ဆက္ပိုင္အခန္းသို႔ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ဗူးမ်ားျဖင့္ ျပန္ေရာက္လာခ်ိန္တြင္ ထက္ပိုင္ရင္ခြင္ထဲ ေက်ာမွီထိုင္ေနေသာ ေရႊစင့္ကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။ ေရႊစင့္ေနာက္ေက်ာကို ထက္ပိုင္ေနာက္မွ သိုင္းဖက္ထားသည္။ ရန္ႏိုင္၊ မင္းသူႏွင့္ မာလာတို႔ မရွိၾက။ ဆက္ပိုင္ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ဗူးကို စားပြဲေပၚလွမ္းခ်ေပးလိုက္သည္။
"တစ္ခါတည္းဖြင့္ေလကြာ.."
ထက္ပိုင္ထိုင္ေနရာမွပင္ ေျပာလာသည္။ ခါတိုင္း ထက္ပိုင္ခိုင္းသမ်ွ လုပ္ေပးေနၾကျဖစ္ေသာ္လည္း ဒီေန႔စိတ္ထဲမွာ ဆက္ပိုင္ ခံရခက္ေနသည္။ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ႏွစ္ဗူးကို စားပြဲေပၚဖြင့္ကာ အသင့္ျပင္ေပးလိုက္သည္။
"ရန္ႏိုင္ ဘယ္သြားလဲ ကိုထက္.."
"လမ္းသြားေလ်ွာက္မယ္ေျပာတာပဲ.. လာ.. ေရႊစင္.."
ေရႊစင့္လက္ကို ထက္ပိုင္ဆြဲထူလိုက္သည္။
"ကၽြန္ေတာ္ ရန္ႏိုင္တို႔ကို သြားရွာလိုက္ဦးမယ္..."
အခန္းအျပင္ေရာက္သည္ႏွင့္ ေအးစိမ့္ေသာ ပင္လယ္ေလကို ခံစားလိုက္ရသည္။ နာက်င္ခံရခက္ေသာ ႏွလံုးသားက တစ္စစ္စစ္နာက်င္ေနသည္။ ဆက္ပိုင္ အခုအခ်ိန္အထိ ထိုႏွလံုးသားဆိုသည့္အရာတစ္ခုကို ေကာင္းမြန္စြာ အမိန္႔ေပးထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ ဒီေန႔ေတာ့ သူ႔ရဲ႕ခံႏိုင္ရည္စြမ္းအားေတြ ေပ်ာက္ဆံုးကာ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္စြမ္းေတြ ကုန္ခမ္းေနျပီထင္သည္။
အခုနေလးတြင္မွ ရန္ႏိုင္ေမးလာခဲ့ေသာ ေမးခြန္းတစ္ခုက သူ႔ေခါင္းထဲသို႔ ပူေလာင္စြာ တိုး၀င္လာသည္။
ထက္ပိုင္ကို သူ တြယ္တာသည္မွာ ညီတစ္ေယာက္လိုေရာ ဟုတ္ရဲ႕လားတဲ့..
ဟင့္အင္း..
သူ ထက္ပိုင္ကို အစ္ကိုရင္းတစ္ေယာက္လို ဘယ္တုန္းကမွ သေဘာထား၍မရခဲ့ပါ။
ဒါေပမယ့္...
ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့အရာ..
ဘယ္ေတာ့မွ ဖြင့္မေျပာႏိုင္သည့္ အေျခအေန..
ေရွ႕ဆက္ျပီး ေတြးမိဖို႔ကိုေတာင္ ခြင့္မျပဳနိုင္သည့္ အခ်စ္တစ္ခုက ဘာလို႔မ်ားရူးမိုက္စြာ သူ႔ ႏွလံုးသားထဲမွာ ပုန္းေအာင္းေနရတာလဲဆိုတာ နားမလည္ႏိုင္။
YOU ARE READING
စည်း
Romance(Unicode & Zawgyi) ပင်လယ်ဆိုသည်မှာ လေညင်းအောက်တွင် သာယာငြိမ့်ညောင်းစွာ လှုပ်ခတ်ရုံ လှုပ်ရှားပြီး ပြင်းထန်သော လေပြင်းအောက်တွင်မူ ဒေါသမာန်ကြီးစွာ ရုန်းကန်လာခဲ့မည်။ ခွန်းထက်ပိုင်သည်လည်း ပင်လယ်တစ်ခုဖြစ်ခဲ့သည်။ သူ၏ တည်ငြိမ်အေးချမ်းနေသည့် ဘဝပင်လယ်တွင် မုန...
