ခရီးလမ္းတစ္၀က္ရွိ အေ၀းေျပးလမ္းမွ ထမင္းဆိုင္တစ္ခုမွာ ကားရပ္လိုက္မွ ဆက္ပိုင္ႏိုးလာခဲ့သည္။ ထက္ပိုင္ႏွင့္ေရႊစင္ ကားေပၚမွဆင္းသြားျပီျဖစ္သည္။
"ႏိုးျပီလား.. ဖယ္ဦး.."
မာလာ ဆက္ပိုင္ကို ျပံဳးျပကာ ေက်ာ္ဆင္းသြားသည္။ ဆက္ပိုင္မ်က္လံုးကိုပြတ္လိုက္ရင္း နားမွ နားၾကပ္ျဖဴေလးကို ျဖဳတ္လိုက္ျပီး အေနာက္တန္းထိုင္ခံုမွ ရန္ႏိုင့္ကို နားၾကပ္ႏွင့္ အမ္ပီသရီးကို ျပန္ကမ္းေပးလိုက္သည္။
သူတို႔အားလံုး ကားေအာက္ဆင္းခ်ိန္မွာ ေနက ပူျပင္းစြာေတာက္ပေနသည္။ ေအးေသာ ကားထဲမွ ရုတ္တရက္ပူျပင္းေတာက္ေလာင္ေသာ ေနေရာင္ေအာက္ကို ေရာက္လာၾကရသည့္အျပင္ ကားေပၚတြင္ ၾကာျမင့္စြာထိုင္ေနရေသာေၾကာင့္ သူတို႔အားလံုးေညာင္းညာေနၾကသည္။
စားေသာက္ဆိုင္ငယ္သည္ အုတ္ႏွင့္ေဆာက္ထားသည့္ အျဖဴေရာင္တစ္ထပ္တိုက္ကေလးျဖစ္သည္။ က်ယ္က်ယ္၀န္း၀န္းရွိျပီး ဆက္ပိုင္တို႔ေခါင္းထက္မွ ပန္ကာမ်ားက ပ်င္းရိစြာလည္ပတ္ေနၾကသည္။ ဆိုင္ထဲတြင္ ဇြန္းသံ၊ ခက္ရင္းသံ စားပြဲထိုးမ်ား၏ အသံမ်ားႏွင့္ ဆူညံေနသည္။ ဆိုင္ထဲမွ ေထာင့္စားပြဲ၀ိုင္းတစ္ခုတြင္ သူတို႔ေယာက္်ားေလး ေလးေယာက္ ၀င္ထိုင္လိုက္ၾကသည္။ မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္မွာ သန္႔စင္ခန္းမွ ျပန္မလာၾကေသး။
ဆက္ပိုင္ အခုမွအိပ္ရာမွ ႏိုးလာသည္မို႔ ေခါင္းေတြထံုမွုိင္းေနသည္။ စားပြဲထိုးလာခ်ေပးေသာ ေကာ္ဖီထုပ္ကို ေရေႏြးထဲေဖာ္ထည့္ကာ ဇြန္းႏွင့္ေမႊလိုက္သည္။
"ကိုထက္ ေကာ္ဖီေသာက္မလား.."
ထက္ပိုင္ေခါင္းခါျပသည္။ အသင့္ေသာက္ရသည့္ ေကာ္ဖီထုပ္မ်ားကို ထက္ပိုင္မေသာက္။ ေကာ္ဖီထဲတြင္ သၾကားအရသာ ခ်ိဳခ်ိဳေရာေနသည္ကို မၾကိဳက္။
"ေညာင္းလိုက္တာကြာ.. ဘယ္ေလာက္လိုေသးလဲ.."
မင္းသူလက္ႏွစ္ဖက္ဆန္႔ကာ အေညာင္းဆန္႔ကာ ေျပာလာသည္။ က်န္သံုးေယာက္ထံမွ အေျဖျပန္မၾကားရ။ အားလံုးအေတြးကိုယ္စီႏွင့္ ျငိမ္ေနၾကသည္။
ESTÀS LLEGINT
စည်း
Literatura romàntica(Unicode & Zawgyi) ပင်လယ်ဆိုသည်မှာ လေညင်းအောက်တွင် သာယာငြိမ့်ညောင်းစွာ လှုပ်ခတ်ရုံ လှုပ်ရှားပြီး ပြင်းထန်သော လေပြင်းအောက်တွင်မူ ဒေါသမာန်ကြီးစွာ ရုန်းကန်လာခဲ့မည်။ ခွန်းထက်ပိုင်သည်လည်း ပင်လယ်တစ်ခုဖြစ်ခဲ့သည်။ သူ၏ တည်ငြိမ်အေးချမ်းနေသည့် ဘဝပင်လယ်တွင် မုန...
