Karmic

Russian rulet

12 χρόνια πριν... Αθήνα...

Φτιάχτηκε λίγο πρόχειρα, κοίταξε βιαστικά γύρω της και έπειτα χτύπησε ανυπόμονη το κουδούνι του σπιτιού. Φόρεσε το πιο λαμπερό της χαμόγελο... Μία χαρούμενη αναστάτωση την είχε κατακλύσει καθώς περίμενε να ανοίξει η πόρτα. Ήθελε τόσο να την σφίξει στην αγκαλιά του... Λαχταρούσε να τον αισθάνεται κοντά της, να μπορεί να τον αγγίζει, να μυρίζει το άρωμά του, να την κοιτάζει τρυφερά και να την φιλά στα χείλη... Μόλις από χθες είχε να τον δει και της είχε λείψει...

Όπως κάθε απόγευμα γύρω στις οχτώ αφού είχε ξεμπερδεψει με τις υποχρεώσεις της σκόπευε να περάσει λίγο χρόνο με το αγόρι της. Έτσι συνήθιζαν να κάνουν. Να περνούν μερικές τρυφερές στιγμές αγάπης, ίσως από τις τελευταίες τους...

Εκείνη δεκαοχτώ, φοιτήτρια κοινονιολογίας, εκείνος εικοσιένα ούτε καν απόφοιτος του λυκείου. Δεν ήταν ανέκαθεν καθόλου καλός μαθητής όμως ένα σοβαρό ατύχημα και αρκετά μπλεξίματα ανέστηλαν την φοίτησή του για πάνω από ενάμιση χρόνο. Δεν είχε κάποια απασχόληση...

Εδώ δεν είχε μέλλον άλλωστε... Η ζωή του στην Ελλάδα απλά δεν μπορούσε να συνεχιστεί. Όχι μόνο από οικονομικής πλευράς αλλά και εξαιτίας σειράς προβλημάτων. Προβλήματα που απλά ήθελε να αφήσει πίσω και να διαγράψει για πάντα...

Είχε ετοιμάσει τα πάντα, πράγματα, διαβατήρια, ταυτότητες, αναμνήσεις και συναισθήματα που θα έπαιρνε μαζί του. Το μόνο που θα του έλειπε από αυτό το μέρος ήταν δύο πρόσωπα που άφηνε πίσω... Η πραγματική του οικογένεια, η μητέρα του και η Μελίνα, το κορίτσι του. Όλα τα άλλα απλά ήθελε να τα ξεχάσει. Μια νέα αρχή τον περίμενε.

Πίσω από την ξύλινη πόρτα δεν άργησε να φανεί η μορφή του ψηλού, νεαρού άντρα. Εκείνη αυτόματα χαμογέλασε από χαρά... Το χαμόγελο όμως δεν άργησε να παγώσει στα χείλη της και ή χαρά να γίνει από πεταλούδες στο στομάχι κόμπος. Η ανακατεμμένη μυρωδιά από αλκοόλ και τσιγάρο γρήγορα τρύπωσε στα ρουθούνια της. Μύριζε ολόκληρος. Ενώ το νυσταγμένο βλέμμα, με το υδρωμένο πρόσωπο και τα κόκκινα μάτια, η ασταθής στάση του κορμιού και η αξιολύπητη όψη δήλωναν πολλά... "Πάλι τα ίδια!" μουρμούρισε από μέσα της. Ήθελε να του τα χώσει άσχημα, να του κόψει μια σφαλιάρα για να τον φέρει στα συγκαλά του αλλά ήξερε ότι δεν είχε νόημα. Ήταν αδιόρθωτος, τουλάχιστον απαράδεκτος, μετά από όσα πέρασαν... Γύρισε απογοητευμένη την πλάτη και έκανε να φύγει.

"Γιατί φεύγεις!" της φώναξε

"Ασ'το Βαγγέλη θα τα πούμε όταν συνέρθεις!" προσπάθησε να τον αποφύγει ταραγμένη. Έτρεξε προς τις σκάλες...