from nerd to spy

~28~

Zonder ook maar iets te zeggen liep Brad meteen naar de auto. Hij deed de deur voor mij open en gaf me een klein duwtje in de rug. Ik stapte in en trok de deur meteen achter me dicht. Brad en Wyatt bleven nog even praten maar niet al te veel later kwam ook Brad de auto in. Tijdens de rit bleef het stil en zeiden we beide helemaal niet tegen elkaar.

Brad bracht me met de auto naar het huis van mijn ouders. Daar aangekomen stapte ik snel uit de auto en rende zo ongeveer naar de voordeur. Toen ik bijna bij de voordeur was werd mijn pols vastgepakt.

"Ik app je wanneer er beweging is." Ik knikte en trok mijn pols los. Brad zuchtte en liep toen weer naar de auto.

Ik keek hem niet na en ging zelf ook meteen naar binnen.

Ik besloot meteen een douche te nemen en om daarna lekker in bed te gaan liggen. De hele avond hoorde ik helemaal niets van Jane, Brad, Bruce of Charles. Misschien waren ze me gewoon vergeten...

Om 2 uur 's nachts hoorde ik mijn mobiel piepen. Ik wreef in mijn ogen en pakte het ding op.

4 whatsappjes.

Brad - 00:32

Er is beweging geconstateerd.

Brad - 00:45

Ze zijn gestopt bij een boerderij. We gaan er dadelijk misschien heen, we wachten nog op het teken van Charles.

Brad - 01:04

We zijn het signaal kwijt... Charles heeft het sein gegeven dat we er heen mogen, ga je mee?

Brad- 02:00

We zijn aangekomen bij de boerderij. We houden je op de hoogte, ookal lig je waarschijnlijk te slapen.

Ik was meteen klaarwakker. De boerderij... Boerde... Oh sh*t...

Mijn vingers vlogen over het beeldscherm van mijn mobiel heen.

Ik- 02:01

Brad, ga daar NU weg. Het is een valstrik!!

G8espannen bleef ik op een antwoord wachten. Niks... Nada... Nopes...

"f*ck it!" Ik sloeg de dekens van me af en sprong uit bed. Met grote passen liep ik naar mijn kledingkast en gooide de deuren open. Zwart... Zwart....

"Hebbes!" fluisterde ik en trok de broek en de sweater uit de kast. Toen ik me had omgekleed deed ik zwarte nike's aan en liep zachtjes naar beneden. Bij de voordeur zag ik de sleutels van de motor van mijn broer liggen. Ik keek nog even verder, op zoek naar auto sleutels maar kon ze helaas niet vinden. Gefrustreerd pakte ik de sleutels van de motor. Ik draaide de voordeur van het slot en sloot deze ook weer voorzichtig achter me. Daarna rende ik snel naar de garage en deed deze zo stil mogelijk open. De motor stond gelukkig helemaal vooraan. En hij zag er nog goed verzorgd uit ook. Iets wat nogal logisch zou zijn... Carter heeft hem ook nog maar net. Het was geen splinter nieuwe maar hij had hem over gekocht van een vriend. En toch zag het ding er nog behoorlijk goed uit.

5 minuten later zat ik op de motor, onderweg naar de verschrikkelijke boerderij. Rillingen liepen over mijn rug alleen al bij het idee dat ik weer naar die verschrikkelijke plek toe ging.

*Flashback 3,5 jaar geleden*

Nerveus keek ik uit het raam. Ik had geen idee waar we heen gingen. Ik had geen idee waar ik was. Ik voelde me alleen en was bang voor wat er komen ging. Tranen stroomde over mijn wangen. Mijn lichaam was aan het trillen.