from nerd to spy

~16~

Die maandag moest ik weer naar school. Toen ik wakker werd gemaakt door de wekker rolde ik met veel moeite mijn bed uit en kwam op de grond terecht. Kreunend stond ik op en liep de badkamer in. Daar aangekomen keek ik in de spiegel en schrok me rot. Mijn neus was nog blauw en ik had ook nog eens zwarte kringen onder mijn ogen. En alsof dat allemaal nog niet genoeg was had ik ook nog eens een grote puist om mijn voorhoofd.

Ik had nog geen zin om alle voorbereiding te doen en besloot om eerst maar naar beneden te gaan om daar lekker rustig te ontbijten. Of dat was in ieder geval het plan. Brad, Blake en Jane zaten al in de keuken aan het ontbijt. Ik fronste maar schonk er niet al te veel aandacht aan. Ik pakte een kom uit de kast en deed er wat yoghurt in. Dit was eigenlijk iets wat ik elke ochtend at, dus niet echt heel bijzonder.
Wat me opviel was dat Jane, Blake en Brad niet meer aan het praten waren. Ik fronste opnieuw en nam plaats in een van de lege stoelen.

"Ga verder hoor, doe maar alsof ik er niet ben."Ik liep meteen weer de keuken uit en ging naar boven. Ik hoorde Jane nog wat achter me aan roepen maar negeerde dit.

Boven at ik mijn yoghurt op en begon me daarna om te kleden. Toen ik mijn nerd outfit aan had liep ik naar de badkamer en begon mijn haar in 2 vlechten te doen en deed de nep beugel in mijn mond. Zuchtend keek ik in de spiegel. Weer een dag verkleed als een nerd...

~

Op school aangekomen ging het net als normaal. Ik werd getreiterd door de "populaire" meiden, daarna liep ik zo snel mogelijk naar mijn les aangezien ik al bijna te laat was.

Net voor de bel kwam ik de klas in gelopen en ging meteen op mijn plek zitten. Ik pakte mijn boeken en deed deze open. Op het bord stond al wat we moesten doen en ik besloot om er al aan te beginnen. Ik had totaal geen zin om te wachten op al de andere.

Ik was al bijna klaar toen de andere net begonnen met het werk.

"Psstt..." Ik kneep mijn ogen dicht en ademde diep in.

"Hey... psstt..." adem in... adem uit... Niets aan de hand.

"psst.. h-" ik draaide me vliegensvlug om.

"WAT?!" Wyatt.... Natuurlijk was het Wyatt, hij moest me natuurlijk weer storen.

"Wat is het antwoord op deze vraag?" Ik keek hem geïrriteerd aan.

"Denk je nu echt dat ik je het antwoord ga geven? Dacht het niet. Zoek maar een ander slachtoffer." Ik draaide me meteen weer om en ging weer verder met mijn eigen werk.

"Maar ik vraag het niet voor niets aan jou sweetheart..." Ik voelde zijn adem in mijn nek waardoor ik kippenvel kreeg.

"Zoek dan maar een ander slachtoffer. Ik heb hier geen zin in. Ik heb wel betere dingen te doen dan al mijn antwoorden aan jou geven." hij grinnikte. Ja hij grinnikte! Hoe durft hij?

"Maar sweetheart, er zijn hier geen andere slachtoffers omdat ze te langzaam of te dom zijn."

Ik snoof en besloot hem verder te negeren. Hij zag dit blijkbaar als een teken om te kunnen overschrijven en schoof zijn tafel naar voren. Ik rolde mijn ogen en begon expres het verkeerde antwoord op te schrijven. Ik kon het thuis toch wel weer veranderen.

~

Toen het pauze was liep ik naar buiten. Ik rende naar de tribune bij het voetbal veld en ging er onder zitten. Ik pakte een broodje uit mijn tas en leunde tegen een balk aan. Ik hoorde voetstappen en fronste. Wat doen mensen hier? Het is pauze, hebben ze niets anders te doen?

