Marry Me, Beki! #Wattys2017

62 - please forgive me

Dedicated to Romar Yuga. Hi Dom! Hehe, yiee... daming followers sa twitter! Maraming salamat sa pagbabasa ng MMB.

P.S. Take a look at  Sharina's photo at the media!

Chapter 62 – please forgive me

DOM'S Point of View

♫It still feels like our first night together. ♫

"Sige nga, patunayan mong—"

"Mahal kita?"

Gulat siya sa sinabi ko. Kahit ako, gulat din. Hindi ko alam kung bakit bigla-bigla nalang dumulas sa bibig ko 'yun. Ang alam ko lang, habang nakatitig ako sa kanya kaninang nagkukwento siya ukol sa mga nangyari, ay mas nangingibabaw sa pandinig ko ang nakaririnding pagtibok ng puso ko. Hindi tuloy ako masyadong nakapag-focus sa mga sinabi niya.

Tulala lang siyang nakatingin sa akin. Hanggang sa napadako na naman ang tingin ko sa mga labi niya. Nakakainis kasi bahagya niya pang kinagat iyon! Gawain niya iyon kapag kinakabahan siya. At hindi ko napipigilan ang sarili kong... halikan siya kapag ganoon.

Kaya naman unti-unti kong inilapit ang mukha ko sa kanya. At bago pa man makalapat ang mga labi ko sa mga labi niya ay pumikit siya. I smile, and kiss her just like the first time I kissed her.

♫Feels like the first kiss. ♫

It's so sweet. Still as sweet as our first kiss.

Sa una'y padampi-dampi lang sa malalambot niyang labi ang ginagawa ko. Ayoko siyang biglain. I wanna be tender with her. I want to caress her so softly.

.

.

.

But then hungriness strikes me. Until I can't take it anymore.

Sorry Honey... I want to tell her.

After that, I invade her mouth and do my business. I trespass her clothes and cups her breast.

"Hmmm," I heard her moaned.

I wanna moan too. She don't know how much I resisted from the day I came back from Australia. Sa bawat araw na dumaraan na nakikita ko siya, grabeng pagpipigil ang ginawa ko upang hindi siya sunggaban dahil sa tindi ng pagkamiss na nararanasan ko dahil sa kanya.

♫No one can better this

Still holdin on, you're still the one♫

"I miss this," I whispered between our kisses.

I don't know what I'm feeling right now. All I know is that if we stop, I'll surely go crazy. And this goddamn heart of mine... I don't know why the hell it's beating so fast...and so loud. And I'm afraid she might hear it.

I distance myself a little. Nagtataka pa ang mukha niya habang hinihingal kaming nakatitig sa isa't isa.

♫First time our eyes met

Same feeling I get

Only feels much stronger♫

"We can't do this here," naisip kong isagot. Alangan namang sabihin kong, "Baka kasi marinig mo ang pagwawala ng lintek na puso ko kaya dumistansya ako."

Inalalayan ko siyang tumayo at maglakad. At the back of my mind I thought, "Tama rin pala 'yung nasabi ko. We cannot do our business there. Hindi dahil sa natatakot akong may makakitang iba, kundi dahil baka sipunin siya sa tindi ng lamig!"