Η πόρτα άρχισε να χτυπάει με δύναμη.
<Μισό λεπτό καλέ. Θα σπάσει η πόρτα>φώναξε ο Στέφανος και την άνοιξε. Μπροστά του είδε τον Γιάννη σε πολύ άσχημη κατάσταση. Έναν Γιάννη διαφορετικό, ξένο.
<Τι έπαθες ρε και είσαι έτσι>τον ρώτησε ξανά και είχε μείνει να τον κοιτάζει με ανοιχτό το στόμα. Ο Παύλος εμφανίστηκε από το μπάνιο. Φορούσε μόνο το παντελόνι του καθώς το στήθος του ήταν γυμνό και φαινόντουσαν οι πρώτες σταγόνες νερού από το κρύο του ντουζ.
<Τι στο καλό έχεις ρε ηλίθιε>του είπε ο Παύλος ενώ ο Άγγελος επινε μια μπύρα. Εκείνος στεκόταν όρθιος σαν χαμένος και τους κοίταζε.
<Δε θα κάτσεις>τον ρώτησε ο Στέφανος. Δεν απάντησε πάρα μονάχα κάτι ψιθύρισε.
<Τι λες μωρέ πες το δυνατά>του είπε νευριασμένα ο Παύλος.
<Έχω παιδί>φώναξε εκείνος αγανακτησμένος. Είχαν μείνει να τον παρακολουθούν σαστησμένοι.
<Μήπως είσαι και πολύτεκνος. Φίλε δεν είσαι καλά έχεις πυρετό>είπε για πλάκα ο Άγγελος μα δεν τον είδε κανείς να γελάει.
<Είδα την Εύα με την κόρη μου. Την Ιωάννα>. Οι εκφράσεις των προσώπων τους είχαν σκληρύνει πολύ. Ειδικότερα του Παύλου που άρχισε να θυμάται καταστάσεις.
Λες για αυτό να ήθελε να φύγει. Σκέφτηκε χαμηλόφωνα. Είδαν τον Γιάννη να σοριάζεται στον καναπέ και γρήγορα έτρεξαν και κάθισαν δίπλα του. Τους τα είχε εξηγήσει όλα. Την γνωριμία του με την Ιωάννα, την συνάντηση του με την Εύα. Τα πάντα.
<Λες για αυτό να έφυγε τότε>ρώτησε ο Άγγελος και είδε το βουρκωμένο πρόσωπο του φίλου του.
<Δεν ξέρω Άγγελε. Το μόνο που ξέρω είναι πως όταν το καλοκαίρι είχα πάει στο πατρικό της ο πατέρα της μου έδωσε ένα γράμμα. Το οποίο ήταν της Εύας, έλεγε πως μέσα της κουβαλούσε έναν έρωτα μοναδικό. Τότε νόμιζα εννοούσε μόνο τον έρωτα της για μένα αλλά είχα κάνει λάθος>.Η ανάσα του έβγαινε βαριά και κουρασμένη.
<Γιάννη δεν έχει νόημα να ταλαιπώρησε άλλο πήγαινε να ξεκουραστείς και αύριο μέρα είναι>. Η φωνή του Στέφανου τον έκανε να καγχάσει. Άφησε ένα ειρωνικό γελάκι.
<Εκτός από αυτό ξέχασα να σας πω πως είναι και η ενοικιάστρια του σπιτιού μας οπότε θέλουμε δε θέλουμε θα την δούμε>είπε και ο Παύλος πετάχτηκε όρθιος.
<Τι εννοείς γαμώτο>τον ρώτησε αλλά δεν περίμενε απάντηση καθώς την γνώριζε ήδη.
<Αυτό που κατάλαβες>του είπε ο Γιάννης και σηκώθηκε όρθιος. Ενώ στην συνέχεια κατευθύνθηκε προς το μπάνιο για να κάνει ένα ντουζ.
Δεν ήξερε τι έπρεπε να κάνει. Το μυαλό της ήταν θολό και γεμάτο αδιέξοδα. Έπρεπε ή δεν έπρεπε να τον συναντήσει; Και αν όντως ο Άρης ερχόταν στο νησί ήταν σίγουρο πως ο Γιάννης δε θα κινδύνευε; Το κινητό της δονήθηκε για άλλη μια φορά.
Αύριο το πρωί θα βρίσκομαι Κέρκυρα. Από αύριο θα σαι μονό δικιά μου. Οποιοσδήποτε άλλος δίπλα σου κινδυνεύει.... Φιλάκια μωρό μου. Άρης!!. Τα λόγια του της έφεραν ανατριχίλα και αηδία ταυτόχρονα. Ο Γιάννης της κινδύνευε έπρεπε να αφήσει τον εγωισμό της στην άκρη και να κάνει τα αδύνατα δυνατά για να τον σώσει. Ντύθηκε πήρε τα πράγματα της και έφυγε για το σπίτι του το οποίο ήξερε πλέον καλά. Η Ιωάννα κοιμόταν οπότε δεν είχε έννοια στο να της εξηγήσει που θα πήγαινε. Ζήτησε από την κυρία Στέλλα να έχει στο νου της την μικρή της και έφυγε χωρίς ανησυχία. Όταν έφτασε μπροστά από το σπίτι του της κόπηκαν τα πόδια δε μπορούσε ούτε το κουδούνι να χτυπήσει. Τα φώτα της κουζίνας ήταν ανοιχτά. Είχε αρχίσει να τουρτουρίζει από το κρύο καθώς ο ήλιος είχε πέσει πίσω από το βουνό. Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε και είδε μπροστά της ένα πολύ γνώριμο και αγαπημένο πρόσωπο.
