တိတ္ဆိတ္ေနေသာ အိမ္က ထက္ပိုင္ကို ေအးစက္စြာ ၾကိဳဆိုေနသည္။ ထက္ပိုင္ ေရစိုအ၀တ္မ်ားကိုကန္ခၽြတ္လိုက္သည္။ မ်က္ရည္မ်ားက တားဆီးမရဘဲ က်လာျပန္သည္။
သည္းေနေသာမိုးသည္ အျငိဳးၾကီးစြာ မတိတ္ႏိုင္ဘဲ ဆက္လက္ ရြာသြန္းေနသည္။ သစ္ကိုင္းပြတ္သံမ်ား၊ မိုးျခိမ္းသံမ်ားႏွင့္ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္လက္လာေသာ လ်ွပ္စီးမ်ားကို မွန္ျပတင္းေပါက္မွ လွမ္းျမင္ေနရသည္။ အစကတည္းက အလင္းသိပ္မရွိေသာ ေန႔လည္ခင္းမွ ညေနေစာင္းကာ တစ္ေလာကလံုး အေမွာင္ဖံုးေနျပီးျဖစ္သည္။
တံခါးေခါက္သံတစ္ခုကို ၾကားလိုက္ရသည္။ ထက္ပိုင္ထမဖြင့္ဘဲ နားကိုသာနာနာပိတ္ထားလိုက္သည္။ အခန္းတံခါးတြန္းဖြင့္၀င္လာသံႏွင့္အတူ ထက္ပိုင္ေဘးမွ ေမြ႔ရာ အိက်သြားသည္။ ေဖေဖျဖစ္မည္မွန္း သိလိုက္ေပမယ့္ ထက္ပိုင္ေက်ာေပးထားရာမွ လွည့္မၾကည့္။
"သား ညစာစားရေအာင္"
"......"
"ဆက္ပိုင္ေရာသား.. ဘယ္မွာလဲ...."
"....."
"ထက္ပိုင္.. ေဖေဖေမးေနတယ္.."
သူ ေဒါသထြက္ကာ အံၾကိတ္မိသည္။ ေဖေဖ စိတ္၀င္စားသည္မွာ ဒီေကာင္ေလး အေၾကာင္းပဲျဖစ္သည္။ ေမေမ သူ႔ကိုအျမဲတမ္းထားခဲ့မွာကိုလည္း စိတ္မ၀င္စား။ သူ ေမေမ့ကိုဘယ္ေလာက္လြမ္းေနသည္ကိုလည္း ဂရုမစိုက္။ ေမေမ့ေဘးနားတြင္ အခုအခ်ိန္ အျခားတစ္ေယာက္ရွိေနသည္ဆိုတာကိုလည္း မသိခ်င္။ ေဖေဖ သည္ ဆက္ပိုင္ဆိုေသာေကာင္ေလးမွလြဲ၍ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ထည့္မစဥ္းစားေတာ့။
"ေမေမအိမ္ျပန္လာေအာင္ ေဖေဖေခၚေပးမယ္ဆို..."
"ေဖေဖအခု ဆက္ပိုင္ဘယ္မွာလဲလို႔ေမးေနတာ"
"ကၽြန္ေတာ္ေမးတာကို အရင္ေျဖ.. ေမေမ့ကိုဘာလို႔အခုထိ ျပန္မေခၚေပးေသးတာလဲ.."
"သား.."
"ေမေမ ဘယ္ကိုခရီးသြားမွာလဲ.. ဘယ္ေတာ့ျပန္လာမွာလဲ...."
၀မ္းနည္းနာက်င္သြားတဲ့ ေဖေဖ့မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ရင္း ေမေမ တကယ္ပဲ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မလာေတာ့ဘူးဆိုတာ ထက္ပိုင္ နားလည္လိုက္သည္။
YOU ARE READING
စည်း
Romance(Unicode & Zawgyi) ပင်လယ်ဆိုသည်မှာ လေညင်းအောက်တွင် သာယာငြိမ့်ညောင်းစွာ လှုပ်ခတ်ရုံ လှုပ်ရှားပြီး ပြင်းထန်သော လေပြင်းအောက်တွင်မူ ဒေါသမာန်ကြီးစွာ ရုန်းကန်လာခဲ့မည်။ ခွန်းထက်ပိုင်သည်လည်း ပင်လယ်တစ်ခုဖြစ်ခဲ့သည်။ သူ၏ တည်ငြိမ်အေးချမ်းနေသည့် ဘဝပင်လယ်တွင် မုန...
