from nerd to spy

~32~

"Kom nu gezellig mee, een middagje shoppen. Gewoon een meidenmiddag en dan hebben de mannen ook even tijd voor hunzelf." Mijn moeder stond voor de tv. Ik zat samen met Carter en Ariana op de bank. We zaten frozen te kijken maar blijkbaar was mijn moeder het daar niet mee eens.

"Jaaa!!" riep Ariana en ze stond op en rende naar mijn moeder. Beide dames keken me uiteindelijk vol verwachting aan. Met een diepe zucht stond ik op.

"Oke... Ik vind het best... Waar willen jullie precies heen?"

"Ijsje!!!!" gilde Ariana. Ik rolde mijn ogen. Natuurlijk wilde ze ijs. Dat was het enige waar ze aan kon denken. Of nouja dat en chocolade. Chocolade ijs is helemaal de perfecte combinatie.

"Oke, maar dat gaan we pas doen net voordat we naar huis toe gaan."  Ariana knikte naar mijn moeder.

~

Nog geen half uur later liepen we in het winkelcentrum. Ariana rende voorop. Iedere keer wanneer ze een winkel zag die ze leuk vond wees ze ernaar. Mijn moeder knikte dan of schudde haar hoofd.

"Waar gaan we eerst naartoe?" vroeg Ariana.

"We gaan eerst opzoek naar wat jurken voor jullie." antwoordde mijn moeder. Ik keek haar fronsend aan.

"Een jurk? Waarvoor? Waarom? Ik heb geen jurk nodig. En daarnaast draag ik geen jurken." Never dat ik een jurk aan zou doen.

"Oh, heeft je broer dat niet tegen je gezegd?  Volgende week gaan we met z'n alle uit eten met de baas van jouw vader.  En we gaan naar een chique restaurant dus we moeten netjes gekleed." Dat verklaard het. Hij wist dat ik geen jurk aan wilde doen.

"Ja!! Dan worden we echte prinsesjes!" riep Ariana en ze pakte mijn hand vast. Ik glimlachte.

"Oke, voor deze ene keer dan..." mompelde ik en Ariana begonnen te gillen en gaf me een knuffel.

Winkel in en winkel uit. Zo werd ik heel de dag meegesleept. Jurk aan. Jurk uit. Jurk aan. Pumps a- JA je hoort het goed! PUMPS weet je hoe verschrikkelijk die dingen zijn?!- aan. Pumps uit. Jurk uit.

"Deze is te blood."

"Te roze."

"Te kort."

"Te veel inkijk."

"Te..... bling bling..."

Na heel lang zoeken had ik dan eindelijk een jurk. Ja de jurk had dan wel een beetje inkijk en een split, maar dit was de enige jurk die ook echt goed zat. De andere jurken vielen heel groot uit. Mijn borsten kwamen er al uitgevallen terwijl ik een stap naar voren zette. Dit probleem had ik nu gelukkig niet.

Toen ik eindelijk een jurk had dacht ik dat ik eindelijk klaar was. Maar nee. Dat bleek dus niet zo te zijn. Ik moest nog steeds een stel schoenen en wat accessoires. Oh en niet te vergeten.... Make-up.... Wat een marteling!

De accessoires waren snel gevonden. Een armbandje was al genoeg. Althans dat vond ik en weigerde om nog iets om te doen.

De schoenen en de make-up was wel echt een ramp. Mijn moeder wilde dat ik hakken aan deed. Het is niet dat ik niet op hakken kan lopen. Ik kan er namelijk redelijk goed op lopen. Het punt is alleen wel dat ik er niet fijn op loop. Het doet pijn aan mijn voeten. Dat komt denk ik ook wel omdat ik van V altijd een paar kreeg die 2 maten te klein waren. Gewoon omdat grote voeten blijkbaar niet charmant genoeg zijn. Nee grote voeten zijn niet charmant. Blauwe voeten daarentegen wauw dat is helemaal het einde! Daar valt elke man op, een stel mooie bont en blauwe voeten. Soms een speciale aanbieding en krijg je er een paar blaren, en als je heel veel geluk hebt bloedblaren, bij cadeau! Wauw, wie wilt dat nu niet?! Ik bedoel dat is toch veel beter dan een voet die iets groter is?

Bij de schoenenwinkel had mijn moeder een paar verschillende pumps gepakt. Een voor een deed ik de schoenen aan en liep dan een klein rondje. Na 5 paar schoenen had ik eindelijk de "perfecte" schoenen gevonden en rekenede ze af. Als laatst volgde de make-up jacht. Mijn moeder kocht foundation, concealer, mascara, oogschaduw, oogpotlood, eyeliner en nog wat andere dingen waarvan ik de naam en het doel ervan niet wist.

"Nou, zullen we nu dan maar een ijsje halen?" het was ondertussen al 4 uur, 10 winkels, 7 tassen en 1 plaspauze verder.

"Jaaaaaaaa!!! Chocolade ijsssss!!!" Hoe kan dat kind nog zoveel energie over hebben?

Ze rende voor ons uit naar de ijssalon en ging meteen in de rij staan. Ik ging opzoek naar een tafeltje terwijl mijn moeder samen met mijn zusje het ijs ging kopen.

"Ik wist niet welke smaak je wilde hebben, dus ik heb gewoon de smaak genomen die je vroeger altijd wilde hebben." Ik glimlachte en pakte het ijsje van haar aan.

"Dankje, en dat is prima." Ariana begon vrolijk over van alles en nog wat te praten. Ze vertelde veel over school, maar ook over haar ijsje. Nadat we allemaal ons ijsje op hadden gingen we weer naar huis. Daar wilde Ariana een mode show houden. Iedereen moest op de bank gaan zitten terwijl zij haar nieuwe kleding aan ons showde. In de woonkamer hing een ontspannen sfeer en iedereen grinnikte wanneer Ariana weer een rare houding aan nam.

Dit waren momenten waarin ik me pas echt besefte hoeveel ik wel niet had gemist. Dit waren momenten waarin ik me beseften hoeveel ik het heb gemist. En dit waren ook de momenten waarop ik me besefte dat ik er nooit van heb genoten. Nooit zag ik deze momenten als iets speciaals, gewoon van die simpele momenten met je familie. Zo'n simpel moment ziet er dan niet speciaal uit, maar dat zijn ze wel degelijk! Je familie is speciaal. Elke familie is speciaal. Misschien heb je dan wel niet echt een goede band met je familie, maar toch is het speciaal. Niet iedereen heeft een familie. Niet iedereen heeft zijn ouders nog. En dat maakt het zo speciaal. Hier heb ik nooit bij stil gestaan. Wat ze zeggen is dus toch wel waar:

"You don't know what you've got until it's gone."

*****************************************

Ik hoop dat jullie het een leuk hoofdstuk vonden. Er gebeurde niet veel spannends maar Vanessa heeft gewoon wat tijd met haar familie rondgebracht. Iets wat ook heel belangrijk is voor haar. Het is een grote stap vooruit. Kunnen jullie merken dat ze al heel erg veel vooruit is gegaan? Wat vinden jullie dat er aan haar veranderd is?

-xxx- love yaaa