Karmic

Ένστικτο

Agapi's pov

"Βαγγέλη" ακούω την θεία να ψελίζει έκπληκτη καθώς ανήγει την πόρτα. Παραμερίζει και τότε βλέπω να ξεπροβάλει το ψηλό ανάστημα του... Βαγγέλη...

"Γεια σου Μελίνα!" λέει με ενθουσιασμό και χαμογελά στην θεία. Όμως εκείνη δεν ανταποκρίνεται το ίδιο θερμά θα έλεγα. Αμέσως το χαμόγελό του μετατρέπεται σε αμήχανο και προχωρά με σκυμμένο το κεφάλι προς το εσωτερικό του σπιτιού τραβώντας μαζί του από το χέρι και τον Ορφέα ο οποίος ακολουθεί σαν σκυλάκι. Πολύ περίεργη αυτή η στιγμή μεταξύ τους... Μόλις ο ένας αντίκρισε τον άλλο έμοιαζε σαν να ξεπρόβαλε ένας τοίχος από πάγο ανάμεσά τους. Ο ίδιος πάγος που υπήρχε στο βλέμμα της θείας μόλις αντίκρισε την φωτογραφία τους στο άλμπουμ. Κάτι μου λέει πως ό,τι έχει συμβεί μεταξύ τους δεν είναι τόσο ασήμαντο όσο θέλουν να πιστεύω...

"Πως κι από εδώ τέτοια ώρα;" κάνω την ερώτηση βγάζοντας την θεία μου από τη δύσκολη θέση. Είμαι σίγουρη πως αυτή η απορία της τριβελίζει το μυαλό εδώ και ώρα όπως κι εμένα.

"Απλά η Μυρτώ... Μου είπε ότι είστε μόνα στο σπίτι και πέρασα να δω αν χρειάζεστε τίποτα κι αν είστε καλά..." απαντάει καρφωμένος στα μάτια της Μελίνας παρόλο που μιλάει σε εμένα. Δεν μου αρέσει αυτό...

"Όπως βλέπεις είμαι εγώ εδώ να προσέχω τα παιδιά!" απαντάει η θεία κάπως επιθετικά. Ο Βαγγέλης περνάει το χέρι του μέσα από τα μαλλιά του αμήχανα.

"Απλά είναι αργά... Αν θες πήγαινε να ξεκουραστείς! Θα κάτσω εγώ με τα παιδιά!" ούτε να το σκέφτεται! Ευτυχώς είναι πολύ απορροφημένος στο να χαλβαδιάζει την θεία μου για να καταλάβει το δολοφονικό μου βλέμμα που τον κόβει από την κορφή ως τα νύχια.

"Έχω αναλάβει να προσέχω τα παιδιά. Δεν χρειάζεται! Μπορώ να κάτσω κι όλο το βράδυ αν χρειαστεί." απαντά η θεία εντελώς ψυχρά κι αδιάφορα προσπαθώντας να τον ξεφορτωθεί με ευγενικό τρόπο. Έτσι σε θέλω!

"Όχι! Το λέω για θέμα ασφάλειας... Να είναι κι ένας άντρας στο σπίτι!" σοβαρά τώρα; Αυτό το πήρε σαν επιχείρημα; Πιο ασφαλής θα ένιωθα σε ένα γήπεδο ανάμεσα σε εξαγριωμένους φίλαθλους του Ολυμπιακού φωνάζοντας ζήτω η ΑΕΚ παρά να με προσέχει αυτός! Αυτός! Δεν θα τον εμπιστευόμουν ούτε για δέκα λεπτά.

"Δεν χρειάζεται σου είπα! Είμαστε αρκετά ασφαλείς! Νομίζω ότι το ωράριό σου ως φύλακά μου έχει τελειώσει!" μπράβο θεία! Έμπαινε!

Βασικά τι ωράριο; Ποιος φύλακας; Όσο περνάει η ώρα τόσο πιο πολύ οι απορίες φουντώνουν μέσα μου. Μάλλον έχω πολλά να ανακαλύψω σύμφωνα με την σχέση αυτών των δύο...