Ήταν έξω από το νοσοκομείο όταν ξαφνικά χτύπησε το κινητό της. Ο Γιάννης την καλούσε ,το πώς είχε βρει τον αριθμό της ούτε ήξερε. Το σήκωσε.
<Κορίτσι μου, γυναίκα μου τι κάνεις>; Την ρώτησε με μια φωνή που την γλύκανε όλο και πιο πολύ.
< Μόλις τώρα βγήκα από το γιατρό αλλά είμαι πολύ καλά ειδικά τώρα που με πήρες τηλέφωνο>. Επικράτησε σιγή για λίγα δευτερόλεπτα.
< Θες να με ρωτήσεις που βρήκα τον αριθμό σου σωστά>; Την ρώτησε για άλλη μια φορά ενώ εκείνη χάρηκε καθώς διάβαζε ακόμα και την σκέψη της.
<Λογικό δεν είναι βρε Γιάννη μου παραξενεύτηκα>.
< Ρώτησα τον Νεκτάριο και μου
το δώσε δεν μπορούσα να περιμένω ήθελα να μάθω νέα σου>. Η καρδιά της φτερουγούσε είχε φτάσει κιόλας στα ουράνια. Δεν είχε ξανά νιώσει έτσι ποτέ και με κανένα.
< Γιατί δεν απαντάς πριγκίπισσα, πες κάτι >.
<Τι να πω αγάπη μου όπως λες και εσύ δεν υπάρχουν λέξεις για να περιγράψουμε αυτό που νιώθουμε>.Η ανάσα του ακούστηκε βαριά μέσα από το ακουστικό.
<Τι έχεις εσύ δεν ακούγεσαι καλά και ανησυχώ >. Του είπε εκείνη με φωνή που στην κυριολεξία έτρεμε .
<Μην ανησυχείς για μένα λατρεία μου,απλά να είναι που σε χρειάζομαι όσο τίποτα και δεν σε έχω και πονάω>. Ξαφνικά ακούστηκε η φωνή της μητέρας της.
<Αντε Εύα μου τελείωνε να φύγουμε καμιά ώρα ο πατέρας σου έχει δουλειά >. Η μητέρα της Εύας. Η μητέρα της ήταν καλή γυναίκα αλλά λίγο υπερ προστατευτίκη και την τσάντιζε. Όσο για τον πατέρα της ήταν ακόμη πιο ιδιότροπος από την μάνα της. Και έτσι το μόνο που δεν ήθελε ήταν να μάθουν οι γονείς της για την σχέση της.
<Από ότι κατάλαβες λατρεία μου πρέπει να σε αφήσω μακάρι να μπορούσα να ήμουν στην ζεστή σου αγκαλιά αλλά....>
<Μην δικαιολογήσε Εύα μου δε θέλω να σου δημιουργήσω πρόβλημα. Το μόνο που θέλω είναι να με πάρεις τηλέφωνο όταν φτάσεις>. Συμφώνησαν πως μέσα στην μέρα θα ξανά μίλαγαν και έκλεισαν το τηλέφωνο. Έτσι και αλλιώς τώρα δεν θα άφηναν κανέναν να μπει ανάμεσα τους και να τους χωρίσει.......
