Part 41

41K 3.7K 108
                                    

အခုအခ်ိန္တြင္ ထက္ပိုင္ အေတာ္ပင္ ေျပာင္းလဲသြားသည္ကို ေရႊစင္သတိထားမိသည္။ သူမေဆးရံုတက္စဥ္ကတည္းက ဆိုရမည္ျဖစ္သည္။ တျခားဘယ္ေကာင္မေလးနဲ႔မွလည္း တြဲ၍မေတြ႔ရေတာ့။ အလုပ္ထဲမွာသာ အာရံုႏွစ္ကာ အလုပ္ႏွင့္အိမ္မွလြဲ၍ တျခားအေပ်ာ္မရွာေတာ့။ သူမ အေပၚမွာလည္း အမ်ားၾကီးေကာင္းလာသည္။ အရင္လို စိတ္ဆိုးစိတ္ညစ္ေအာင္ မလုပ္ေတာ့။ သူမအလိုက်ေနကာ ေျပာသမ်ွေခါင္းညိတ္သည္ပဲျဖစ္သည္။

ဒါေပမယ့္ ေရႊစင့္ရင္ထဲမွာ ဘာကိုမွန္းမသိ။ အလိုမက်ျဖစ္မိသည္။

သူမကို အၾကိမ္ၾကိမ္ စိတ္ဆိုးေအာင္ မ်က္ရည္က်ေအာင္ လုပ္တတ္ေသာ အရင္တုန္းက ထက္ပိုင္ကိုသာ ျပန္လိုခ်င္သလိုခံစားရသည္။ လက္ရွိထက္ပိုင္သည္ အသက္ရွင္လ်က္ႏွင့္ အသက္မဲ့သူတစ္ေယာက္လို ျဖစ္ေနသည္ဟု သူမ ထင္သည္။

"အန္ကယ္... ကၽြန္ေတာ့္ ဒီမွာပဲဆင္းေတာ့မယ္.. ေဖေဖဖုန္းဆက္ေခၚထားေသးလို႔.."

"ေအး ေအး.."

အင္းစိန္လမ္းမကားလမ္းေဘးတြင္ ဦးသိန္းၾကည္ကားကို ထိုးရပ္လိုက္သည္။ အားလံုးကို ႏွုတ္ဆက္ျပီး ထက္ပိုင္ ကားေပၚမွဆင္းလာခဲ့သည္။

ဒီေနရာ၊ ဒီအိမ္၊ ဒီလမ္းကိုျပန္ရတိုင္း ထက္ပိုင္ရင္မွာ ေမာဟိုက္နာက်င္ရသည္။ ဒီလမ္းေပၚမွာ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ သူႏွင့္ဆက္ပိုင္ စက္ဘီးတစ္စီးျဖင့္ ေက်ာင္းသြား၊ ေက်ာင္းျပန္ ျဖတ္သန္းသြားခဲ့ၾကသည္။ ဆက္ပိုင္နင္းေသာ စက္ဘီးေနာက္မွာ သူထိုင္ရင္း က်ယ္ျပန္႔ေသာ ေက်ာျပင္ကို အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေငးၾကည့္ခဲ့ဖူးသည္။ မွီအိပ္ခဲ့ဖူးသည္။ ဆက္ပိုင္ယားေအာင္ ကလိထိုးရင္း စက္ဘီးေပၚမွ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး ျပဳတ္က်ခဲ့ရဖူးသည္။

လွပေသာအတိတ္မ်ားသည္ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ပ်ားရည္လူးေသာအဆိပ္မ်ားျဖစ္ေနသည္။

သူႏွင့္ဆက္ပိုင္ ဆက္ႏြယ္မွုသံေယာဇဥ္က တစ္လႏွင့္ျဖစ္တည္ခဲ့သည္မဟုတ္။ တစ္ႏွစ္ႏွင့္ရပ္တည္ခဲ့သည္မဟုတ္။ ငယ္စဥ္ကေလးဘ၀မွစကာ ေန႔တိုင္း၊ ရက္တိုင္း အတူယွဥ္တြဲေနထိုင္ကာ တည္ေဆာက္ခဲ့သည့္ ဗိမာန္တစ္ခု။

စည်းWhere stories live. Discover now