Η σχέση της Εύας και του Μάνου πήγαινε ρολόι. Μάνα και κόρη είχαν εγκατασταθεί μόνιμα στο καινούργιο τους σπίτι παρόλο τους αρχικούς δισταγμούς της μικρής Ιωάννας. Κάθε βράδυ η Εύα ένιωθε την ασφάλεια στην αγκαλιά του Μάνου. Σπάνια κάνανε έρωτα,σπάνια τον άφηνε να την αγγίξει. Εκείνος ποτέ δεν την πίεζε να κάνει κάτι που δεν ήθελε εκτός από μία άτυχη νύχτα. Μια νύχτα που την είχε αφήσει στο παρελθόν.
Μπήκε στο σπίτι και άρχισε να μαγειρεύει με την κόρη της στο χέρι παρόλο που ήταν κουρασμένη από το περπάτημα. Η Ιωάννα έτρεξε στο δωμάτιο της και άρχισε να ζωγραφίζει πάνω στους μεγάλους πίνακες που της είχε αγοράσει ο Μάνος καθώς πίστευε πως με το ταλέντο που είχε θα γινόταν μια όμορφη ζωγράφος. Εκείνη όμως ήθελε να ακολουθήσει την ιατρική κάτι που έκανε την Εύα να αισθάνεται ότι ο Γιάννης βρισκόταν δίπλα της όλο και πιο πολύ. Από την άλλη ο Μάνος με την Χριστίνα είχαν πάει στην Αθήνα για κάποιες δουλειές και θα επέστρεφαν σήμερα. Οι ετοιμασίες του γάμου είχαν φτάσει στο τέλος τους, μια τελευταία πρόβα νυφικού και θα γινόταν γυναίκα του.
Η Εύα σέρβιρε το κοκκινιστό στα πιάτα και τα έβαλε στο τραπέζι.
<Ιωάννα μωρό μου έλα να φάμε>φώναξε η Εύα την μικρή της και εκείνη εμφανίστηκε αμέσως.
<Μμμ τι ωραία. Θα φάμε πεινάω σαν λύκος>έκανε η μικρή και χαϊδέψε την κοιλίτσα της που γουργούριζε. Έκατσαν στο τραπέζι και άρχισαν να τρώνε. Τα μάτια της Εύας κοιτούσαν της Ιωάννας με πολύ μεγάλη παρατηρητικότητα. Τα μάτια αυτά ήταν ίδια του Γιάννη της και εκείνη πήγαινε να παντρευτεί έναν άλλον άντρα;
Έλα Εύα μην λυγίσεις τώρα. Έδωσες υπόσχεση στον εαυτό σου. Για χάρη της Ιωάννας. Ξαφνικά το τηλέφωνο χτύπησε και έκανε την Εύα να αφήσει τις σκέψεις της.
<Παρακαλώ>είπε η Εύα μόλις το σήκωσε.
<Γειά σας. Καλούμε από το κεντρικό νοσοκομείο της Κέρκυρας. Ο κύριος Μάνος και η κυρία Χριστίνα είχαν.....>. Η Εύα βούρκωσε.
<Τι είχαν; Πείτε μου σας παρακαλώ>η φωνή της φοβισμένη.
<Είχαν ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα>το τηλέφωνο έπεσε από τα χέρια της και άρχισε να κλαίει κλείνοντας το πρόσωπο της μέσα στα γόνατα της. Η Ιωάννα κοιτάζοντας την κατάσταση της μητέρας της έτρεξε κοντά της και έκλεισε το τηλέφωνο.
<Μαμά μου. Μανούλα μου μην κλαις σε παρακαλώ>της είπε με την λεπτή γλυκιά φωνούλα της. Κατέβασε τα χέρια της από το πρόσωπο της και εκείνη την κοίταξε.
<Τι έγινε μαμά μου πες μου>την ρώτησε η μικρή της. Τι θα της έλεγε στα αλήθεια; Με τι κουράγιο θα της το έλεγε;
<Μωρό μου. Ο μπαμπάς ο Μάνος και η γιαγιά η Χριστίνα είχαν ένα ατύχημα. Ένα ατύχημα που τους στέρησε την ζωή>. Της είπε η Εύα με μια φωνή χωρίς ανάσα. Η Ιωάννα έσκυψε το κεφάλι της και αγκάλιασε τα πόδια της μαμάς της.
<Δεν ξέρεις πόσο λυπάμαι μαμά μου. Μπορεί να μην ήθελα να παντρευτείς τον Μάνο και να μην τον έχω μπαμπά μου αλλά δεν ήθελα να πεθάνει κιόλας>. Η Εύα έπεσε από τα σύννεφα. Η κόρη της δεν ήθελε τον Μάνο για πατέρα της και δεν της είχε πει ποτέ.
<Δεν τον ήθελες;>την ρώτησε ξανά. <Ούτε και εσύ τον ήθελες για μπαμπά μου μαμά το έκανες μόνο για να προστατέψεις εμένα>. Η Εύα έσφιξε την μικρή της στην αγκαλιά της και την πήρε από το χέρι για να πάνε στο νοσοκομείο.
