from nerd to spy

~42~

Ik werd wakker gemaakt door de deur de met een klap werd opengegooid. Ik kwam langzaam omhoog en zag net op tijd dat er wat kleding de cel in werd gegooid en nog wat eten. Moe stond ik op. Ik voelde me kapot. Alsof alle energie uit me was gehaald en je kon het niet oplossen met wat eten en een beetje slaap.

Langzaam kleedde ik me om en at het eten op. Daarna ging ik weer op de grond zitten en trok het dekentje over me heen.

Opnieuw ging de deur open.

"Je gaat eerst trainen en daarna hebben we een wedstrijd. Verkloot het niet." Zei Axel. Hij greep mijn arm beet en trok me overeind. Ik had moeite om hem bij te benen.

In de sporthal was het al aardig druk. Ik wist de routine al en liep meteen naar de bak met yogamatjes. De buikspieroefeningen gingen soepel. Toen ik klaar was liep ik naar de loopband om daar nog eens 15 minuten op te lopen. Vervolgens liep ik naar de boksbal toe en begon hier tegen te slaan.

"Speedy, jij bent aan de beurt!" Met een zucht draaide ik me om en ging naar de boksring toe. Axel stond al op me te wachten.

Voor dat we begonnen verbond ik mijn handen eerst met wat tape.

"We doen dit vandaag maar een half uurtje, daarna ga je weer 5 minuten op de loopband en dan mag je weer naar je cel. Om 12 uur krijg je nog wat eten en om 1 uur gaan we naar de wedstrijdhal toe."  Zonder er antwoord op te geven ging ik klaar staan. Klaar om te vechten.

Stoot na stoor. Klap na klap. Ze kwamen allemaal in mijn richting en ik deed mijn best om ze zo goed mogelijk te ontwijken. Bij sommige lukte dit en bij andere ging het drastisch mis. Ik kon beter. Ik kon zoveel beter dan dat ik nu deed. Maar ik had er de motivatie niet voor. Wetend dat ik dezelfde dag nog moest gaan vechten voor mijn leven. En misschien iemand anders zijn leven moest afpakken om mijn eigen te houden. Dat is een onmogelijke keuze. Of dat was het een paar jaar geleden dan. Nu zou ik eigenlijk wel weten wat ik zou kiezen... De keuze was heel makkelijk...

~

Mijn tegenstander stond voor me. We liepen in rondjes om elkaar heen. De bel was al gegaan, het teken dat de wedstrijd was begonnen. Ik bekeek haar manier van vechten een tijdje en liet haar dus gewoon aanvallen terwijl ik haar stoten en trappen ontweek. Toen ik haar vecht techniek kende besloot ik om het gevecht maar gewoon te stoppen. Ik ontweek haar klap en sloeg toe. Onverwacht gaf ik een trap in de richting van haar gezicht. Ze wankelde achteruit en keek me verbaasd aan. Domme fout. Dit zag ik als mijn perfecte kans om uit te halen naar haar gezicht. Ik raakte haar hard. Maar niet hard genoeg. Ze herpakte zich heel snel en begon opnieuw naar mij uit te halen. Ze gaf me een paar goede klappen tegen mijn hoofd. Gefrustreerd probeerde ik mezelf te verdedigen. Met mijn handen voor mijn hoofd probeerde ik haar ook af en toe nog een klap of een schop te geven. Toen ik een paar keer raak had gestoten tegen haar kaak was er ruimte tussen ons. Ik besloot om snel even naar V te kijken om te zien of hij zijn teken al ging geven. Het teken om te doden. V gaf inderdaad een knikje toen ik keek maar al snel had ik heel veel spijt van deze actie.

Een klap.

Half tegen mijn nek, half tegen mijn achterhoofd. Door de impact wankelde ik naar voren en kon mezelf nog net vast grijpen aan het touw van de vechtring. Ik twijfelde niet te lang en draaide me met een ruk om. Meteen begon ik weer op haar in te slaan. Verdomme! Dat voelde niet fijn!

Ik bleef door slaan terwijl mijn blikveld ergens anders op viel. Schuin achter mijn tegenstander. Ik wankelde naar achter en schudde mijn hoofd.

Het duurde niet heel lang voordat ik me op de grond liet vallen en jammerend achteruit kroop. Toen mijn rug het touw van de ring aanraakte kon ik niet meer verder.

"Ga weg,...." Jammerde ik. Tranen stroomde over mijn wangen. Ik greep met mijn handen naar mijn hoofd en begon te gillen. Langzaam glipte mijn rechter hand naar mijn nek. Ik zag V op me aflopen net op het moment dat alles zwart werd.

***************

Kort maar krachtig ahhaha

Hey Fighters,

ik hoop dat jullie het een leuk hoofdstuk vonden, ookal was hij nog maar kort.

Mijn inspiratie was echt minimaal en dit is meer een vullend hoofdstuk.

Ik hoop dat ik weer snel kan uploaden.

-xxx- love yaaa