Οι μήνες παιρνάγαν ήρεμα. Η καινούργια παραμυθένια κατοικία άρεσε πολύ στην Ιωάννα αλλά και στα παιδιά. Η παρέα μεγάλωνε με γρήγορους ρυθμούς.
Απο την άλλη πλευρά ο Παύλος με τον Άγγελο και τον Στέφανο την επόμενη εβδομάδα θα έπρεπε να παρουσιαστούν στον στρατό. Ο Παύλος πάλι μετά από τόσα χρόνια τα είχε ξανά βρει με την Χριστίνα του. Με την Χριστίνα από τη σχολείο.
Οι ζαλάδες της Εύας τελικά είχαν καταλήξει σε ένα μόνο συμπέρασμα. Ήταν έγκυος. Για άλλη μια φορά περίμενε το παιδί του Γιάννη της μόνο που αυτήν τη φορά του το κρατούσε για έκπληξη. Δώρο για τα γενέθλια του.
<Καλημέρα μανούλα>φώναξε η Ιωάννα αγουροξυπνημένη και έκατσε στο ψηλό σκαμπό της κουζίνας μπροστά από τον πάγκο δίπλα από την μητέρα της.
<Καλημέρα καρδούλα μου. Πως κοιμήθηκες; Να σου φτιάξω πρωινό;>την ρώτησε μα δεν περίμενε απάντηση. Άρχισε να της αλοίφει δύο φέτες ψωμί με merenda ενώ από πάνω της έτριψε μπισκότο oreo.
<Καλά κοιμήθηκα αλλά ο μπαμπάς γιατί δε κοιμήθηκε σπίτι;>ρώτησε η μικρή και ξεκίνησε το πρωινό της. Το βλέμμα της Εύας κόλλησε πάνω στο παράθυρο που είδε τον Γιάννη να περνάει το κήπο και σηκώθηκε να του ανοίξει.
<Μαμά σου μιλάω. Πες μου. Σε παρακαλώ>της είπε τρυφερά. Εκείνη κατέβασε το χερούλι και κοίταξε τον Γιάννη τη κομμένο.
Τα μάτια του είχαν μαύρους κύκλους ενώ το χρώμα στο πρόσωπο του είχε πάρει ένα άσπρο χρώμα.
<Μπαμπά μου μπαμπά μου>ούρλιαξε σχεδόν η Ιωάννα και έπεσε στην αγκαλιά του. Εκείνος την σήκωσε και την έκλεισε στην αγκαλιά του. Έδωσε ένα φιλί στην Εύα του πίσω από την πλάτη της κορούλας του.
Άρχισαν να πλησιάζουν τον πάγκο τη κουζίνας αγκαλιά. Η μικρή σήκωσε το προσωπάκι της και κοίταξε τους γονείς της.
<Μπαμπά μου γιατί δε κοιμήθηκες σπίτι; Τσακώθηκες με την μαμά;>τον ρώτησε λυπημένα και η Εύα απεύδυσε.
<Βρε Ιωάννα μου πως σου κόλλησε στο μυαλουδάκι τέτοιο πράγμα σήμερα>την ρώτησε μα εκείνη έσκυψε το κεφαλάκι της.
<Από σήμερα είναι το πρόβλημα δηλαδή>διαπίστωσε πια ο Γιάννης. <Από σήμερα το πρωί. Από την στιγμή που ξύπνησε>συμπληρώσε η Εύα.
<Μάλιστα>ακούστηκε η φωνή του.
<Δηλαδή δεν έχετε τσακωθεί;>ξανά ρώτησε η Ιωάννα για μια τελευταία φορά.
<Μωράκι μου μικρό. Την μαμά σου την λατρεύω. Όπως λατρεύω και εσένα και τον Φώτη μας>. Τον κοίταξε με χαρά μαζί με την Εύα.
<Και το μωρό;>. Τα μάτια της Εύας γούρλωσαν και κουνήθηκαν αρνητικά πάνω κάτω να σταματήσει.
<Ναι κορίτσι μου και τον Φώτη μας>απάντησε εκείνος ατάραχος χωρίς να καταλάβει την αλλαγή της ατμόσφαιρας.
Η Ιωάννα κατέβηκε από το σκαμπό.
<Πάω να παίξω με τον αδελφούλη>είπε γλυκά και έσωσε από ένα φιλί στους δύο γονείς της.
