Undercover Agents [Book 1/2/3]

4.

4.

" Dus als ik het goed begrijp was de ontmoeting van je ouders een soort van actiefilm? " Connor liet een klein lachje horen en schudde zijn hoofd. " Ik wist altijd al dat je veel te veel risico's nam. Nu weet ik dus ook waar dat van komt "

" Ik heb wel nog niet alles gelezen. En er ontbreken ook veel fragmenten in. Soms stopt ze opeens met schrijven of is er een bladzijde uitgescheurd " zei ik een beetje teleurgesteld.

Connor haalde zijn schouders op. " Misschien zijn het geheimen die ze niet mocht doorvertellen. Of wou ze iemand beschermen. Je weet maar nooit in die " Ik wil hem net antwoorden als mijn moeder roept. Als je het over de duivel hebt.

Na een kort afscheid sloot ik skype en mijn laptop af. Skype was nog één van de weinige manieren waardoor ik Connor kon zien na schooltijden. Mijn vader had het nog niet zo op afspreken. En al zeker niet in de week. Toch had ik verwacht dat hij deze vakantie wat toegeeflijker zou worden, maar ik had Connor nog niet één minuut gezien. Hopelijk werd de rest van de vakantie beter.

Er klonken voetstappen voor mijn kamerdeur en ik wou net het dagboek onder een paar andere boeken leggen, die op mijn bureau lagen, toen mijn moeder binnenkwam. Haar ogen gingen bijna meteen naar mijn handen, die het boek vast hadden.

" Het is even geleden sinds ik dat boek nog terug gezien heb " zei ze, vooral meer tegen zichzelf. " Het spijt me dat ik het zomaar genomen heb " Ze schudde kort haar hoofd. " Het is maar een boek. "

Ik liet het boek liggen op mijn bureau en draaide mijn bureaustoel naar mijn moeder toe, zodat ik niet meer aan mijn bureau zat. " Waarom ben je er zo in geïnteresseerd? " vroeg ze me. Ze had een kleine glimlach op haar gezicht.

Langzaam haalde ik mijn schouders op. " Ik denk omdat het jullie verhaal is. " zei ik eerlijk. Mijn moeder lachte bijna meteen. " Ons verhaal is inderdaad wat apart "

Opeens zei ze: " Als je wil kan je Connor wel uitnodigen morgenavond. " Ik trok een wenkbrauw op en keek haar vragen aan. " En papa dan? " Hij zou het nooit goed vinden. Mijn moeder lachte: " Ik praat wel met je vader. We weten alle twee dat hij me niets kan weigeren " Dat was inderdaad waar.

Ze glimlachte naar me, voor ze de kamer verliet. Ze liet mij alleen achter met het dagboek, dat ik bijna meteen weer opensloeg. Het verhaal nam me weer helemaal in zich op. Alleen was er één klein deel van mezelf dat me vertelde dat er iets aan de hand was. Ik had het gevoel alsof er van alles zou gebeuren de komende dagen. Alsof dit dagboek de start zou zijn van mijn eigen avontuur.   

A/N: Vote/Comment/Follow