Karmic

Russian rulet

"Βοήθησέ με! Σε παρακαλώ..." η φωνή του ακούστηκε τραχιά, γεμάτη απελπισία. Ασυνείδητα την σταμάτησε. Αυτό το κάλεσμα για βοήθεια την έκανε να τον λυπηθεί. Δεν μπορούσε να τον βλέπει έτσι! Πονούσε...

Ανέβηκε ξανά τρέχοντας τις σκάλες, γύρισε πίσω, κοντά του. Την φόβιζε, θύμωσε μαζί του... Όμως δεν ήταν σωστό να το βάλει στα πόδια και να τον αφήσει έτσι. Ίσως να χρειάζονταν βοήθεια να περπατήσει, ίσως έπρεπε να τον ξαπλώσει και να τον βάλει για ύπνο.

"Έλα δω!" του είπε και πέρασε το ένα χέρι της γύρω από τους ώμους του και με το άλλο κράτησε την μέση του βοηθώντας τον να στηριχτεί. Εκείνος υπάκουα αφέθηκε στην βοήθεια της και παραπατώντας την ακολούθησε ως το υπνοδωμάτιο.

Με τα χίλια ζόρια κατάφερε να τον πάει ως εκεί. Δεν ήταν μόνο ή διαφορά ύψους που την δυσκόλευε αλλά και το βάρος του είχε πέσει όλο επάνω της, διπλάσιο αφού ήταν τελείως χαλαρός. Δεν δυσανασχέτησε όμως. Ξέμπλεξε τα χέρια της και μαλακά τον άδειασε στο κρεβάτι.

"Μελίνα δεν είμαι καλά!" παραπονέθηκε καθώς εκείνη απομακρύνθηκε λίγο από κοντά του.

"Το βλέπω γαμώτο!" μουρμούρισε με θυμό. "Που είναι η μητέρα σου Βαγγέλη;"

"Σε μια θεία μου..." ψέλισε σχεδόν με τα μάτια κλειστά και έγυρε το κεφάλι του από την άλλη πλευρά.

"Κοιμήσου!" τον πρόσταξε με ήρεμη φωνή και έκανε ένα βήμα πίσω. Τον κοίταξε για λίγο και πήγε να βγει από το δωμάτιο.

"Θέλω να μιλήσουμε" της φώναξε σταματώντας την άλλη μια φορά από το να φύγει.

"Όταν συνέρθεις! Τώρα κοιμήσου!" του υπέδειξε με ηρεμία. Δεν ήθελε να τον αποπάρει στην κατάσταση του.

" Μείνε μαζί μου!" την παρακάλεσε με τεράστια επιθυμία. Δεν της έμενε τίποτα άλλο να κάνει παρά να δεχτεί. Αναστέναξε και πήγε πάλι κοντά του.

"Τι θες να μου πεις;" τον ρώτησε πρόθυμη να τον ακούσει. Κάθισε δίπλα του στο κρεβάτι.

"Φοβάμαι..." είπε με φωνή που έτρεμε ενώ ή ένταση της ανάσας του άρχισε να αυξάνει. Οι μνήμες σε συνδιασμό με την μέθη του προκαλούσαν μεγάλη σύγχιση.

Εκείνη τον χάιδεψε στοργικά. Τον κοίταξε με το πιο γαλήνιο βλέμμα της. Όμως μέσα της ήταν επίσης ταραγμένη. Φοβόταν κι εκείνη... Φοβόταν για αυτό ακριβώς που φοβόταν κι εκείνος.

"Πες μου!" τον παρότρυνε

"Φοβάμαι το παρελθόν... Δεν είναι εύκολο να ξεφύγω από όλα αυτά..." συνέχισε ενώ θα έλεγε κανείς πως είναι πανικόβλητος.