies waar. En ik heb het hem ook niet gevraagd via een chat aangezien hij dan waarschijnlijk een hart aanval zou krijgen, of hij zou me niet geloven. Want zeg nou zelf, zou jij het geloven als iemand je in een facebook chat zou vertellen dat je zijn verdwenen zusje bent. Nee dat dacht ik al, ik ook niet...
Toen ik alles wat ik nodig zou hebben had ingepakt deed ik mijn koffer dicht en liep ik naar mijn auto. Ik deed mijn koffer in de achterback en ging het huis weer in.
"Charles! Ik ben klaar!!" Ik hoorde dat iemand de trap af kwam gelopen.
"Oke, kan jij Jane ook ophalen? Jane blijft wel thuis wonen maar slaapt vandaag het spionnenhuis." Ik knikte, dat was namelijk best logisch. "Oke, ik haal haar dan nu wel op, kan je het adres geven van het huis waar we dalijk heen moeten?"
Charles begon te grijnzen. "Die staat al in je navigatie ingesteld." Ik knikte. "Oke, dan ga ik Jane halen, ik zie je dalijk wel weer." Ik liep door het huis en ging opzoek naar Alice om nog even afscheid te nemen.
"Alice! Ik moet gaan!!" Alice kwam uit de keuken gerent en ging voor me staan. "Niet zonder dat je mij gedag hebt gezegd!"
Ik grinnikte. "Ik riep dat alleen maar omdat ik je niet kon vinden." Alice schudde lachend haar hoofd. "Oke, heb je alles wat je nodig hebt? Je hebt kleding? En je tandenborstel enzo." Ik knikte. "Allemaal ingepakt." Alice glimlachte.
"Oke, ik heb nog wat eten voor je in een mandje gedaan zodat je het kan meenemen en er zit ook nog wat geld bij." Ik glimlachte. "Dankje Al, ik bel je morgen ook nog wel." Alice glimlachte. "Is goed meid." Ze pakte mijn handen vast en kneep er heel zachtjes in.
"Nou, goed je best doen voor je eerste opdracht en heb ook een beetje plezier, oké? Ik weet dat het niet gemakkelijk is maar ontspan een beetje. Je gaat undercover dus niemand zal je herkennen, maak daar gebruik van!" Ik glimlachte. Ze had gelijk.
De laatste 4 jaar heb ik eigenlijk niet een dag gehad waarop ik me helemaal heb kunnen ontspannen. De eerste 3 jaar kwam dat natuurlijk door V. Het laatste jaar is het eerder zo geweest omdat ik niet terug wilde denken aan de jaren ervoor en me daardoor heel de dag bezig heb gehouden. 's nachts werd ik bijna elke dag wel weer wakker door een nachtmerrie... Dus ja, ik heb me niet echt kunnen ontspannen.
"Ik zal het proberen..." mompelde ik. Alice glimlachte. "Nou, kom ik loop wel met je mee naar je auto."
Ik knikte en liep samen met Alice naar mijn auto. Ze gaf me het mandje met eten aan en ik zette het naast me neer in de passagiers stoel. "Nou meis, ik spreek je snel weer!" Ik knikte en zwaaide naar haar. Alice zwaaide terug.
Ik haalde de auto van de handrem af en drukte de koppeling in. Ik schakelde naar 1 en liet de koppeling weer opkomen. De auto kwam tot leven en zo reed ik weg.
******************************************
Hey Fighters,
ja ja ik weet het, ik had gezegd dat ik dit weekend weer zou uploaden, maar ik kwam er vandaag achter dat dit boek nu al op 1 staat van de categorie avontuur! Zo snel!
Dus ik vond dat ik wel iets moest doen om jullie te bedanken! En daarom dus dit hoofdstuk :)
