friends • 2:21 book II

63

Gerard zaczął się śmiać. Śmiał się tak bardzo, że prawie spadł z fotela. A Frank z racji pełnego pęcherza nie bardzo mógł sobie na to pozwolić, więc zamiast tego trzepnął Gerarda w ramię.
- Co jest w tym śmiesznego? - chłopak, nieco urażony, zmarszczył brwi.
- Wszystko - czerwonowłosego rozbolał już brzuch. - Jesteśmy tu zamknięci przez mojego brata socjopatę...
- Przyznaj, chciałbyś, żeby Sherlock był twoim bratem - przerwał mu Frank.
- Jeśli ja miałbym być Mycroftem to nie, dziękuję - starszy powoli się uspokajał.
- Wal się - powiedział grzecznie Frank i ostentacyjnie obrócił się do niego plecami. - To wcale nie jest śmieszne! - burknął.
Gerard uznał, że to strasznie urocze, ale potem znów zaczął się śmiać.
- Trochę jest - odpowiedział po chwili, gdy w końcu udało mu się złapać oddech i odzyskać równowagę emocjonalną. A przynajmniej chociaż trochę równowagi.
- Mhm - Frank wydał z siebie nieokreślony dźwięk, który był czymś pomiędzy śmiechem, zażenowaniem i miłością. - Lubię jak się śmiejesz ale nie lubię ciebie - wciąż udawał obrażonego.
- A ja ciebie bardzo lubię - nie poddawał się Gerard. - Mogę cię pocałować?
- Tylko troszeczkę - młodszy udawał silnego i niezależnego.
- Dobrze - starszy z uśmiechem pocałował go w policzek.
O ile Frank mógł być tym "silnym i niezależnym", o tyle Gerard całkowicie nie pasował do roli "rozważnego i romantycznego". Chociaż, lepiej być trochę nierozważnyn i nieromantycznym niż dumnym i uprzedzonym, prawda?
Myśli czerwonowłosego również biegły tym torem.
- Duma zniszczyła ród Starków i Związek Radziecki - powiedział odruchowo.
- A także wiele innych związków - odparł Frank z przekąsem.
- Masz całkowitą rację - przytaknął Gerard. I znów go pocałował.

~

bolą mnie oczy .-.

i miałam dzisiaj próbny gimnazjalny heh

i jutro też mam, z przyrodniczych i matmy

kto będzie zbierał moje szczątki po chemii?

ps. ale jutro jest też amerykańskie Święto Dziękczynienia więc będzie supi dzień