MIGO
"Do you have whiskey?"
Tanong ko sa disembodied, bored na boses neto. tantya ko nasa 20s na bartender dito. He is chewing his gum.
"Brandy lang sir." Walang ganang sagot nito sa akin.
Of course, I thought to myself, what do you expect from a cheap bar like this?
Matapos hinanda nung bartender yung inorder kong brandy, (no choice) Saglit akong nag isip at natulala.
Hindi ko aakalaing makakaramdam ako ng ganito. Una ko na itong naramdaman kay Candice noon. Yun naman kase, kalayaan ang hinahanap ko. Napunta pa ako sa punto na kinailangan ko pang mangibang bansa para lang maka move on. Eto kase, bitin ang nararamdaman ko.
Pakiramdam ko, marami pa sanang salitang dapat masabi sa isa't isa. Pakiramdam ko, ako ang naduwag. Eirik left me on such a breakable thread.
Bakit ako nakakaramdam ng panghihinayang? Gusto ko makita muli ang mukha ni Eirik. Gusto ko siyang hawakan ng sobrang higpit at hindi na pakawalan pa. Kaso, natatakot ako. Natatakot ako sa maaaring kalabasan kapag sinama ko si Eirik sa buhay ko...
FLASHBACK
Nandilim ang paningin ko.
Wala sa wisyo kong nasapak ng sobrang lakas si Eirik!
Napa upo ito at nakita ko na pumutok ang labi nito at dumugo ang ilong nito.
Nagulat ito sa nangyari.
Nanatili itong naka upo sa daan.
Kumalat ang dugo nito sa asul na polo shirt neto.
Kumalat iyon ng bahagya gawa ng malakas na ambon.
Doon ako bumalik sa wisyo at agad na nilapitan si Eirik para itayo.
Pumiglas ito at tumayo mag isa.
"Okay na. Okay na yun Migo.." Sabi ni Eirik.
Nakaramdam ako ng panghihinayang sa nagawa ko.
Niyakap ko siya patalikod.
"Patawad.. Patawad.." Sabi ko habang yakap ito patalikod.
Fuck! Hindi ko kaya..
Masyado akong marupok kapag kay Eirik.
Mali ito. Hindi na ito tama..
Ayokong maging honest sa kung ano man ang nararamdaman ko sa kanya.
"Gawin mo ang nararapat. Gawin mo kung ano sa tingin mo ang tama.." Sabi ni Eirik habang yakap ko ito patalikod.
Naramdaman ko ang pagyugyog ng mga braso nito.
Umiiyak si Eirik... Umiiyak siyang muli dahil sa akin...
END OF FLASHBACK
Inalala ko ang nangyari noong isang linggo.
Heto ang kinakatakot ko, ang magkita si Chase at Eirik. Hindi ko naman inaasahan na biglang susulpot si Chase noon.
Simula kasi noon, hindi ko na kinikibo si Chase. Siya siguro yung parating nagdo-dorbell sa unit ko.
Pakiramdam ko, ang sama sama ko.
"YAMITE KUDASAI!"
Napatingin ako sa boses na iyon.
There he was. Chase. Siya yung tipo ng tao na akala mo nag oobserve kapag kinakausap ka niya. Yung tipo na payapa at kalmado. He always had this aura na laging Calm. Hindi mo alam kung ano ang tumatakbo sa isip niya not unless you ask him.
