Karmic

Ψάξε ψάξε...

Vangeli's pov

"Το βλέπεις; Είναι δέκα η ώρα και δεν έχει γυρίσει ακόμα;" φωνάζει η Μελίνα δείχνοντάς μου να κοιτάξω το ρολόιο της. Ήταν ανάγκη να έρθει κι αυτή εδώ; Είχα καταφέρει να μην την δω καθόλου τόσες μέρες και τώρα αναγκάζομαι να βρεθώ πάλι στον ίδιο χώρο μαζί της! Άλλο που δεν ήθελες.... Καλά, μου είχε λείψει λίγο... Δεν την αντέχω όταν γκρινιάζει όμως!

"Σταμάτα επιτέλους! Μου είπε ότι θα πάει βόλτα, μπορεί να βρήκε καμιά φίλη της και να ξεχάστηκε!" κι εγώ ανησυχώ για το παιδί αλλά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάνει έτσι! Είναι τόσο απίθανο αυτό που λέω; Πρέπει πάντα ο νους μας να πηγαίνει στο κακό; Εγω στην ηλικία της οταν έλεγα θα πάω μια βόλτα μπορεί να γύριζα και την άλλη μέρα σπίτι.

"Δεν το πιστεύω! Είσαι τόσο ανεύθυνος! Στον κόσμο σου!" ααα δεν θα τα πάμε καλα! Ή θα ηρεμήσει ή θα αρχίσω να μιλάω κι εγώ και θα τσακωθούμε πολύ ασχημα!

"Κάτσε ρε Μελίνα, γιατί; Επειδή την άφησα να πάει μια βόλτα; Τι να της έλεγα; Όχι;"

"Επειδή την πίστεψες!" ουρλιάζει. Η γυναίκα τα έχει παίξει τελείως! Προσπαθώ ωστόσο να συγκεντρωθώ στο θέμα του παιδιού και να μην θυμηθώ όλα όσα έχουν γίνει με τον Στράτο κι εκείνη, δεν θέλω να εξοργιστώ περισσότερο! "Η Αγάπη δεν έχει ούτε μια φίλη! Που μπορεί να πήγε μόνη της τόσες ώρες;"

Αυτό που άκουσα δεν μου αρεσει καθόλου! Η Αγάπη... Δεν έχει φίλες; Γιατί; Μου φαίνεται αφύσικο, είναι ένα πανέξυπνο παιδί! Μα πιο πολύ την νιώθω... Και λυπάμαι για εκείνη τόσο πολύ! Αν τα πράγματα είναι έτσι... Θα γίνει σαν κι εμένα;

Αυτή η σκέψη με τρώει... Δεν απαντώ στην Μελίνα που συνεχίζει να με βρίζει αλλα συγκεντρώνομαι σε αυτό! Που μπορεί να έχει πάει για να εκτονώσει την θλίψη της;

"Μελίνα ξέρω τι έγινε!" φωνάζω και σωπάζει... "Κάτι παιδιά στο σχολείο την πείραζαν, τα έπιασα και τους είπα δυο κουβέντες... Εκείνα πήγαν και της το είπαν και μετά θύμωσε μαζί μου. Τσακωθήκαμε λίγο αλλά στο τέλος μου φάνηκε εντάξει"

"Είσαι ηλιθιος; Γιατί ανακατεύτηκες;" ο τρόπος που μου μιλάει με νευριάζει τόσο πολύ που να θέλω να την σπάσω! Ή να την φιλήσω παθιασμένα...

"Γιατί δεν μπορούσα να το αφήσω να συνεχίζεται αυτό! Ήθελα να την προστατεύσω! Δεν καταλαβα ότι το πήρε τόσο σοβαρά!"

"Δεν ξέρεις την Αγάπη! Είναι περίεργο παιδί!" αναστενάζει και πεφτει εξουθενωμένη ψυχικά στον μικρό καναπέ.