Ξύπνησε από έναν φριχτό πονοκέφαλο. Η ώρα είχε πάει 9:45.
<Δεν το πιστεύω άργησα. Γαμώτο>. Έτρεξε γρήγορα να ετοιμαστεί. Έβαλε την τζιν της σαλοπέτα και από μέσα το κοντομάνικο άσπρο μπλουζάκι της. Φόρεσε τα γυαλιά της στο κεφάλι και πήρε το σακίδιο του ώμου.
Στη διαδρομή αν και έκανε όσο πιο γρήγορα μπορούσε είχε τρομερή κίνηση. Καθώς κατέβαινε από το λεωφορείο ακούστηκε ο ήχος των ειδοποιήσεων. Είχε μήνυμα από την Αγγελική. Η Αγγελική ήταν μία από τις συμμαθήτριές της και κοπέλα του Παύλου. Ήταν αθλήτρια του μπάσκετ και πολύ καλή μαλιστα.
Καλημέρα Εύα μου. Συγγνώμη αν ενοχλώ αλλά θέλαμε να σου προτείνουμε. Εγώ και ο Παύλος αν θα ήθελες να έρθεις να πιεις μαζί μας ένα καφεδάκι. Θα είμαστε στο Mikel , θα σε περιμένουμε. Αααα επίσης το σχολείο σήμερα είναι κλειστό λόγω καταλήψεων.
Κατευθείαν ενθουσιάστηκε αλλά μετά θυμήθηκε τι είχε γίνει την προηγούμενη μέρα. Σκέφτηκε να πάρει το επόμενο λεωφορείο να γυρίσει σπίτι αλλά δε το έκανε. Δεν την χωρούσε ο τόπος. Εξάλλου έπρεπε να μιλήσει στον Παύλο, το τι ακριβώς θα του λεγε δεν ήξερε ίσως και να αυτοσχεδίαζε εκείνη την ώρα. Μετά από λίγο πήρε το δρόμο για το καφέ και όταν βρέθηκε μπροστά στην είσοδο μπήκε μέσα. Γινόταν χαμός όλα τα τραπέζια ήταν γεμάτα ώσπου είδε την Αγγελική.
<Αχ Εύα μου δε ξέρεις πόσο χαίρομαι που ήρθες>. Έλα είναι και ο Παύλος καθόμαστε έξω στη βεράντα. Η βεράντα θεωρώ πως ήταν το μοναδικό σημείο που άρεσε στην Εύα. Είχε στρογγυλά τραπεζάκια ζωγραφισμένα με χρώματα. Μικρές γλαστρούλες με πανέμορφα και πολύχρωμα λουλούδια. Σου θύμιζε άνοιξη πριν καλά καλά έρθει.
<Βρε βρε καλώς την. Καλημέρα Εύα μου> της είπε ο Παύλος και της έκανε νόημα να καθίσει.
<
Χαίρομαι που με καλέσατε δε το περίμενα. Ο Γιάννης πως και δεν είναι μαζί σας> τους ρώτησε κοιτώντας τον Παύλο. Πάλι καλά που δεν ήταν εκεί γιατί δε θα μπορούσε να του μιλήσει αλλιώς.
<Δεν ξέρω τι να σου πω δε πιστεύω ούτε σχολείο να τον είδα σήμερα>. Ναι το αγόρι της διάβαζε από το πρωί μέχρι το βράδυ. Ήθελε να περάσει ιατρική αχ τι ωραία που θα ήτανε με τα άσπρα του ρούχα. Σκέφτηκε.
<Λοιπόν Εύα τι θα πάρεις. Την ρώτησε η Αγγελική ψάχνοντας τον κατάλογο.
<Ένα freddo με καραμέλα. Δε πρόλαβα να πιω καφέ στο σπίτι και νιώθω πως ακόμα κοιμάμαι> τους είπε και γέλασαν. Τι αστείο είχαν βρει στη φράση της ούτε και αυτή ήξερε.