<Εύα;>είπε σαστησμένος.
<Παύλο>είπε και ξερό κατάπιε.
<Έλα πέρασε μην στέκεσαι στην πόρτα>της είπε όσο πιο ευγενικά και της έκανε νόημα να μπει στο σπίτι . Και μόνο από της κινήσεις της μαρτυρούσε πως ήξερε καλά τον χώρο.
<Μπορείς να κάτσεις αν θες. Να σου βάλω κάτι να πιείς>την ρώτησε και στάθηκε απέναντι της καθώς εκείνη έκατσε στον καναπέ.
<Όχι σε ευχαριστώ πολύ Παύλο μου αλλά έχω την μικρή σπίτι και....>. Μια φωνή τους διέκοψε.
<Ποιός είναι Παύλο;>ρώτησε ο Γιάννης και βγήκε από το δωμάτιο του χωρίς μπλούζα. Κοκάλωσε στην θέση του μόλις την αντίκρισε.
<Εσύ.... Εσύ τι κάνεις εδώ. Με ποιό δικαίωμα ήρθες εδώ;>την ρώτησε με φωνή δυνατή και σκληρή. Η Εύα σηκώθηκε όρθια, τον πλησίασε.
<Γιάννη άκουσε με. Ήρθα να σου πω πως...πως....>
<Πως τι ρε Εύα γαμώτο μου>
<Πως κινδυνεύεις. Κινδυνεύετε όλοι. Ο Άρης....ο Άρης έρχεται Κέρκυρα και είπε πως δε θα αφήσει κανέναν δίπλα μου>. Δάκρυα άρχισαν να κυλούν από τα μάτια της. Ο Γιάννης άνοιξε την πόρτα.
<Σήκω φύγε και μην ξανά πατήσεις το πόδι σου εδώ>την κοίταξε με ένα απειλητικό βλέμμα.
<Γιάννη δεν έχεις το θεό σου>του φώναξε ο Παύλος μα εκείνος δεν έκανε κίνηση καμιά.
<Συγγνώμη>του είπε με δάκρυα στα μάτια και βγήκε έξω. Εκείνος έκλεισε αμέσως την πόρτα. Η Εύα ακούμπησε το κεφάλι της για λίγο στην πόρτα όπως και ο Γιάννης. Οι αναπνοές τους ακουγόντουσαν μα κανένας δεν έκανε κίνηση να μιλήσει. Ο εγωισμός τους αυτός τους κυβέρναγε πάντα. Από το σχολείο.
<Δεν καταλαβαίνεις ρε Γιάννη. Δε κινδυνεύεις μόνο εσύ ή και εγώ ή και οι άλλοι. Κινδυνεύει το παιδί σου και η γυναίκα σου. Σαγαπάει και την αγαπάς μην κάνεις το ίδιο λάθος. Μην σε κυβερνάει ο εγωισμός>. Ο Παύλος τον κοιτούσε στα μάτια για να του μιλήσει και είχε καταλάβει πως είχε μετανοιώσει.
<Τι να κάνω ρε Παύλο που έφυγε τώρα;>τον ρώτησε μα εκείνος δεν του απάντησε. Ήξερε πολύ καλά τι έπρεπε να κάνει. Πήρε την μπλούζα του από το δωμάτιο έβαλε τα αθλητικά του και έφυγε από το σπίτι.
<Θα πάω να την βρω> αυτή ήταν η τελευταία φράση που είπε στον κολλητό του και έφυγε να την συναντήσει.
Έτρεχε σαν να την κυνηγούσαν. Ο άντρας που αγαπούσε περισσότερο και από την ίδια της την ζωή την μισούσε και με το δίκιο του. Έφτασε στο σπίτι της όταν είχε βραδιάσει. Ανέβηκε στο σπίτι ευχαρίστησε την Στέλλα για την βοήθεια της και έτρεξε στην μόλις ξυπνημένη Ιωάννα.
<Μαμάκα μου γύρισες>
<Ναι μωρό μου γύρισα κοντά σου πάλι. Σαγαπάω πολύ ψυχούλα μου>της είπε καθώς τα μάτια της ήταν ακόμα κόκκινα από το κλάμα.
<Και εγώ μαμά μου. Πάμε να φάμε όμως γιατί πεινάω>. Η Εύα γέλασε πλάγια και την πήρε από το χεράκι για να πάνε στην κουζίνα. Μετά από λίγο έκατσαν να φάνε ώσπου χτύπησε η πόρτα. Η Εύα σηκώθηκε να ανοίξει και όταν τον είδε πάγωσε......
Ποιόν είδε άραγε η Εύα? Τον Γιάννη ή τον Άρη??