"Heb je het geld?" ik wou net een hap nemen van mijn boterham maar stopte halverwege. Ik kende die stem...

"Ja, alles is verkocht." deze stem kende ik niet... Het was een nogal zware stem, dus een ding was zeker: het was een jongen. Ik probeerde om tussen de tribunes door te kijken maar dit lukte niet. Hierdoor kon ik dus ook niet zien wie er met elkaar aan het praten waren.

"Mooi. Daar zou de baas blij mee zijn. Overmorgen kom ik je de nieuwe lading geven. Om 1 uur bij de achteringang van de gymzaal. Zorg dat je op tijd bent." er klonken weer voetstappen. Ik wou net overeind gaan staan toen de persoon stopte met lopen.

"En zorg dat je alleen bent." mijn ogen werden groot. Zou hij me hebben gezien? Ik hield mijn adem in en luisterde zo goed mogelijk.

Na een paar seconde kon ik weer voetstappen horen en ik ademde opgelucht uit. Ik bleef nog een paar minuten zitten totdat ik er echt zeker van was dat er niemand meer was. Ik rende zo ongeveer naar de voorkant van de school toe en drukte op een knopje dat was ingebouwd op mijn horloge. De andere hadden ook zo'n horloge en als het goed is was hun horloge nu aan het trillen. Dit was het teken dat ze naar mij toe moesten komen. Als het goed is moest er nu ook een soort van plattegrond of richting aanwijzer op het horloge verschijnen.

De bel ging maar het boeide me eigenlijk niet echt heel erg. Ik had nu wel iets belangrijkers aan mijn hoofd.

Brad kwam als eerste aangelopen. Hij keek me vragend aan.

"Wat is er? Is het belangrijk anders ga ik weer." Ik keek hem strak aan.

"Denk je nu echt dat ik voor m'n lol hier sta? Ik heb wel wat beters te doen." Brad haalde zijn schouders op. Blake kwam ook al snel aangerend.

"Wat is er? Is alles oké?" Ik fronste. Wat zou er mis moeten zijn?

"Ja? Alles is oké, ik moet jullie alleen iets belangrijks vertellen." Blake keek opgelucht.

"Dacht je dan dat er iets was? Dat ik was meegenomen ofzo?" Hij haalde zijn schouders op. Ik grinnikte.

"Als iemand me mee wilt nemen dan zullen ze er heel veel moeite voor moeten doen. Ik ben niet zo makkelijk. Niet meer." Blake knikte en keek naar de uitgang van de school. Jane kwam net aangelopen. Ze giechelde en haar nek zat onder met de zuig zoenen.
Ik rolde mijn ogen.

"Serieus? Je bent hier voor een missie, niet voor een leuk dagje school terwijl je kan flikflooien met een stel sukkels." Jane kreeg een kleur op haar wangen.

"Hij was anders wel knap..." mompelde ze.

"Daar gaat het niet om! Hebben jullie ondertussen al enig idee wie er hier die drugs aan het verkopen is?" Niemand zei iets. Net wat ik dacht.
Ik ben de gene die eigenlijk nog niet eens aan de missie mag beginnen omdat ik eerst mijn plek in de school moet vinden en toch ben ik de enige die wat nuttige informatie heeft.

"Overmorgen om 1 uur bij de achteringang van de gymzaal en vanmiddag wil ik jullie spreken. Dus zorg dat je na school meteen naar de trainingsruimte komt." Ik draaide me om en liep weg.

Ik kan nu het beste even kalmeren, vanmiddag flip ik wel even op ze...

Ik hoop alleen maar dat ze het serieus nemen, tot nu toe lijkt het alsof ik de enige ben die dit serieus neemt....

****************************************
Hey guys!
Misschien niet een van mijn beste hoofdstukken maar ik heb hem ook maar even snel geschreven...
Ik ben nu op vakantie in Groningen en heb gelukkig wel WiFi :D
Ik hoop dat jullie het een leuk hoofdstuk vonden!
Xxx love yaaa