Είχαν περάσει σχεδόν οχτώ μήνες και ακόμα ο Γιάννης δεν είχε ανοίξει τα μάτια του. Είχε πέσει σε κόμμα από την στιγμή που η καρδιά του έδειξε ευθεία γραμμή.
Η Εύα δεν είχε χάσει το κουράγιο της, ούτε τις δυνάμεις της. Είχε μπει στον μήνα της, από στιγμή σε στιγμή θα γεννούσε. Θα έκανε ένα υπέροχο αγοράκι.
Τα παιδιά της έφερναν κάθε μέρα καθαρά ρούχα. Είχε χάσει αρκετά κιλά αλλά δεν την ένοιαζε καθόλου. Ήταν ικανή να περιμένει και όλη της την ζωή μέχρι ο Γιάννης της να ανοίξει τα μάτια του. Μόνο τα βράδια έφευγε για να κοιμηθεί μαζί με την Ιωάννα που τόσο της έλειπε. Αν και αυτή δεν κοιμόταν την έπαιρνε στην αγκαλιά της και την χάϊδευε απαλά στα μαλλιά ώσπου την έπαιρνε ο ύπνος. Χαρακτηριστικά θυμόταν εκείνη την νύχτα που της έδωσε λίγη χαρά.
Flashback
Ήταν το τρίτο βράδυ που δεν είχε κοιμηθεί σπίτι της. Και την Ιωάννα δεν την είχε δει σχεδόν καθόλου. Καθόταν στις καρέκλες του νοσοκομείου.
<Σήκω. Πάμε>της τόνισε ο Νεκτάριος από το πουθενά.
<Δε φεύγω Νεκτάριε. Φύγε σε παρακαλώ μη με πιέζεις>του απάντησε ξεψυχησμένα.
<Εύα είπα σήκω. Η κόρη σου έχει να σε δει μέρες. Θα σε ξεχάσει αυτό θες. Το παιδί μεγαλώνει χωρίς πατέρα, μην του στερήσεις και την μητέρα του>. Το μόνο καλό που ήξερε να κάνει ο Νεκτάριος ήταν να την χτυπάει στο συναίσθημα.
<Και εκτός από αυτό μέσα σου κουβαλάς ένα παιδί. Το παιδί του Γιάννη σου που τόσο αγαπάς. Αν είχε ξυπνήσει δε θα ήθελε να σε δει σε αυτή την κατασταση>.
<Το ξέρω. Αλλά....>την διέκοψε.
<Δεν υπάρχει αλλά. Μάζεψε τα πράγματα σου και πάμε. Και σου υπόσχομαι πως θα σε φέρω εγώ αύριο το πρωί>. Χωρίς πολλά λόγια η Εύα σηκώθηκε και πήρε τα πράγματα της. Κατευθύνθηκε αμέσως στο μαύρο του τζιπ και σε μια ώρα είχαν φτάσει στο σπίτι. Μπήκαν σιγά σιγά γιατί ήταν αργά και κοιμόντουσαν όλοι. Μπήκε στο μπάνιο και άφησε το καυτό νερό να κυλήσει στο σώμα της. Τρίφτηκε με δύναμη σε όλο της το κορμί και άφησε τα δάκρυα της να κυλήσουν. Πονούσε που έβλεπε τον αγαπημένο της σε αυτή την κατάσταση και δε μπορούσε να βοηθήσει.
Και αν δεν ανοίξει τα μάτια του ποτέ; Αναρωτήθηκε και μετά έδιωξε την σκέψη από το κεφάλι της.
Θα ξυπνήσει Εύα μην λες τέτοια πράγματα. Θα ξυπνήσει αλλά μέχρι τότε εσύ θα τον περιμένεις για πάντα. Με αυτές τις σκέψεις δίπλωσε το βρεγμένο της σώμα στην πετσέτα και πήγε προς το δωμάτιο.
Μόλις μπήκε είδε την μικρή Ιωάννα να την περιμένει πάνω στο κρεβάτι της με τον αρκούδο της αγκαλιά.
<Ιωάννα μου>
<Μανούλα μου μανούλα μου. Ήρθες>φώναξε από την χαρά της η μικρή αλλά η Εύα φοβήθηκε μήπως ξυπνάγε ο Νεκτάριος με την γυναίκα του. Πόσα της χρωστούσε αυτής της γυναίκας. Είχε σταθεί δίπλα στην κόρη της όλες αυτές τις μέρες όσο εκείνη έλειπε. Τα αγόρια από την άλλη είχαν κάτσει δίπλα στον Γιάννη. Με τον Παύλο οι σχέσει τους είχαν αλλάξει, είχαν γίνει πιο φιλικές πιο πολύ και από ότι ήταν πριν.
<Φυσικά και ήρθα κοριτσάκι μου>της φώναξε και έβγαλε ένα επιφώνημα χαράς και έτρεξε να την αγκαλιάσει. Ντύθηκε και ύστερα ξάπλωσαν μαζί με την μικρή της κάτω από τα ζεστά σκεπάσματα και το φουσκωτό πάπλωμα. Τα ροδοπέταλα είχαν φύγει από πάνω,όπως και η άσπρη πικε δαντελωτή κουβερτούλα.
