Karmic

Η ημέρα του γάμου

Ο θόρυβος από το ξυπνητήρι επιτίθεται βίαια στα αυτιά της... Την κάνει να στριφογυρίσει ενοχλημένη για μια φορά και να συνοφριωθεί σε μια έκφραση δυσαρέσκειας. Καλύπτει το εκτεθειμένο δέρμα της με το σεντόνι και τυλίγεται περισσότερο με τα ανακατεμένα σκεπάσματα. Θέλει τόσο πολύ να χουζουρέψει! Τα μάτια της τρεμοπαίζουν... Μια απερίγραπτη επιθυμία για ύπνο κάμπτει την αντίστασή της, δεν μπορεί πλέον να τα κρατήσει ανοιχτά... Τα βλέφαρα της κλείνουν για μερικά δευτερόλεπτα όσπου το υποσυνείδητο της θυμίσει κάτι πολύ σημαντικό και τα μάτια της καταλήξουν ορθάνοιχτα. Πανικός την διακατέχει. Σήμερα... Σήμερα είναι ή ημέρα του γάμου της!

Έχει τόσα πολλά να κάνει... Κι όμως δεν θέλει να σηκωθεί από αυτό το κρεβάτι... Πρέπει όμως! Σήμερα είναι ή μέρα της. Σήμερα κάνει ένα αποφασιστικό βήμα στην ζωή της. Αυτή είναι η απαρχή της δημιουργίας μιας οικογένειας με έναν άνθρωπο που την σέβεται και την αγαπά κι αυτή το ίδιο. Όλες οι νύφες είναι χαρούμενες αυτή την μέρα. Κι αυτή θα' πρεπε να ήταν χαρούμενη... Όμως την έχει φάει το άγχος. Κάτι την κάνει να δειλιάζει μπροστά σ'αυτό το βήμα. Είναι έτοιμη να ζήσει για πάντα δίπλα σ'αυτό τον άνθρωπο; Να αφήσει όλα τα άλλα πίσω; Να απαρνηθεί το παρελθόν; Χθες πήρε μια απόφαση. Έδιωξε τις αμφιβολίες μακριά, μαζί κι ό,τι τις προκαλούσε. Κάποιο κεφάλαιο είχε κλείσει οριστικά για εκείνη.

Έχωσε το κεφάλι της κάτω από τα σεντόνια. Ανέπνευσε με λαχτάρα... Είχαν ακόμη το άρωμά του από την χθεσινή βραδιά. Είχε ποτίσει... Αμέσως οι ενοχές άρχισαν να της δημιουργούν ένα κόμπο στον λαιμό. Αυτό δεν έπρεπε να το αφήσει να γίνει! Κι όμως... Πάλι δεν μπόρεσε να τον διώξει. Μέσα στις τύψεις διέκρινε κάπου στο βάθος και μια νοσταλγία... Μια νοσταλγία για όσα δεν πρόλαβαν να ζήσουν.

____________________________________

Το πολυτελές αυτοκίνητο, στολισμένο με λευκά και ροζ λουλούδια σε δεσμίδες, δεμένα με λευκές κορδέλες σταματά ακριβώς μπροστά στην εκκλησία. Ή μηχανή σβήνει... Μόλις λίγα δευτερόλεπτα αργότερα ή πόρτα της ανοίγει κι ένα ανδρικό χέρι απλώνεται μπροστά της προσφέροντάς της βοήθεια να κατέβει. Μαζεύει το μακρύ νυφικό της και με μια μικρή προσπάθεια και λίγο τράβηγμα από το χέρι που την κρατά σφιχτά βρίσκεται έξω από το αυτοκίνητο.

Αντικρίζει όλον αυτό τον κόσμο να την κοιτάζει, άλλοι να την εξετάζουν από πάνω ως κάτω κι άλλοι να παρατηρούν με προσμονή την κάθε της κίνηση... Τα χάνει... Όλο αυτό της δημιουργεί τριπλάσια δυσφορία από ότι της προκαλεί το άβολο φόρεμα, ή ζέστη και τα ψηλά παπούτσια. Μέσα σε όλη αυτή την φρίκη θέλει να τρέξει για να γλυτώσει από τα αδιάκριτα βλέμματα... Να αισθανθεί ξανά ελεύθερη. Όχι όμως! Πήρε την απόφασή της. Είχε όλο τον καιρό για να το μετανιώσει. Τώρα πια είναι αδύνατο να κάνει πίσω. Όχι τώρα, μπροστά σε όλους... Δεν του αξίζει να τον ταπεινώσει έτσι. Της φέρθηκε με τον άριστο τρόπο... Αλλά εκείνη. Εκείνη έφταιγε. Που δεν μπόρεσε ποτέ να βάλει ένα φρένο στην καρδιά της. Δεν σκέφτηκε τις συνέπειες και έτσι δεν είχε άλλη επιλογή. Κάποιος έπρεπε να μείνει και κάποιος όχι. Και ήταν σίγουρη πως διάλεξε τον σωστό. Αυτόν που άξιζε περισσότερο την αγάπη της καθώς δεν την πλήγωσε ποτέ.