from nerd to spy

~41~

"Omdat, mijn kleine konijntje, jij je misdraagt. En ik met er eerst zeker van zijn dat je je gedraagt en dan kan die chip eruit. Eerder niet. Laat me eerst maar eens zien dat ik je weer kan vertrouwen, dat ik weer mijn echte Speedy terug heb. En daar beginnen we nu meteen mee. We gaan trainen. Of beter gezegd, jij gaat trainen met de andere vechters. Gewoon zoals je vroeger ook altijd deed. In de sporthal." V stond op en liep de ziekenboeg uit. Ik liep langzaam achter hem aan.

Inn de sporthal waren al aardig wat meiden. Ze waren allemaal druk bezig en er stond 1 trainer in de zaal die alles en iedereen in de gaten hield. En de persoon kende ik maar al te goed. Het was Axel. Hij is een neef of een hele goede vriend van V. Heel veel mensen zeggen dat ze gewoon goede vrienden zijn en andere zeggen dat ze daadwerkelijk neven van elkaar zijn. Ik weet het alleen niet zeker, heb het ze namelijk nooit gevraagd en dat zal ik ook nooit doen ook.

"Zo zo, daar hebben we onze Speedy weer!" riep Axel. Hij kwam met grote passen naar me toe gelopen.

"Je bent dikker geworden." Mompelde hij toen hij me van top tot teen bekeek. Tja het is ook niet raar dat ik "dikker" ben geworden. Bij de gang krijgen de vechters bijna niets te eten. Net genoeg om te overleven. Aan het einde van de dag ben je helemaal gesloopt omdat alle energie die je binnen hebt gekregen ook weer uit je lichaam is. Er blijft dus niks extra.

En bij Charles en mijn ouders kon ik gewoon eten wat ik wilde. Ik hoefde nergens om te vragen. Ik kon zelf alles pakken.

"Ja, er mag wel iets vanaf, aar niet te veel. Ze heeft nu mooie rondingen, mooier dan 2 jaar geleden. Toen was ze zo plat als een plank. Die rondingen mogen we blijven, ik vind ze mooi." Zei V tegen Axel. V's hand voelde ik op mijn kont terwijl hij er af en toe een zacht kneepje in gaf.

"Mmmm... Ja ik zie wat je bedoeld. Ik zal een eetschema voor haar opstellen en een trainingsschema. En voor nu houden we het gewoon bij een warming-up en daarna wil ik even zien wat ze er nog van kan op vecht gebied. En misschien gaan we dan nog wat oefeningen doen ofzo." V knikte.

"Zie maar wat je doet. Ik moet weer gaan." Hij draaide zich naar mij toe. "Gedraag je mijn kleine konijntje." Hij boog zich naar me toe en drukte zijn lippen op de mijne. Ik voelde mezelf automatisch verstijven. Gelukkig duurde de kus niet lang aangezien Axel zijn keel schraapte.

Toen V weg was begon Axel te grijnzen.

"Pak maar een matje en begin maar met wat buikspieroefeningen. Daarna mag je nog eens 15 minuten op de loopband en daarna begint het echte werk."

Ik liep langzaam naar de mand waar alle yoga matjes lagen en pakte er een uit. Deze legde ik vervolgens op de grond en ging erop liggen. Met veel moeite begon ik de oefeningen te doen. Hopend dat alles gewoon zo snel mogelijk klaar zou zijn.

~

Klap na klap kreeg ik tegen mijn hoofd. Ik liet mezelf niet van mijn sterkst kant zien, die kant zou ik pas laten zien als ik het echt nodig heb. Als ik geen andere keuze heb. Hopelijk zal dat niet heel lang meer duren.... Ik weet namelijk niet hoelang ik dit ga volhouden. Dit leven. Als je het al een leven kunt noemen.

"Speedy! Vecht! Je kunt veel beter dan dat!" ik draaide me half om en keek naar Axel.

"Wat denk je dat ik aan het doen ben?!" Schreeuwde ik terwijl het zweet van mijn lichaam af droop. Ik was nu al 2 uur bezig met het "gevecht" en deed mijn best om niet mijn best te doen.

"Je bent aan het slapen, dat is wat ik denk. En nu stoppen met praten en vechten!" Ik draaide me weer om en werd begroet met een vuist in mijn gezicht. Ik viel door de impact op de grond en mijn hoofd kwam met een harde knal op de grond. Plotseling voelde ik opeens heel veel zweet langs mijn nek lopen. Ik ging rechtop zitten en haalde mijn hand over mijn nek. Toen ik naar mijn nek keek bleek het helemaal geen zweet te zijn maar bloed.

"F*ck. Verdomme wat heb je nu weer gedaan!" Axel sprong de ring in en knielde naast me neer. "Je hebt die hele hechting weer kapot getrokken." Axel ging weer staan en hielp mij overeind. Samen liepen we naar het bankje dat langs de kant stond. Axel pakte de EHBO doos en haalde daar een paar spullen uit.

"Ik hecht hem wel weer dicht." Mompelde hij. "Maar bij mij krijg je geen verdoving. Je bijt er maar doorheen. Dan had je maar wat voorzichtiger moeten doen." Toen Axel alle spullen had begon hij met grote halen de wond weer dicht te maken. Ik bleef gewoon heel rustig zitten en voelde de pijn niet, alleen maar een vervelend gefriemel aan mijn nek.

"Oke, ga nu nog maar even 5 minuten op de loopband staan en dan ben je klaar." Mompelde Axel. Ik knikte en deed braaf wat hij me vertelde.

De 5 minuten waren snel om en toen mocht ik eindelijk gaan douche. Na het douche werd ik weer naar mijn cel gebracht en daar stond mijn avondeten al op me te wachten. Deze keer was het gelukkig nog best een redelijke maaltijd. Waarschijnlijk omdat V mijn rondingen wilde houden. Dan moet ik ook meer eten. En ik zal eerlijk zijn, ik was er niet boos over. Dan had ik tenminste nog 1 lichtpuntje aan het eind van die zwarte dagen hier in de gang. Mijn avondeten....

Nadat ik mijn avondeten op had ging ik op het dunne matrasje liggen. Ik trok het dekentje over me heen en ging slapen. Hopend dat het allemaal gewoon een enge, nare doom zou zijn. Maar natuurlijk wist ik dat dat niet ging gebeuren en dat ik de volgende dag gewoon weer in dezelfde hel zou wakker worden.

********************

Hey Fighters!

Ja eindelijk weer een update. Ik had gehoopt dat ik eerder kon updaten maar ik heb de afgelopen par dagen de griep gehad en ben nu eigenlijk nog steeds niet helemaal beter. Ik voelde me gelukkig al beter dan de afgelopen paar dagen en had nog energie om iets te schrijven. Nu val ik wel bijna in slaap maar ach ik heb het er voor over, morgen heb ik toch vrij!

ik hoop dat jullie het een leuk hoofdstuk vonden en ik zal proberen om zo snel mogelijk weer te uploaden!

-xxx- love yaaa