<Μαμά ο μπαμπάς πότε θα έρθει;>την ρώτησε η Ιωάννα και εκείνη κοκάλωσε. Τι θα μπορούσε να της πει;
<Θα έρθει μωράκι μου. Αλλά όχι ακόμα. Πρέπει να αναρρώσει λίγο περισσότερο και θα έρθει>
<Εύχομαι να μην ξανά φύγει πάλι. Τόσα χρόνια δεν τον είχα. Εύχομαι τώρα να είμαστε όλοι μαζί. Μαζί με το μικρό αδελφάκι μου>. Τα λόγια της μικρής της ήταν τόσο γλυκά που ήταν έτοιμη να κλάψει αλλά συγκρατήθηκε. Μετά από εκείνο το βράδυ η Εύα κάθε βράδυ πήγαινε σπίτι και ξάπλωνε με την κορούλα της.
Τέλος flashback
Ξύπνησε απότομα αλλά η Ιωάννα δεν ήταν δίπλα της.
Θα έχει πάει σχολείο. Σκέφτηκε και σηκώθηκε γρήγορα. Φόρεσε το αγαπημένο της τζιν εγκυμοσύνης με την κοντομάνικη κολλητή μπλούζα που τόνιζε την στρογγυλή κοιλίτσα της και βγήκε από το δωμάτιο. Στην κουζίνα βρήκε την Αλεξία. Την γυναίκα του Νεκτάριου.
<Καλημέρα Εύα μου. Κάτσε λίγο να φας πρωινό να τα πούμε κιόλας λίγο και μετά φεύγεις>. Της είπε γλυκά η γυναίκα και εκείνη έκατσε. Με την Αλεξία η Εύα είχαν γίνει κολλητές, μιλάγανε για πολλά πράγματα. Η Αλεξία έκανε πολύ ευτυχισμένο τον φίλο της και για αυτό την ευχαριστούσε με όλη της την καρδιά. Ο Νεκτάριος άξιζε κάθε ευτυχία.
<Λοιπόν ακούω τι ήθελες να μου πεις;>την ρώτησε η Εύα και εκείνη χαμογέλασε πλατιά.
<Να κοίτα....Πριν ένα μήνα είχα καθυστέρηση και την προηγούμενη βδομάδα έκανα και τεστ και...>δίστασε ξανά.
<Και. Αλεξία με έσκασες πες μου σε παρακαλώ>εκείνη την κοίταξε με ένα ντροπαλό βλέμμα.
<Είμαι έγκυος Εύα. Είμαι έγκυος>φώναξε εκείνη και η Εύα σηκώθηκε πάνω από την χαρά της.
<Δεν το πιστεύω θεέ μου. Δεν το πιστεύω θα γίνω νονά θα γίνω νονά>σταμάτησαν και οι δύο να χωροπηδάνε.
<Τι εννοείς πως θες να γίνεις νονά στο παιδί μου;>την ρώτησε.
<Φυσικά και θέλω το συζητάς. Εκτός και αν δεν θες;>
<Εννοείτε πως θελω>της φώναξε η Αλεξία και άρχισαν πάλι να χωροπηδάνε. Ώσπου μπήκε μέσα ο Νεκτάριος.
<Τι πάθατε καλέ εσείς και είστε τόσο χαρούμενες;>τις ρώτησε και έτρεξε δίπλα στην καλή του και της έδωσε ένα φιλί.
<Θα γίνω νόνα στο παιδί σας>είπε η Εύα και εκείνος σοβάρεψε.
<Σε ποιό μας;>ρώτησε εκείνος με ανοιχτό το στόμα.
<Εύα δεν το ήξερε δεν είχα προλάβει να του το πω>της δήλωσε η Αλεξία. Η Εύα έκλεισε το στόμα της με το χέρι της και ο Νεκτάριος κοίταξε την γυναίκα του.
<Αλεξια;>
<Νεκτάριε είμαι έγκυος στο παιδί σου>του απάντησε και εκείνος την αγκάλιασε σφιχτά από την χαρά του και άρχισε να την φιλάει.
<Δεν ξέρεις πόσο ευτυχισμένο με κανεις>της αποκρίθηκε όλο χαρά αλλά πριν προλάβει να μιλήσει εκείνη το κινητό της Εύας χτύπησε. Ήταν από το νοσοκομείο.
<Παρακαλώ;>ακούστηκε η φωνή της Εύας καθώς σήκωσε το κινητό. Τα παιδιά είχαν κάτσει να την κοιτάζουν με τρόμο καθώς δεν είχε πει τίποτα άλλο παρά μονάχα άκουγε. Μετά από λίγο έκλεισε το τηλέφωνο και τους κοίταξε σκεφτική.
<Τι έγινε Εύα πες μας. Μην μας κρατάς σε αγωνία>της είπε η Αλεξία και εκείνη τους κοίταξε.
<Ήταν ο Στέφανος. Και μου είπε πως ο Γιάννης....>ξεροκατάπιε.
<Ναι>την πίεσε λίγο παραπάνω ο Νεκτάριος.
<Πως ο Γιάννης ξύπνησε>είπε με μια φωνή και εκείνοι γούρλωσαν τα μάτια τους......
Από δω και πέρα τα πράγματα θα είναι καλύτερα για εκείνους και ίσως και να βρουν την γαλήνη της ευτυχίας που τόσο καιρό αναζητούσαν. Ο ένας στην αγκαλιά του άλλου.....
