from nerd to spy

~13~

"Oke, hier is je prijzengeld. Over 2 dagen heb je weer een wedstrijd, natuurlijk alleen als je door wilt blijven gaan..." Ik knikte kort met mijn hoofd en pakte het geld aan.

"Oke, dan zien we je over 2 dagen weer! De wedstrijd begint om 9 uur 's avonds, maar je mag ook al eerder komen om warm te lopen, of om je om te kleden in de kleedkamer." opnieuw gaf ik een korte knik met mijn hoofd en draaide me om, om vervolgens weg te lopen.

~

Toen ik eindelijk weer thuis kwam liep ik meteen naar mijn badkamer. Ik keek in de spiegel en zuchtte diep. Mijn neus was gezwollen, en niet zo'n klein beetje ook. Je kon al zien dat er een grote blauwe plek zou komen. Voorzichtig raakte ik mijn neus aan en voelde een scherpe pijn. Ik begon binnensmonds te schelden en pakte de EHBO doos.

Terwijl ik mijn neus aan het afplakken was werd er geklopt op mijn deur. Ik deed geen moeite om te antwoorden en bleef me concentreren op mijn neus. De deur ging langzaam open en ik hoorde iemand binnen komen.

"Hey, ik moest van Charles vragen o-, wat is er met je neus gebeurd?!" Ik keek in de spiegel en zag Brad in de deuropening staan van mijn badkamer.

"Gekneusd.... Misschien gebroken, ik weet het niet helemaal zeker." terwijl ik zit zei ging ik gewoon verder met het afplakken van m'n neus.

"Kom hier, laat mij maar, dalijk plak je je neus echt helemaal vol, en dat is ook niet goed." Brad pakte voorzichtig mijn arm vast en trok er een beetje aan.

"Ik kan het zelf wel..." Ik hoorde Brad grinniken.

"Tuurlijk, het lijkt nu net alsof je je neus hebt gemummificeerd." Ik rolde mijn ogen en gaf de tape aan hem. Voorzichtig begon hij de tape van mijn neus af te halen.

"Au! Voorzichtig!" Brad mompelde iets en ging gewoon verder. Toen na een paar minuten alles er weer af was kon hij pas echt zien hoe mijn neus eruit zag. Hij probeerde zijn gezicht zo serieus mogelijk te houden maar ik zag aan zijn houding dat hij er van schrok en dat het toch nog wat erger was dan dat ik had gehoopt.

"Hij is zwaar gekneusd of gebroken... Je zou Charles er even naar moeten laten kijken." Ik keek hem verveeld aan en schudde mijn hoofd.

"Dat is niet nodig." Brad keek me nu heel streng aan.

"Of je loopt naar Charles, of ik haal hem hier heen, het is jouw keuze. We willen allemaal het beste vooor je Vanes, maar als jij zelf zo lastig gaat doen, dan hebben wij er ook geen zin meer in."

Lastig? Ik ben helemaal niet lastig. En ik heb ook helemaal niet om hulp gevraagd! Ik heb geen hulp nodig! Al die jaren heb ik geen hulp gehad bij het verbinden van mijn verwondingen. Ja tuurlijk als ik iets gebroken had dan lieten ze er een dokter bij komen, maar die fout heb ik maar een aantal keer gemaakt. Zo weinig dat ik de keren dat ik iets gebroken heb gehad nog op een hand kan tellen. Als ik beter was dan kreeg ik een aantal dagen helemaal niks te eten of te drinken, en toen ze me uiteindelijk weer eten gaven, gaven ze me zo veel dat mijn maag het niet meer aan kon en dat het wel leek alsof ik dood ging van de buikpijn.

"Ik ben helemaal niet lastig. Ik heb geen hulp nodig. Ik ben geen 13 jarig meisje meer dat overal hulp bij nodig heeft omdat ze veel te onzeker is! Het is een stuk tape op je neus doen, hoe moeilijk kan dat zijn!" Ik greep naar de tape maar Brad deed net een stap naar achter zodat ik misgreep.

"Het gaat er niet om dat het makkelijk is, het gaat erom of je neus gebroken is of niet. Als we weten dat hij niet gebroken is dan mag je van mij alles doen. Des nood plak je er een f*cking vlinder, het boeit me geen ene flikker! Zolang je maar niet rond loopt, denkend dat het niets ergs is en dat het uiteindelijk blijkt dat heel je neus naar de knoppen is!" Ik knipperde een paar keer en draaide me toen om. Ik gooide mijn handen gefrustreerd de lucht in.

"Oké, best! Whatever! Nu je zin!" ik rende zowat naar beneden en liep meteen naar het kantoor van Charles. Met een zwaai gooide ik de deur open en liep naar binnen. Charles keek me met grote ogen aan en stond op.

"Zit." Ik deed precies wat hij zei en sloeg mijn armen over elkaar. Boos keek ik voor me uit terwijl Charles een EHBO doos pakte.

"Hij is wel heel erg gezwollen." mompelde hij toen hij voor me zat. Voorzichtig pakte hij mijn neus vast en begon er aan te voelen.

"Au! Pas op!" Hij negeerde me en ging gewoon verder.

Na een paar minuten zuchtte hij diep.

"Doe je vermomming maar aan, we gaan naar het ziekenhuis voor foto's...."

****************************************

Hello Fighters!!!

Dus.... Vanessa heeft een nieuwe vechtnaam nodig... En jullie mogen deze verzinnen!! Plaats een reactie met een leuke, en stoere naam!

-xxx- love yaaa