2:21 AM
ja: przepraszam
~
Po co to zrobił?
Obydwaj ułożyli sobie życie.
Z dala od siebie.
Było w porządku.
Dlaczego musiał wszystko zepsuć?
Powinien o nim zapomnieć.
Powinien.
Ale nie potrafił.
Nigdy tego nie potrafił.
~
book II
still texting ✉
rozd...
Frank spojrzał na bardzo szczupłego chłopaka, który okazał się być Kellinem. Miał brązowe oczy, dość długie, ciemne włosy, czarną koszulkę i vansy tego samego koloru. No i był całkiem przystojny. Dopiero po chwili zorientował się, że zwyczajnie go obczaja i że może to być trochę dziwne. Kellin zaśmiał się bez skrępowania. Frank wydawał mu się teraz mniej przerażający niż jeszcze przed chwilą. Zaczynając od tego, że był niziutki, a kończąc na kolczyku w wardze, Frank nie sprawiał wrażenia osoby szczególnie groźnej. Kellin zastanawiał się, jakie to uczucie, mieć taki kolczyk. Albo całować osobę z takim kolczykiem. Chociaż, mimo całkiem zachęcającej aparycji, Kellin nie miał zamiaru go podrywać. Frank zaś chciał grzecznie zacząć rozmowę, jednak jego wewnętrzne pragnienie kawy go pokonało. - Zamawiamy coś? - odezwał się. - Bardzo chętnie - obydwaj wstali i podeszli do kasy. Dwie osoby już zamawiały, trzecia czekała przed nimi. Stali w kolejce w trochę niezręcznej ciszy. Zazwyczaj Kellin dużo mówił, teraz jednak milczał, próbując domyślić się znaczenia wszystkich nieznanych mu nazw napojów. Nigdy wcześniej nie był w Starbucksie. - Dzień dobry, co podać? - odezwała się kasjerka. - Duże pumpkin spice latte na sojowym mleku i bez bitej śmietany - odpowiedział Frank. Kellin, który zdecydował się wziąć najzwyklejsze małe latte, trochę się tym przestraszył. Frank podał swoje imię i zapłacił. - Nie wiesz, co wziąć? - zapytał go cicho. - Nie wiem - przyznał Kellin. - Weź to co ja - chłopak uśmiechnął się szeroko i poszedł do miejsca oczekiwania na napoje. - To co, dla ciebie to samo? - kasjerka również się uśmiechnęła. - Twój kolega ma bardzo dobry gust. - napisała jego imię na dużym, papierowym kubku i zainkasowała odpowiednią kwotę. Chłopak również podszedł do strefy oczekiwania. Już po chwili obydwaj pili swoje kawy i swobodnie rozmawiali, idąc do jedynego w mieście sklepu muzycznego. W pewnym momencie obaj usłyszeli pięć sygnałów, dochodzących z telefonu Franka.
1:10 PM
Mikey: gerry miał wypadek Mikey: potrącił go samochód Mikey: jest w szpitalu Mikey: jadę tam Mikey: zadzwoń do mnie
Frank zbladł. - Coś się stało? - zapytał Kellin. - G-gerard miał wypadek - wyższy nie wiedział, kim był Gerard, ale postanowił to przemilczeć. - P-potrącił go samochód. - Frankowi drżał głos. - O matko - Kellin nie wiedział co powiedzieć. Niższy nic nie mówił, tylko bębnił palcami w kubek. - Muszę do niego jechać - odezwał się w końcu. - Teraz. Natychmiast. - Mam prawo jazdy. Ale nie mam samochodu. Możemy wypożyczyć. Nawet wiem, gdzie jest wypożyczalnia. - Zawieziesz mnie? - Frank spojrzał na niego z nadzieją. - Jasne, że tak. - Kel złapał jego rękę i mocno ją uścisnął. Niższy spojrzał na niego z wdzięcznością. - Tylko musimy się pospieszyć. Pobiegli w stronę wypożyczalni.
~
oglądam sobie Wodogrzmoty Małe
czy Wy też tak kochacie tę bajkę?
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
