Karmic

Ένστικτο (συνέχεια)

Στα μάτια τους, στο καθαρό και ξάστερο βλέμμα όλων των δικών μου ανθρώπων έβλεπα ειλικρίνια, χαρά κι αγάπη, απέραντη αγάπη και καλοσύνη κάθε φορά που με κοιτούσαν.

Τα δικά του μάτια με τρομάζουν... Τόσο αινιγματικά! Όταν τον κοιτάζω βλέπω κάτι σκοτεινό, βλέπω τόσες σκέψεις να κρύβονται πίσω από το ψεύτικο, λαμπερό, χαμόγελό του, τόσα μυστικά! Το βλέπω! Υπάρχει πόνος... Πόνος, μίσος και κακία... Κι όλη αυτή η ξαφνική επιστροφή του από το πουθενά, το ενδιαφέρον χωρίς κανένα λόγο; Τόσα χρόνια απών και μία μέρα μας θυμάται χωρίς καμία προειδοποίηση... Τι μπορεί να θέλει από εμάς; Αν και τις τελευταίες στιγμές με έκανε να πιστεύω πως στόχος του είναι η Μελίνα... Ένα άτομο που αγαπώ όσο τίποτα στον κόσμο και που καταλαβαίνω πως την έχει πονέσει πολύ... Και κάτι μου λέει πως θα το κάνει ξανά...

Όσο ασχολείται με τον αδερφό μου εγώ χαζεύω στο κινητό. Τυπικά κάθησα εδώ πέρα για να μην παρεξηγηθεί, δεν σκοπεύω να ανοίξω κουβέντα μαζί του... Αυτό που κάνω για να σκοτώσω την ώρα μου είναι αυτό που κάνω κάθε φορά που ανοίγω το ίντερνετ στο κινητό μου τους τελευταίους μήνες... Χαζεύω τον Αλέξη... Εξαιτάζω προσεκτικά την κάθε φωτογραφία που έχει ανεβάσει στο προφίλ του. Από την πιο γλυκιά αγουροξυπνημένη σέλφι για καλημέρα, φωτογραφίες με την ομάδα, με τους φίλους ως την πιο σέξι φωτογραφία με τους καλοσχηματισμένους κοιλιακούς και τα μπράτσα... Κι αυτό που νιώθω πάντα είναι μία γλυκιά αναστάτωση μέσα μου που πάντα καταλήγει σε μελαγχωλία μόλις κλείνω την οθόνη του κινητού... Τότε απλά επιστρέφω πίσω στην γη και συνειδητοποιώ πως ποτέ δεν θα τον έχω! Ποτέ δεν θα γυρίσει να με κοιτάξει γιατί είμαι το πιο άσχημο κορίτσι στον κόσμο και δεν βρίσκω ούτε ένα χαρακτηριστικό μου που να είναι εντάξει!

"Είσαι καλά;" γυρνώ και τον κοιτώ με το πιο χαμένο ύφος μέσα στην αφηρημάδα μου. Μου πήρε αρκετή ώρα μέχρι να καταλάβω τι με ρώτησε.

"Ναι.. Μια χαρά!" απαντώ συνοπτικά. Ελπίζω να το πιστέψει και να μην προχωρήσει σε περαιτέρω ερωτήσεις. Χωρίς όμως να το καταλάβω μου έχει αρπάξει το κινητό από τα χέρια και το ψάχνει! Τον πούστη!

Νιώθω το αίμα να ανεβαίνει στο κεφάλι μου σε δευτερόλεπτα! Με πιο δικαίωμα το κάνει αυτό ο αδιάκριτος, βλάκας, κουτσομπόλης, καράβλαχος! Νιώθω τόση ντροπή... Κοιτάζει τις φωτογραφίες του Αλέξη!

"Ποιος είναι αυτός;" με ρωτάει με αυστηρό τόνο.

"Τι σε νοιάζει; Πατέρας μου είσαι; Και φέρε τώρα εδώ το κινητό μου! Δεν έχεις δικαίωμα να μου το παίρνεις και να το ψάχνεις!" είναι γεγονός ότι μπορώ να αραδιάσω κατεβατά σε δευτερόλεπτα όταν είμαι θυμωμένη...