The Campus Heartthrob Kings And Me (Book 1 of Kings Trilogy)

Chapter 70: One Last Cry

Facebook: Rach WP

Twitter: @DreamerearthWp

Instagram: @dreamerearth_11

Official Facebook page: Dreamerearth Stories WP

Fb group: Dreamerearth (OFFICIAL GROUP)

~*~
One month later...

Racelle's POV

Dalawang buwan na ako rito sa Australia. Pagkalapag na pagkalapag pa lamang ng eroplano rito sa Australia ay agad akong nanibago, marahil hindi ako sanay. Nagkasakit pa nga agad ako dahil sa lamig. Hindi ako sanay sa tempeartura nasanay kasi ang balat ko sa init at hindi sa lamig.

Ito ako ngayon, nag fo-focus sa sketch pad ko para sa mga iginuguhit kong mga desenyo ng mga damit for our portfolio, pero hanggang ngayon wala pa rin akong naiguguhit. Wala akong maisip, hindi rin ako makapag concentrate sa mga bagay na mas importante kaya sa iba. Why I am still like this? It's been two months but I am still finding his presence. Ganito na ba ako katanga? 

Ibinaba ko muna ang hawak-hawak kong sketch pad sa tabi ko. Inilabas ko ang phone ko. Matagal-tagal ko na ring hindi nabibisita ang Facebook ko. Pagbukas ko ay agad kong binisita ang mga mensaheng kailangan kong basahin. May mga chat sila Mike, Estella, Jerome, William, Claire at Justin sa akin ngunit iba ang inuna kong basahin.

Pinindot ko ang pangalan ni Tristan at inumpisahan kong basahin ang pinakauna niyang mensaheng nabasa ko in the first day of month of September. Napapangiti ako dahil hindi siya napapagod mag send ng mga messages up to May.

The few messages of him assumes me that he is like a worried best friend, ever.

Tristan: Kumusta ka na? Sana okay ka lang.

Tristan is active now

Tristan: Hi! Mabuti na lang at naabutan kita ngayon :)

Me: Hello, I appreciate your previous messages to me. Thank you, beh ♥

Tristan: I love you ♥

Me: I love you too as a friend ~♥

Tristan: • × •

Active 2 minutes ago

I scroll down from my news feed at nakita ko ang post ni Kitian. Hindi ko alam kung assuming na naman ba ako o talagang ako ang tinutukoy niya.

👤 Kitian Bentley

I am still stuck on you 'R'.

Ibinalik ko na lang ang cellphone ko sa aking bulsa. Nagmuni-muni na lamang ako sa terrace ng aking dormitory. Ipinatong ko ang baba ko sa nakapatong ko ring kamay sa bannisters na may maliit ba ngiti sa aking labi habang pinapanood ang mga taong masayang naglalakad sa labas.

Madaling sabihin ang salitang move on pero mahirap gawin, kahit ilibang mo ang sarili mo sa iba, there are times na maaalala mo siya. Pero kahit mahirap kailangan. Paano ka na mabubuhay kong hanggang ngayon ay nakakulong ka pa rin sa ala-alang iyon.