Karmic

Μόνο δική του

Vangeli's pov

Η κίνησή της αυτή με ξαφνιάζει. Δεν μπορώ να καταλάβω πως στο καλό σκεφτεται αυτή η γυναίκα! Είναι μία κρύο και μία ζέστη. Την μία μου λέει να μην ανακατευτώ ξανά στην ζωή της, την αλλη με προκαλεί λεγοντας 'ναι' σε ένα ανόητο στοίχημα, την μία δεν θέλει να με βλέπει, την άλλη με αρπάζει και με φιλάει! Μου τρελαίνει το μυαλό!

Ξέρω τι πρέπει να κάνω καθώς νιώθω την ζέστη από τα σαρκώδη χείλη της. Θα την φιλήσω έτσι όπως ξέρω, όπως φιλάω πάντα κι όπως της αρέσει... Εγω θα της πάρω το μυαλό! Δαγκώνω ελαφρά το κάτω χείλος της και αμέσως ανταποκρίνεται και μου επιτρέπει να βάλω την γλώσσα μου στο στόμα της. Κάνω γρήγορες κινήσεις γύρω από την δική της, επιθετικές... Είναι ένα παιχνίδι και πρέπει να νικήσω. Πρέπει να καταλάβει ποιος έχει το πάνω χέρι!

Αυτό το απεγνωσμένο βλέμμα στα μάτια της... Η αίσθηση πως το απολαμβάνει με κάνουν να την θέλω ακόμα πιο πολύ. Δεν θα δίσταζα να προχωρήσω παραπάνω από ένα φιλί. Θα ήταν μία ακόμα εμπειρία... Φυσικά ακόμα καλύτερη από τότε στα 18 μαζί της.

Σύνελθε Βαγγέλη! Το υποσυνείδητό μου μου θυμίζει πως πρέπει να ηρεμήσω και να συνεχίσω ψυχρά στον σκοπό μου.

"Τα χαρτιά!" πετάγεται ξαφνικά προς τα πίσω και χαλαρώνω την αγκαλιά μου. Την αφήνω ελεύθερη και τρέχει στο αυτοκίνητο. Πατάω το κουμπί για να ξεκλειδώσει. Την παρατηρώ καθώς σκύβει και προσπαθεί να μαζέψει ό,τι είχε σκορπιστεί στο πίσω κάθισμα. Αποφασίζω να μην την πλησιάσω, να μην το προχωρήσω περισσότερο, είμαστε ακόμα σε πολύ αρχικό στάδιο. Άλλωστε μόλις κάναμε ένα μεγάλο βήμα και ήδη ένιωσε αμήχανα. Δεν θέλω να την τρομάξω... Αν και το πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου μου φαίνεται το πιο υπέροχο μέρος αυτή την στιγμή για μας τους δύο...

.............................................................................

Βρισκόμαστε σε ενα γραφείο της τράπεζας. Εκείνη εξυπηρετείται από μία υπάλληλο. Της δείχνει χαρτιά στα οποία υπογράφει και έπειτα εκτυπώνουν άλλα... Κάποιο πρόβλημα προέκυψε από ό,τι κατάλαβα με κάποιο πιστοποιητικό και μάλλον θα μας πάρει η ώρα... Δεν με ενοχλεί πάντως. Όσο περισσότερη ώρα μαζί τόσο το καλύτερο!

Εγώ έχω πάρει την τυπική θέση μου δίπλα στην πόρτα, με το μαύρο μου κοστούμι και το πιστόλι στον κόρφο μου, κάτω από το σακάκι. Το γεγονός ότι παλιά είχα τέτοιους τύπους να με συνοδεύουν παντού και τώρα είμαι εγώ στην θέση τους με ξεπερνάει! Το γεγονός πάλι πως ο γκόμενός της έχει βάλει να την φυλάνε λες και είναι κανένα δημόσιο πρόσωπο πάλι μου φαίνεται πολύ ύποπτο... Εντάξει, αυτός είναι πλούσιος και ισχυρός, είναι λογικό! Εκείνη γιατί όμως; Έχω μπλεχτεί κι εγώ με τέτοια υποκείμενα και η πρώην δουλειά μου που γίνεται κυρίως την νύχτα με έχει κάνει να δω πολλά... Κι όλα αυτά μου δημιουργούν την εντύπωση πως ο κύριος Στράτος δεν είναι τόσο καθώς πρέπει όσο φαίνεται.