Payb Takes Book 2 (COMPLETED)

Welcome 2017

December 31, 8:30pm, Manila:
December 31, 9:30pm, Tokyo:

R: *answers video call from M in his van* Hello, Love.

M: Hi Love. Kumusta ka na? MOA ka na ba?

R: Yes, Love. Dito muna sa van. Gusto muna kita makausap bago ako maging super busy. *sniffs, speaks with a raspy voice*

M: *sighs* Tignan mo nga. Ang pula pula mo na. Daig mo pa keso de bola diyan. *frowns* Hingal ka pa magsalita. Ano ba kasing nangyayari sa'yo?

R: Wala to, Love. Kaya to. Kulang lang to sa Maine-tenance. *grins*

M: Ayan ka na naman. Seryoso muna. Ininom mo ba yung gamot mo kanina nung tumawag ako? Si-net mo ba yung alarm mo gaya ng sinabi ko para di mo makalimutan yung susunod na pag-take mo? Nung nag-text ba ako na matulog ka na, natulog ka ba talaga? *sighs* RJ naman eh... Alam mong wala ako diyan tapos pagaalalahanin mo ako. Alam mo ba kung gaano kahirap yun? *sniffs* Torture kaya yun.

R: Opo. Sinunod ko lahat, Love. Wag ka nang mag-alala please. Ayokong umiiyak ka. *traces the tear that fell from M's eye with his finger on his phone screen*

M: *glares at R, rants* Kasalanan mo to eh. Alam mo nang pagod ka at puyat at mahina yang baga mo nagpa-hamog ka pa kagabi. Tapos ayaw mo pang matulog agad kagabi paguwi mo, nagpuyat ka pa kakakausap sa akin kahit anong pilit kong matulog ka na dahil iba na nga ang timpla mo kagabi pero nakinig ka ba? Hindi di ba? Kasi matigas talaga yang ulo mo! *huffs, rolls eyes*

R: Hala nagalit na ulit. Sorry na. Eh sa miss na miss na miss na miss kita, Love. Kahit boses mo lang ang marinig ko sobrang saya ko na. Tsaka matigas talaga ulo ko kaya nga ako napuyat. *smirks, coughs*

M: Hoy! Tignan mo to talaga. Nagawa mo pa talagang humarot sa lagay mong yan ha? Yan tuloy napapala mo.

R: Love naman eh... Kawawa na nga ako oh... *pouts, sniffs*

M: Hay naku ka talaga Richard Faulkerson Jr. Kung di lang kita mahal talaga, binabaan na kita ng telepono.

R: So mahal mo talaga ako, Love? *grins giddily*

M: *rolls eyes* Palagay mo? *raises eyebrow as she shows R her ring* Kasasabi ko lang di ba? Umaarte ka lang kasi gusto mo lang marinig ulit.

R: Hindi ba pwedeng marinig ulit? Kasi ako kahit ilang bilyong beses hinding hindi ko pagsasawaang sabihin at iparinig sa'yo na mahal kita. Mahal kita. Mahal kita, Nicomaine Dei Mendoza soon-to-be Faulkerson. Ikaw lang at wala nang iba hanggang sa kahuli-hulihang bukas. *stares at M with a smile for a few seconds then kisses her phone screen*

M: *smiles even if she tries to hold it, sarabe* Nakakainis ka. Mahal din kita. Mahal kita, Richard Faulkerson Jr. Ikaw lang habangbuhay. *touches R's face on her phone screen, kisses it*

R: Happy New Year, Love. In case, di ako maka-greet sa'yo at 12 midnight.

M: Happy New Year din, Love. Wag ka nang masyadong magpagod please para gumaling ka kaagad. I love you.

R: Magpapagaling ako agad para sa'yo, Love. May energy na nga ulit ako dahil nakausap na kita. I love you more, my life.

M: Manonood ako ng livestream at itetext mamaya. Sige na. Til later, Love.

R: *sighs as he smiles at M* Til later. *ends call*
//
January 1, 2am, Laguna:
January 1, 3am, Tokyo:

R: *lies in bed as he talks to M on the phone*

M: Sige na. Good night na. Matulog ka na, Love. Di ba kami nang lahat ang nagsabi? Pati si Lola pinag-aalala mo ng sobra. Nagsusumbong kaninang kausap ko. Tulog ka na diyan.

R: Hindi pa ako antok, Love. *yawns* Gusto ko pang marinig ang boses mo. Mamaya na ako matutulog.

M: Ayan ka na naman, RJ. Wag ka na ngang makulit? Paano ka gagaling niyan? Kahit ilang sako ng gamot ang ipainom sa'yo, hindi ka gagaling kung di ka magpapahinga. Please, Love. Matulog ka na.

R: *forces his droopy eyes open, sniffs* Ten minutes please, Love. I just miss you so much.

M: Hay naku! I miss you so much too, Love pero pag ako nainis sa 3 na talaga ako uuwi. *speaks in a warning voice*

R: Uy, Love. Walang ganyanan please. Iiyak ako talaga.

M: Iyakin ka naman talaga. What's the difference?

R: Grabe siya sa akin. Matitiis mo talaga ako? Hindi mo na ako mahal? *pouts*

M: *sighs* Mahal! Kaya nga hindi mapantayan ang pagaalala ko sa'yo, kaya naiinis ako sa pagka-pasaway mo dahil ayaw mong tulungan yang sarili mong gumaling. *sobs*

R: Huy... Umiiyak ka na naman ba, Love? Sorry na. Sobrang miss na miss lang kita talaga. Sana nandito ka para yakapin ako hanggang sa makatulog. Ikaw lang talaga ang kailangan ko ngayon, mahal ko. *voice cracks, wipes his tears*

M: *sniffs, wipes her own tears* Oh wag ka na din umiyak, Love. Baka mahirapan ka lalo huminga. *sighs* Ganito na lang. Uminom ka ng tubig. I-speaker mo yang phone mo at puwesto ka na para matulog tapos kakantahan na lang kita. Okay ba yun?

R: *smiles* Okay. Sobrang okay yun, Menggay ko.

M: *smiles* O sige na. Inom na ng tubig.

R: *drinks water from the glass on his bedside table and lies on his side hugging the pillow that M used and sprayed with her perfume before she left for Japan, sniffs the faint scent left on it, sets his phone on the pillow*

M: All set, Love?

R: *inhales deeply and exhales slowly* All set.

M: Good night, my baby boy, my home. I love you. Happy New Year.

R: Good night, my life. Happy New Year. I love you more. *closes his eyes as he listens to M's sweet voice softly sing*

🎶🎶 When you try your best, but you don't succeed
When you get what you want, but not what you need
When you feel so tired, but you can't sleep
Stuck in reverse

And the tears come streaming down your face
When you lose something you can't replace
When you love someone, but it goes to waste
Could it be worse?🎶🎶

M: *lies on her side and closes her eyes, thinking of the nights she would stare at R's sleeping face til she falls asleep as she sings*

🎶🎶Lights will guide you home
And ignite your bones
And I will try to fix you🎶🎶

💛🍃💛🍃💛🍃💛