Μετά από μια ώρα η Εύα περπατούσε με τον Παύλο στο παρκάκι. Λέγανε πολλά πράγματα αλλά εκείνη ήταν σαν να μην ήταν εκεί. Έψαχνε τρόπο για να του μιλήσει.
<Λοιπόν Εύα ξέρεις τι σκέφτομαι. Το βράδυ να έρθεις στη προπόνηση. Θα χαρεί και ο Γιάννης πολύ λοιπόν τι λες θα έρθεις; >Την ρώτησε αλλά έβλεπε πως δεν τον παρακολουθούσε.
<Εύα είσαι εδώ σου μιλάω>
<Ναι βρε Παύλο μου ζητώ συγνώμη αφαιρέθηκα στις σκέψεις μου>. Τη κοίταξε με απορία.
<Τι έχεις και είσαι έτσι εσύ μου λες>. Εκείνη τον κοίταξε με ένα τρέμουλο στο βλέμμα και του έκανε νόημα να καθίσει στο παγκάκι. Κάθισε μαζί της.
< Παύλο πρέπει να χωρίσω με τον Γιάννη>. Έγινε μια μικρή παύση. Είχε παγώσει το βλέμμα του πάνω στο δικό της. Ήταν σαν άγγελος όταν έπεφτε πάνω του ο ήλιος. Τα ξανθά του μαλλιά είχαν ανοίξει από τον ήλιο.
<Δε μιλάς σοβαρά τώρα> τη ρώτησε με θυμό.
<Δεν γίνεται αλλιώς ρε Παύλο. Προσπάθησα αλλά δε γίνεται κατάλαβε με σε παρακαλώ>. Τον ικέτεψε παρακλητικά.
<Όχι Εύα εγώ σε παρακαλώ. Δε καταλαβαίνεις ότι σ αγαπάει. Θα γίνει ερείπιο αν φύγεις. Είσαι όλος του ο κόσμος άμα φύγεις θα σε μισήσει>. Ήθελε να κλάψει θεέ μου τόσο μα τόσο πολύ να πλαντάξει να στερέψουν τα δάκρυα μέσα της να μην έχει αλλα.
<Για αυτό σου.... την διέκοψε.
< Τι σου κάνε και τον χωρίζεις. Πήγε με άλλη;>
<Όχι όχι καμιά σχέση>
<Μήπως σε βίασε, σε χτύπησε>
<Όχι ρε εσύ Παύλο έλεος>. Σηκώθηκε πάνω εξοργισμένος με σταυρωμένα χέρια μπροστά από το στήθος του.
<Τότε γαμώτο γιατί τον χωρίζεις γιατί του το κάνεις αυτό. Δεν τον αγαπάς αυτό είναι έτσι>; Η Εύα είχε μείνει να τον κοιτάζει εκστασιασμένη. Πως θα μπορούσε να πιστέψει κάτι τέτοιο για εκείνη αφού ήξερε. Είχε όμως και όλο το δίκιο με το μέρος του.
<Και γιατί μου το είπες εμένα μου λες. Για να του το φέρω σιγά σιγά>.
<Το μόνο που θέλω από σένα είναι να τον κάνεις να μη με μισήσει να μην τον αφήσεις να μισήσει τις γυναίκες μετά από αυτό>. Γέλασε ειρωνικά.
<Δεν υπάρχει περίπτωση καμιά>. Η Εύα πήγε να μιλήσει αλλά εκείνος συνέχισε.
< Μην τολμήσεις να τον παρατήσεις την ημέρα των γενεθλίων του γιατί δε ξέρω και εγώ τι θα κάνω>. Της είπε θυμωμένα και έκανε να φύγει.
<Δεν είχα τέτοιο σκοπό> του είπε και τον είδε να φεύγει.
Μετά από εκείνη την στιγμή δε ήξερε πού θα την έβγαζε το αύριο δεν ήξερε αν θα μπορούσε να ζήσει αν δεν είχε το Γιάννη της δίπλα της...
